12 mei: Teamdag.

Voor het eerst sinds ik bij Team290 werk was er een teamdag.
Begin april kregen we de vooraankondiging: hou  dinsdag 10 mei vrij in je agenda, dan gaan we met elkaar op pad.
Nou is dinsdag niet mijn werkdag, maar mocht ik al gedacht hebben dat ik dan niet mee hoefde: onze teamleider had gezegd: “Meedoen is verplicht!”

In januari is een nieuwe vorm van bekostiging voor geestelijke gezondheidszorg in gebruik genomen.
Dat betekent nogal wat voor de registratie en administratie van de zorg die wij leveren en daar moesten we het nodig met elkaar over hebben.
Eigenlijk was ons teamuitje dus een verkapte vorm van een vergadering, maar dan wel op een leuke locatie met een extraatje.
Wij moesten ons om 11.00 uur verzamelen op een adres in Veendam, wat het oude treinstation bleek te zijn.
We maakten gebruik van een arrangement van Museumspoorlijn STAR. We stapten met elkaar in een heuse stoomtrein en werden van Veendam vervoerd naar Stadskanaal.
Die reis duurde dik drie kwartier; in de laatste wagon stond een lunchbuffet klaar.
Dus liepen we met zo’n 50 man gezellig te schommelen door de gangpaden van de coupés met bordjes met eten en bekertjes drinken.
Ondertussen hoorde je af en toe de stoomfluit en zag je grote wolken stoom voorbij vliegen.
Het toneelstukje ‘reizen met de trein van vroeger’ werd helemaal opgevoerd: de vrijwilligers droegen kostuums en we kregen een écht treinkaartje dat ook nog eens op heen- en terugreis écht werd geknipt!

In Stadskanaal kwamen we aan bij het museum dat verbonden is aan de spoorlijn.
Daar vond het eerste, gezamenlijke deel van de vergadering plaats.
Het was de bedoeling dat dat eerste deel gepresenteerd zou worden op een beamer, maar als je afhankelijk bent van apparatuur van een ander……altijd lastig.
De museummedewerkers deden wel hun best, maar waren niet allemaal even kundig op het gebied van ‘aansluitingen, snoeren en stekkers’ (lees: allemaal niet), dus het lukte niet.
Dan blijkt dat je ook zonder die beelden best een verhaal over kunt brengen.

Na de bovenstaande verhalen gingen we in groepjes uiteen; groep 8, waar ik bij hoorde, ging in een verlaten treincoupé zitten.
De uitkomsten werden bijgehouden op de onvermijdelijke flip-overs en gele Post-Its; daar gaat de leiding zich volgende week over buigen.
Op de terugweg naar Veendam konden we een drankje halen en nog even met deze en gene gezellig napraten.

Er waren nogal wat collega’s die ik niet van gezicht kende, maar wel al vaak aan de telefoon had gehad.
Als men in het rayon Oost werkt zien we ze nooit in West, waar ik op kantoor zit.
Deze dag heb ik gebruikt om namen bij mensen te zoeken.
Soms maakte ik gebruik van ‘spionnen’: “Wie is die mevrouw met die paardestaart en die rooie bloes?”
“Wie zit  daar naast Fred?”
Maar soms sprak ik ze ook gewoon aan: “Hebben wij elkaar al ontmoet? Ik ben Ada van het secretariaat.”
Bij sommige collega’s had ik een heel ander beeld bij de naam……

Leuk, zo’n dag!
Na die schrale coronatijd waarin we veel digitaal deden en amper mensen zagen was dit weer een fijne opsteker.