30 maart: De zevende zus.

Dit was er weer een.
Een boek waardoor ik te laat in bed lag.
Meer dan 600 bladzijden binnen een week.
Een boek waarbij je constant nieuwsgierig bent naar hoe het verder gaat.
Als je de blogs over de andere zes zussenboeken hebt gelezen,  weet je dat ik niet over ieder deel even enthousiast was, maar deze hield me in z’n greep.

Het boek begint trouwens chaotisch. Aan het eind van deel 6 dook ineens informatie  op over een zevende zus, die nooit door Vader Salt was gevonden.
In sneltreinvaart worden de vorige zussen ten tonele gevoerd die hun best gaan doen om die zus te vinden, waarbij  steeds een klein stukje van het leven van de zoekende zus wordt verteld.
Een mooie manier om je geheugen weer wat op te frissen.  Die kleine stukjes  “Hoe is het nu met….” waren de reden dat het even duurde voor ik goed in het verhaal zat.  Dat kwam pas toen het dagboek van Nuala uit 1920 begon: een jong katholiek meisje dat actief is voor de IRA, een Ierse onafhankelijkheids beweging; zij gaat een gewonde zoon van een protestants, adellijk Engels gezin verzorgen . Na twee hoofdstukken ben ik eerst maar eens op internet gaan zoeken naar de geschiedenis van Ierland. Wanneer werden ze dan onafhankelijk? Dat was dus pas in 1923! Daarna bleef Noord Ierland protestants en onderdeel van Engeland.

In ‘De zevende zus’ lees je hoe die strijd voor de Ierse vrijheid families,  ja zelfs gezinnen uit elkaar dreef.
Hoeveel invloed het had op de levens van gewone Ieren.
Je maakt kennis met de zevende zus en je leest verhalen over haar huwelijk, haar kindertijd en haar geboorte.  In die volgorde ook, je switcht door de tijd.  Vanaf het begin stel je jezelf de vraag: “Waar was zij zo bang voor toen zij op haar 19e het land verliet?” Gedurende het boek komen er alleen maar vragen bij,  maar in de laatste hoofdstukken krijg je bijna alle antwoorden.
Tot er op de laatste pagina als cliffhanger weer een nieuwe vraag wordt opgeworpen: wat betekent het geheimzinnige e…s…z..u en wie is de moeder van de Zevende zus?
Dan staat er letterlijk: “Wordt vervolgd in Atlas, het verhaal van Pa Salt.”

Lucinda Riley ontpopt zich als een Sheherazade die haar lezers net zo gevangen houdt in haar verhalen als de sultan in de verhalen van duizend en een nacht.
Je wilt na het lezen van dit boek maar één ding weten : wanneer komt dat 8e deel uit?
Eerlijk gezegd hoop ik dat we er niet heel lang op hoeven te wachten.
Nu zitten die 7 meiden met hun verhalen nog boven in mijn hoofd,  maar dat blijft niet zo…….

Benieuwd wat ik vond van de andere delen?
Hierbij een link naar een overzichtspagina: ‘De zeven zussen-serie’ met links naar de afzonderlijke blogs.