‘Hij maakte een zweep van touw en joeg ze allemaal de tempel uit’.
Een zin uit de schriftlezing van gistermorgen.
De viering van onze PKN-gemeente stond in het teken van ‘het huis van God.
De drie verschillende kerken van onze gemeente werden benoemd. Klein, oud of groot: alle drie hebben ze hun eigen sfeer.
Is het huis belangrijk voor de beleving van je godsdienst?

Als ik zelf nadenk over deze vraag, dan is het antwoord: ‘Ja’.
Een kerkdienst beleef ik heel anders als ik in een kerkgebouw zit, dan wanneer ik luister en kijk via YouTube of Kerkomroep.
Dat hoeft niet persé in één van de kerken van Roden te zijn;  haarscherp herinner ik mij de vieringen in Ferch en Aschendorf,  waar ik bijzondere dingen meemaakte.
(Zie Besuchen sie unsere Gottesdienst? uit 2018 en Een appelboom planten uit 2020.)

Gistermorgen vertelde voorganger Walter Meijles dat een kerk maar een gewoon gebouw is als er geen mensen zijn.
Wij zijn de kerk. Wij beleven en zingen een liturgie in onze kerk, maar als de gemeente het gebouw niet bezielt is het een gebouw.
Dat ook een dorpshuis kan worden. Of een crèche.
Jezus veegt met een zweep van touw het tempelplein schoon, waar geldwisselaars en kooplieden geld verdienden aan de godsdienst.
Het was allemaal goed geregeld, daar niet van, maar daar was volgens Jezus het huis van zijn vader niet voor bedoeld.
Ook vandaag de dag is onze kerk een goed georganiseerd bedrijf, een geöliede machine als het gaat om bedrijfsvoering en geldstromen.
Maar is dat waar het uiteindelijk om gaat?
Dat het goed geregeld is?
Kijk naar het voorbeeld dat Jezus gaf en zoek het bij je zelf: wat doe ik zelf?
Wat haal ik uit mijn geloof en wat laat ik daarvan zien aan anderen?

Na de viering was er voor het eerst weer gezamenlijk koffiedrinken.
Even een praatje: hoe is het met je, wat vond je van de dienst, wat speelde Erwin weer mooi; ingewikkelder wordt het vaak niet, maar wel erg belangrijk.
Als de viering de taart is, dan is het koffiedrinken na die tijd de kers op die taart.
Of de krent in de pap.
Net zoals weer naar de dierentuin waar blije vrijwilligers je welkom heten, Holy Stitch bijeenkomsten en cantorijrepetities.
Want natuurlijk lusten we ook taart zonder kersen en pap zonder krenten, maar als ze er weer op en in zitten is het toch wel weer heel fijn!