Het dagelijkse ommetje zorgt er voor dat ik iedere dag naar buiten ga.  In Roden ken ik de omgeving op mijn duimpje, maar rondom  het Timmerholt  in Westerbork  is het nieuw voor mij.  Toen wij daar halverwege november een weekend waren ging ik op pad voor een rondje van een klein half uur,  maar het werd een uur. Eén verkeerde afslag nam ik,  waardoor de wandeling onbedoeld wat langer werd.  Niet erg hoor: het was goed weer en de omgeving is prachtig.

Het park ligt voor een deel tegen het Oranjekanaal aan, dus eenmaal van het park af voerde mijn wandeling me een stukje langs dat kanaal.
Op WikiPedia vond ik een pagina met informatie over dit kanaal, hierbij een link.
Het Oranjekanaal is nooit van heel grote betekenis geweest voor de scheepvaart; met de turf in dat gebied viel het nogal tegen en ook het vervoer van veldkeien kwam nooit tot grote bloei.
Deze zin vond ik ook in dat artikel: 
‘De betekenis van het kanaal voor de flora en fauna van het gebied is echter steeds groter geworden en daarmee heeft het kanaal zich onbedoeld ontwikkeld tot een landschappelijk waardevol gebied.’
Er zijn nog plannen geweest om het kanaal weer bevaarbaar te maken voor de pleziervaart, maar het restaureren van bruggen en sluizen is veel te duur.

Tijdens mijn wandelrondje die dag viel me dat waardevolle landschap al op.
Wat een rust straalt het gebied uit; ik kon me het kanaal gewoon niet voorstellen met bootjes en jachten.

Onderweg zag ik trouwens iets bijzonders: aan een boomstam groeide een ei.
Het leek wel wat op zo’n duur Fabergé-ei (met juwelen enzo) maar het was gewoon een paddenstoel.
De boom was dood; de kruin was al afgestorven.
Een paasei aan een boom aan het Oranjekanaal in november.
Verbaast u niet, verwondert u slechts.