11 mei: Associatie.

Associatie is het in gedachten verschillende zaken met elkaar in verband brengen.
Vandaag een blog over hoe dat soms in zijn werk gaat.

Voor 2021 waren Jacquelien en ik managementassistent van de afdeling Ouderenpsychiatie van Lentis.
Samen met een aantal collega’s van afdelingen waar we veel mee samenwerkten hadden we af en toe een bijeenkomst: een workshop of een training of  zo.
Eén keer deden we toen eens ‘iets anders & gezelligs’ en ik had aangeboden dat ik wel de workshop ‘Zingen voor de lol’ wou doen.
We hebben gezongen met mijn gitaar als begeleiding, we hadden lol en ondertussen leerden we elkaar wat beter kennen, omdat we tijdens die workshop ook iets over onszelf vertelden.
We schrijven 2013.
Bijna 10 jaar verder is de hele managementlaag in Lentis wegbezuinigd en zijn de managementassistenten van toen één voor één werkloos geworden.
Ik ook, al had ik het geluk dat ik na maanden van omzwervingen in de organisatie bij Team290 aan de slag kon.

Vanmiddag kwam er iemand bij ons aan de balie.
Zizi.
Eén van ‘het clubje’.
LEUK! LANG NIET GEZIEN!
Ze had niet veel tijd, want ze had een overleg “Maar” zei ze “ik heb nog iets voor jou in de auto liggen!”
Even later was ze terug met een schilderij.
“Vorige maand moest ik mijn kamer leeghalen, want mijn baan houdt op. Dit schilderij hing in dat kantoor en ik moest daarbij altijd aan jou denken met je muziek. Toen ik het van de wand haalde dacht ik: die ga ik aan Ada geven. Als herinnering.”

Dat iemand na zoveel jaar nog steeds aan je denkt bij een schilderij van een cellist en een saxofonist.
En dat die dan de moeite neemt om het bij je langs te brengen.
Het voorval kleurde mijn dag.
Het schilderij krijgt een mooi plekje in ons huis; het zal mij steeds aan Zizi doen denken en aan de goede tijd die we toen als collega’s beleefden.