23 maart: Los laten.

Als je ziek bent kijk je ineens heel anders tegen het leven aan.
Waar ik anders altijd tijd tekort kom, heb ik dezer dagen een overvloed aan tijd.
Maar ik kom tot niks.
Moe. Zie afbeelding.
Ik dwing mezelf om kleine klusjes te doen; als ik een bak aardappels uit de kelder heb gehaald moet ik eerst weer zitten om bij te komen van inspanning.
Een lichaam dat niet goed functioneert: dat was al een tijdje niet meer aan de hand.
De hartoperatie in 2018 was de laatste keer dat mijn leven vanwege gezondheidsproblemen helemaal werd stilgezet.
Dit is gelukkig een stuk minder erg en ook veel minder langdurig: ik ga nu uit van een week.

Alles waar ik me normaal mee bezig houd wordt afgezegd: werk, sport, koffieafspraken en clubjes.
Gisteren was mijn zwager jarig: na twee jaar corona kon die verjaardag eindelijk weer gevierd worden, konden wij er niet bij zijn.
Gerard gaat dan namelijk niet alleen, het is leuker om een keer met z’n tweeën te gaan; potje klaverjassen met z’n vieren is ook leuk.
Op mijn werk hebben we grote problemen om het secretariaat bemand te houden: drie zieken en één collega op vakantie in een warm land.
Eerlijk gezegd: ik laat het los.
Het helpt niet om me zorgen te maken, op dit moment ben ik niet van toegevoegde waarde.
Volgende week maar weer ‘met mekaar met de bek op het stuur’.

Ook het huishouden, waar ik anders redelijk consequent in ben, laat ik even voor wat het is.
Iedere dag zet ik een warme maaltijd op tafel en ik zet af en toe een wasmachine aan.
Gerard doet nog wat kleine dingen tussendoor en de rest komt wel weer.
Net als mijn werk: ik laat het los.

Stacy Starlight in 1999

Wat is dan met zo’n lamlendig lichaam de waarde van de dag?
Dochters die even bellen en de dag wat minder lang maken.
Het heerlijke weer, waar ik nu even van kan genieten in een tuinstoel uit de wind in zon.
Schoonzus (van de jarige zwager) die nog even wil bijpraten nu we niet op de verjaardag komen.
Eén van de leukste dingen van de dag was de reactie van Roos op een blog uit 2020 over ons kinderkoor.
Je vindt haar reactie aan de rechterkant van mijn website.
Roos speelde de hoofdrol in de musical ‘Op zoek naar het licht’; met verve leefde ze zich in in de rol van Stacy Starlight.
Krijg je aan het einde van zo’n lamlendige dag de groeten van miss Starlight herself!

Wil je het bijbehorende blog uit 2020 over het kinderkoor waar Roos zulke goede herinneringen aan heeft nog eens lezen?
Hierbij een link: ‘Wenkbrauwen als dirigeerstok’.