6 juli: Gastblog van Hetty – Een TOP ervaring.

In het blog over het overlijden van Jansje kondigde ik het al aan:  Hetty Veerman zal in het weekend van 25 juni de Mont Ventoux op fietsen; daar zal zij binnenkort een gastblog over schrijven.
Vandaag lost ze haar belofte in:

Een TOP ervaring.

Het was een bont gezelschap waarmee we op dinsdagavond 21 juni vertrokken richting het zonnige zuiden. Enkele uren eerder dan oorspronkelijk de bedoeling was in verband met de verwachte files van tractoren op de weg.

Het gezelschap bestaat uit getransplanteerden, partners, medische buddy’s, supporters en betrokkenen bij transplantaties. De kookploeg is eerder vertrokken om de keuken op te bouwen, inkopen te doen zodat ze ons kunnen voorzien van een maaltijd als we aankomen bij ‘de kale berg’, de eindbestemming van de reis. Iedereen heeft een eigen verhaal en eigen berg van het leven te beklimmen.

In juli wordt de ronde van Frankrijk verreden: de Tour de France. Eén van de bergen die regelmatig in het programma van de Tour zit is ‘de kale berg’ oftewel de Mont Ventoux. Bovenop de berg waan je je in een maanlandschap. Eén kale grijze steenachtige massa. De berg ligt in het uiterste zuiden van Frankrijk en is 1912 meter hoog. Om deze berg te beklimmen moet een route van 26 kilometer afgelegd worden. Dit staat bekend als een loodzware etappe in de Tour.

We willen de uitdaging aan gaan om de berg fietsend te bedwingen met een hele groep in het roze uitgedoste wielrenners. Aan deze beklimming heb ik mijn eigen missie gekoppeld: ruim een kilometer voor de top van de berg is het Tom Simpson Memorial 1997. Dit is een gedenkteken voor de op de berg overleden Britse wielrenner. Bij dit monument kun je iets achterlaten, een bidon, bloemen of wat dan ook. Als eerbetoon aan alle orgaandonoren, onze helden, heb ik hier een glazen plateau gelegd met een groot roze hart. Voor de mensen die ik in de afgelopen jaren heb ontmoet in het ‘transplantatiecircuit’ en voor wie de berg te hoog was hebben we hartjes met de namen neergelegd. We willen hen blijven gedenken.

Voor mij was het beklimmen van de berg een prachtige belevenis. Ik heb dit doel kunnen bereiken dankzij mijn fietsmaatjes en in het bijzonder mijn man Dick Bosman die me altijd motiveert en met mij deze berg heeft beklommen.

Voor diegenen die mij niet kennen: op 18 oktober 2015 heb ik twee prachtige donorlongen mogen ontvangen. Na jarenlange longproblemen kreeg ik door dit geschenk van een donor een nieuw leven met nieuwe kansen. Woorden van de transplantatiearts die ik nooit zal vergeten: we transplanteren u niet om achter de geraniums te gaan zitten. Dit is mij op het lijf geschreven: ik ben iemand die het liefst onderweg is. Je moet wel het geluk hebben dat de transplantatie slaagt en er niet teveel complicaties komen na de transplantatie. Het is geen kleinigheid en helaas niet voor iedereen een succes. Ook is er een tekort aan orgaandonoren waardoor organen niet altijd op tijd beschikbaar zijn. Graag wil ik het belang van orgaandonatie onder de aandacht brengen, omdat ik aan den lijve heb ondervonden hoe waardevol dit kan zijn.

Hetty Veerman

Naschrift van Ada: de afbeelding op dit blog is een fotocollage: als je er op klikt komt hij groot in beeld.
Hetty was al eens Lezer van de maand. In 2019 schreef ze een verhaal met de titel: ‘Mijn hart tussen jouw longen’.