Als ik op deze website iets deel op het gebied van handwerken, dan is dat omdat ik dat zelf leuk vond om te maken.
Wat ik dan deel is een voorbeeldje, een beschrijving van de steken of een patroon, in ieder geval een uitnodiging aan andere handwerksters om ook zoiets te maken.
Vandaag een blog over een stoelkussenhoes die ik heb gehaakt voor één van onze buitenstoelen.
Dat moest een stevig stofje worden dus ik maakte dat met de techniek ‘Tunisch entre-lac haken‘.

Vier kleuren grijs koos ik uit, want de stoelen zijn bijna zwart en het andere kussen is lichtgrijs, dus dat is een mooie combi.
Het was een mooi idee, maar ik heb me er flink op  verkeken.
Het tunisch entre-lac haken komt precies en omdat het stoeldekje stevig moest worden haakte ik het met een iets kleinere haaknaald.
Daardoor was het haken niet echt ontspannen (goed kijken waar je insteekt, soms een beetje wurmen om de naald er in te krijgen) en het duurde lang.

Halverwege de voorkant (de bovenkant van het kussen)  bedacht ik dat ik niet de hele hoes met de ingewikkelde Tunische steek ging haken. Die andere kant ligt immers op de kop tegen de zitting van de stoel aan, daar kon ik wel gewoon stokjes haken.

Achterkant: kan wel met stokjes…..

Ook het opstaande randje aan de zijkant haakte ik met stokjes en 1 kleur: lichtgrijs.
Wat een gepruts.
Wat een gedoe.
Als je bedenkt hoeveel ik op mijn werk in één uur verdien, dan is dit kussen niet te betalen; materiaal nog niet eens meegerekend.
Ik had beter een nieuw kussen kunnen kopen.
Dat is natuurlijk wel vaker zo met handwerken, want garen is duur, maar dan beleef je tenminste plezier aan het proces van het maken/prikken.

Mijn advies: niet aan beginnen.
Aan de andere kant: het is wel heel mooi geworden……