“En Zutphen dan?” schreef ik zaterdag in het blog over het Museum More.
Je kunt in één middag natuurlijk nooit een hele stad bekijken, dus Henk en ik richtten ons op de Walburgiskerk.
Op hun website hadden we gezien dat daar ook een rondleiding was; wij houden allebei erg van oude kerken, dus dat gingen we doen.
Tijdens de wandeling naar de kerk toe zagen we aan onze linkerhand de oude Berkelpoort.
In 2016 was ik met Gerard op vakantie ook al in Zutphen geweest (daarover schreef ik destijds het blog ‘Hanzestad Zutphen‘) en dat stuk oude stadsmuur was me bijgebleven.
Daar moesten we natuurlijk wel even heen te kijken.

Eenmaal in de kerk schreven we ons in voor de rondleiding.
Tot onze verbazing was dat geen rondje door de kerk, maar een bezoek aan de Librije.
Met een klein groepje gingen we door een kleine deur en stapten 6 eeuwen terug in de tijd.
De Librije is een openbare leeszaal uit de zestiende eeuw, die destijds (tijdens de woelige tijden van de reformatie) vooral tot stand kwam om de mensen voor het “ware” geloof te behouden door hen “goede” boeken te laten lezen.
Onze gids vertelde ons dat de eeuwenoude boeken die daar aan kettingen op de houten banken liggen bijna allemaal eerste drukken zijn. De boekdrukkunst was nog niet zo lang daarvoor uitgevonden en alles wat er tot dan toe aan geschreven tekst was bewaard op perkament en papier kon toen gedrukt worden.
En net als toen wij al onze LP’s wegdeden toen de CD werd uitgevonden, zo werden toen de oude, handgeschreven teksten hergebruikt: men maakte er schriftkaftjes van, boekenleggers, kaften voor boeken en het werd zelfs gebruikt voor het restaureren van orgelpijpen.

Even wat informatie van de website van De Librije.
De Librije heeft dertig jaar als openbare leeszaal gefunctioneerd. In de zeventiende en achttiende eeuw was het een particuliere bibliotheek voor predikanten en raadsleden, daarna raakte de Librije in vergetelheid.
Aan het eind van de negentiende eeuw werd de leeszaal herontdekt als een monument van wetenschap en geschiedenis.
De Librije behoort tot de belangrijkste cultuurhistorische monumenten in Nederland en daarbuiten, want er bestaat maar één andere vergelijkbare bibliotheek: in Italië (Cesena).

Wat een belevenis om daar te staan.
En je te realiseren hoe oud die boeken zijn.
De gids vertelde gedetailleerd over de leeszaal en de boeken, maar dat kan ik op dit blog niet allemaal delen.
Eén verhaal vertel ik vandaag.
De boeken hebben allemaal een metalen beslag, een soort klem die het voor- en achterkaft tegen elkaar aan drukt.
Op die manier komt er geen licht, stof en ongedierte bij de bladzijden.
Om het boek te openen moest je hard op de voorkaft slaan, dan sprongen de klemmen open.
Daar komt onze uitdrukking ‘een boek openslaan’ vandaan.

Meer weten over deze eeuwenoude leeszaal?
Hierbij een link naar hun website: Website Librije.

En de Walburgiskerk dan?
Wordt vervolgd.

Andere blogs over deze dag:
2 oktober: Ogen vanuit de vorige eeuw (over museum More in Gorssel)
8 oktober: Sponsoring! Toen al… (over een audiotour in de Walburgiskerk)