Hoe kennen wij elkaar?
Vanaf september 2016 ben ik predikant in Roden en omgeving en al snel leerde ik Ada en Gerard kennen.
We hebben samen wel spelletjes gedaan, gekletst, vieringen gehouden en al zo meer.

Waar en wanneer ben je geboren?
In 1974 ben ik geboren te Andijk, Noord-Holland; die streek heet Westfriesland.
In Kampen heb ik gestudeerd en daarna zijn mijn vrouw Tineke Braspenning en ik gaan wonen in Arnhem.
Van Arnhem kwamen wij met onze drie dochters, Mirte, Jasmijn en Merel naar Roden toe.

In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
Na mijn afstuderen als theoloog ben ik als jeugdwerkadviseur gaan werken voor de landelijke kerk.
Aansluitend heb ik de switch gemaakt naar predikantschap, eerst in Deventer-Colmschate en nu hier.
Dat doe ik fulltime. In mijn vrije tijd lees ik veel, doe aan theater en knutsel fantasy figuren.

 

Wat wil je graag met de lezers delen?

Op zaterdag 14 september hielden we in ons startweekend van de kerk een vossenjacht. Ik was ook een vos en liep als ridder rond.
Niet in een kinderachtig plastic pakje, maar in een replica van een echt harnas met maliënvest eronder, (bot) zwaard op de heup.
Die spullen heb ik namelijk zelf in huis. Ik doe geregeld aan theatrale dingen, zoals live action roleplaying.
Je speelt dan als volwassenen met een groep verklede mensen een bepaald karakter uit.
Allemaal improvisatietoneel, de hele dag door. En ik koos dus gaandeweg voor een volledig bepantserde strijder.

Er zit een symbolische psychologie achter zo’n keus: want in een harnas maak je jezelf ongevoelig en redelijk onkwetsbaar.
Van nature ben ik nogal een gevoelig mens, vandaar dat ik predikant werd.
Dat harnas blokkeert harde meppen, je voelt er echt niks van. Dat heeft iets veiligs en je ziet er imponerend uit ook nog.
Er zijn wel meer gevoelige mensen in de wereld, toch zou ik een harnas niet aanbevelen.

Therapeuten willen je graag uit een dergelijk psychisch ‘harnas’ vandaan hebben zodat je weer voelen kan en vrijer leven.
Want jezelf bepantseren, ongevoelig maken, hard en onaantastbaar heeft een prijs.
Geen pijn voelen omdat je je gevoel blokkeert betekent ook geen vreugde voelen, of liefde.
En een echt harnas toont nog een andere kant van deze psychologische zelfbescherming: het is loodzwaar te dragen.

Mijn harnas weegt met alles bij elkaar een kleine veertig kilo. Heel grappig, maar na een uur rondlopen ben je er wel klaar mee. Iets subtiels doen kun je vergeten met die lompe pantserhandschoenen aan. En je drukt zo iemand anders onderuit als je niet uitkijkt.
Nee, jezelf pantseren om te voorkomen dat je gekwetst wordt, of overweldigd door indrukken is de weg niet. De prijs is te hoog.
Jezelf beschermen is wel verstandig en daar zijn wegen voor, maar niet door jezelf hard als staal te maken.
Als je dat wilt, dan kun je beter af en toe aan toneelspelen gaan doen!

Ds. Walter Meijles