Veur de tweede keer weur d’r een ‘Preek van de leek’ organiseerd bij oons in Roon.
De ‘Preek van de leek’ is een concept binnen de landelijke PKN-karke, waorbij iene die bekend is uut de media (cabaretier, politicus, schriever etc.) een karkdienst veurbereid en daorin zien visie gef, gebaseerd op biebelteksten.
Wij hadden vanmörgen Anne Doornbos te gast, Drents schriever.
De schriftlezing (much ik doen) was uut Job 1, het gesprek van God met de duvel over Job.
Het leste vers dat ik veurlas was vers 21b: “De heer hef geven, de heer hef nummen, de naam van de Heer is prezen.’
Anne begunde zien verhaol met een foto van een klein grafstientie, ‘Rindeltje’ stun d’r op.
Het was het graf van zien oldste zussie Renny, ze was nog gien vier weken worden.
Under de namen van zien olders stun een biebeltekst.
Job 1: 21.
Het was een ontroerend verhaol.
Anne vertelde over hoe zien olders op dat karkhof stunden met het kleine kissie en vreug zöch of:
Zollen ze dat echt geleufd hebben toen?
De Here hef geven, de Here hef nummen, de naam van de Heer is prezen?
As joen pasgeboren kiend begraven wordt?
….knikkers in een spellegie?
God as veroorzaker van alles?
De grote regelneef die beschikt over leven en dood?
Mensen als speultuug in handen van de almachtige, knikkers in een spellegie tussen de duvel en God?
Van zu’n God mus ik niks meer hebben.
Anne stipte vanmörgen nogal wat dinge an die de karkgangers arg bekend veurkwamen.
Hoe zien wereld as kiend indeeld was in gereformeerden, hervormden, roomsen en openbaren; in die volgorde, aal minder geleuvig.
Hoe de familieregels bepaalden hoe een kiend nuumd mus worden.
Dat een volgend kiend gewoon weer de naom van het overleden kiend kreeg; ok hij hef een zus die Renny hiet, het aandere wichie weur steevast benuumd as ‘oons eerste Renny’.
Wat dat döt met een kiend, da’j een soort plaatsvervanger bint.
En dat allemaole in oonze eigen streektaol.
Het kwam wel binnen, het raakte mij ‘achter ’t vessebuussie’.
En ik was niet de ienige, an de gezamenlijke koffie heurde ik soortgelieke geluuden.
Een vrouw bijveurbeeld die as leste in een gezin ok net zo hiette as heur overleden zussie.
“Het kwam wel hiel dichtbij vanmörgen….”
Nou bi’j netuurlijk allemaole slim neisgierig naor dizze karkdienst.
Het goeie neis is da’j de hiele opname kunt beluusteren en/of bekieken.
Dat kan via Kerkomroep (13 februari 09.49 ) of via het YouTubekanaal van de PKN Roden, hierbij een link: Preek van de leek – Anne Doornbos
Het duurt eem veurdat het begunt, de eerste tien minuten is tekst/informatie.
Wo’j reageren op dizze ‘Preek van de leek’?
Dat kunt Anne en wij (van de PKN) arg waarderen: reacties ku’j sturen naor het emailadres webmasters@pkn-roden.nl of via het reactie-formulier onder an dit blog.
Meer weten over Anne Doornbos?
Hierbij een link naor zien website.
Willem
In ’t gezin waoras ik opgruid ben haw ok een vergliekbaar geval; een week veur mien veerde verjaordag kwam mien anderhalf jaor older breurtie um bij een ongeluk. Toen vief jaor later der een jongie geboren weur, kreeg die de naam van het umkommen breurtie; ok Arend, nuumt naor de opa van mien mamme’s kaant. Van heuren zeggen heb ik dat der wat druk oetoefend is um dat ‘neie’ kind weer te benumen, want ‘der was gienien meer in ’t gezin wel naor hum nuumd was’. Het benumen was kennelijk bar belangriek in die tied, al vun’k het argument wal overdreven; mien opa har 11 kinder en in vrijwel elk gezin van zien kinder was der wal een Arend te vinden.
Ik heb later wal ies an mien breur, -as het ter sprake kwam haarn mien olders het over ‘oes aandre Arend’-, of hij der nog veul last van had har dat e naor een overleden breurtie nuumt was. Zien antwoord verbaosde mij nogal; “in ’t gehiel niet en ok nooit bij naodacht”. De verbaozing kwam veural umdat hij over van-alles-en-nog-wat naodacht en piekerde en soms der ok vergaonde conclusies oettrök.
Ik ben gien karkhofbezuker, maor ik zal toch ies een keer kieken wat veur tekst mien olders op het grafstientie zet hebt. Het ienige wa’k der van wit is dat mien pappe een keer zee tegen mij dat ze (mien olders) ‘nou’ (hij was toen al roem in de 80 en het ongeluk gebeurde toen ze 32 waren) een aandere tekst keuzen haarn, al liekt het me niet dat hij de tekst kiezen zul van Job 1:21. Mien olders haarn allebei een groot Godsvertrouwen, maor dat was ze allebei te görtig.