Mensen die op Gotland en in Visby geweest zijn zeggen allemaal: “Visby is de rozenstad! Overal stokrozen en gewone rozen, let er maar eens op.”
In het blog over de stadswandeling met Aidan beloofde ik al dat er misschien nog verhaal van hem voorbij zou komen, die belofte los ik vandaag in.
Hij vertelde hoe het kwam dat Visby de rozenstad werd.
Hij nam ons mee naar een buurtje met smalle straatjes en vertelde dat daar in de middeleeuwen de vissers woonden.
Daar werd de vis ook bewerkt, dus vertelde Aidan: “In deze vissersbuurt stonk het vroeger verschrikkelijk, dat kun je je natuurlijk wel voorstellen. De vissers plantten toen rozen in hun straatjes, die een lieflijke geur verspreidden en daarmee de geur van vis maskeerde. Dat zag er heel mooi uit en dat bracht hun stadsgenoten uit andere delen van de stad er toe om dat ook te doen. Zo veranderde de stad langzaam in ‘de rozenstad’ die het nu is.

Verder nam onze gids ons mee naar de sint Clemens-kerk.
‘Weet je waaraan je een kerk die naar de heilige Clemens is genoemd altijd kunt herkennen?
De kerk staat altijd in de buurt van water en hij heeft een hoge toren.
Sint Clemens is namelijk patroonheilige van visser en zeelieden, vandaar het water. De hoge toren werd vroeger gebruikt om de zeilen te drogen.”

Het laatste verhaal over Gotland las ik pas later op internet, toen ik nog wat informatie zocht over het grafveld Trullhalsar.
Het grafveld heeft in de tijd dat het in gebruik werd genomen aan zee gelegen.
Ook Aidan vertelde een soortgelijk verhaal over de visserspoort in de muur in Visby: deze poort lag vroeger pal aan de zee, maar lag nu tientallen meters van de zee af.
De reden daarvan vind ik één van de meest bijzondere verhalen van Gotland.
We gaan miljoenen jaren terug.
In een trog in de oceaan waar nu de Oostzee ligt verzamelt zich een opeenhoping van schelpen en zeediertjes, dat op den duur verandert in fossiel gesteente.
Met het schuiven van de continenten is dat grote stuk fossielgesteente omhoog gedrukt en het bovenste deel steekt als een punt uit de Oostzee: dat vormt het eiland Gotland.
Maar de krachten die de continenten aan het schuiven brachten werken nog steeds en het eiland wordt nog steeds een beetje omhooggedrukt.
Ik val werkelijk bijna van mijn stoel van zo’n verhaal.
Hoe is het mogelijk!
Omhooggedrukt!
Terwijl de inwoners van veel landen in de wereld zich zorgen maken om overstromingen en te lage dijken…….

Wij namen nog wat mooie stenen uit Gotland mee: je ziet de schelpen en zeediertjes soms nog gewoon zitten! (klik op de foto’s voor een vergroting)

Benieuwd naar al onze belevenissen op Gotland?
Klik dan hier naar deel 1, daar vind je een overzicht van alle gepubliceerde delen: Afstudeervakantie van onze jongste