Voor het schrijven van blogs voor deze website sta ik vaak even stil bij de waarde van mijn dag.
Waar beleefde ik plezier aan en waar geniet ik van?
Deze week staat voor mij in het teken van de voorbereidingen voor het Sinterklaasfeest.
In ons gezin één van de hoogtepunten van het jaar.
Vorig jaar hebben we het voor het eerst van mijn leven niet gevierd.
Het werd steeds maar uitgesteld, maar het kon eigenlijk nooit; de pepernoten en suikerbeesten die ik al die tijd bewaard had hebben we begin augustus nog opgegeten tijdens het eerste weekend in Casa Grada. Had ook wel weer wat trouwens.
Dit jaar lijkt het wel door te gaan, mits iedereen een negatieve test kan laten zien.

Eigenlijk hoef je alleen maar voor jouw PERSOON een paar cadeautjes te kopen, maar daar blijft het eigenlijk nooit bij.
Er is altijd wel een persoonlijk akkefietje tussen paren dat even met een ‘grimlach’ moet worden aangestipt of een blooper die breed uitgemeten moet worden.
Zelf maak ik er al jaren een sport van om voor iedereen een gedicht te schrijven over een slechte eigenschap of een blunder uit het afgelopen jaar.
Niet altijd onaardig hoor…..maar meestal wel.
Van de voorpret geniet ik al.
Onze keukentafel ligt op het moment dat ik dit schrijf vol met uitgeprinte gedichten met post-it briefjes erop.
Voor de een moet ik nog iets scoren bij het Goed, voor de ander moet ik nog iets knutselen of een bijpassende chocoladeletter kopen.
Vandaag ga ik die boodschapjes nog even doen en vanavond ga ik een begin maken met alles inpakken.
Voor het weekend wil ik het klaar hebben, want de meeste gezinsleden komen zaterdag al stamppot boerenkool eten, dan moeten mijn bijdragen al in de jute zakken zitten.

Wat is de waarde van deze dagen?
Het in mezelf grinniken bij het uittypen van vileine zinnen die ik heb bedacht.
Het borduren van een maffe button in kruissteek.
Het bij elkaar zoeken van spullen voor bij de plaaggedichten.
En vooral: het op voorhand genieten van wat er allemaal zal gebeuren en nu al bedenken hoe de ontvangers zullen reageren op zondag 5 december.
Voorpret dus.

In mijn optimisme ga ik er van uit dat tante Corona niet weet wat roet is; dan kan ze dat ook niet in het eten gooien.