De trouwzaal.
De Hayemaheerd bij Oldehove is een officiële trouwlocatie in de provincie Groningen; Frea en Jon hadden die uitgekozen vanwege het informele karakter. Ze hadden geluk met het weer en de plechtigheid kon buiten plaatsvinden; in de boomgaard is een trouwzaal ingericht (klik op de foto voor een vergroting). Het bruidspaar zit op een houten bankje, de tafel voor de handtekeningen staat onder een boom en de gasten zitten op strobalen, afgedekt met wit fluwelen doeken.
De speeches werden binnen in de feestzaal gehouden, want daar was een beamer voor de vertalingen. Voor het eten nam ons gezin (zonder het bruidspaar uiteraard) plaats op het houten podium.
“Geen stukjes hoor!” had Frea van te voren geroepen.
Hahaha!
Het bruidspaar kreeg van ons een eigen smartlap ( geschreven door Harriët) over de rollen die ze speelden in het toneelstuk waarbij ze verkering kregen.
Zij speelde de hoofdrol, hij was naamloos piraat 3 en dat was gelijk de titel van ons lied. Met alle aanwezigen, óók de Engelsen, zongen we op dramatische wijze het refrein van de smartlap ‘Naamloos Piraat Drie’ met deftige zinnen als ‘het maakt me echt geen flikker uit’ en ‘het boeit me echt geen ruk’.
Op het bamboe terras genoten we daarna van een goedverzorgde barbecue met een ijskoud toetje; toen was de band al aan het opstellen.
De muziek die avond werd verzorgd door Itchy Fingers: we gingen Ceilidh dansen.
Deze informatie staat daarover op hun website:
Een Schotse ceilidh (“keelie”) is letterlijk een dansfeest. Ceilidhdansen zijn vrijwel altijd groepsdansen, en de caller die bij een ceilidh aanwezig is zorgt ervoor dat iedereen mee kan doen, of men het al eerder gedaan heeft of niet.
Iedereen deed mee! Wat een feest en wat een plezier! Na een half uur dansen heb je je tong echt op je schoenen, maar wat ontzettend leuk om te doen.
De eigenaresse van de locatie merkte hier later over op. “Zo, dat was heel wat anders dan Snollebollekes of zwemmen in Bacardi Lemon…” Net als appels en peren, niet met elkaar te vergelijken.
Wil je meer weten over Itchy Fingers? Hierbij een link naar hun website.
Het dansen was tot 21.30 uur, daarna mocht je het zelf weten: dansen, teuten of spelletjes doen. Dan moet je denken aan Stef Stuntpiloot, Kat & Muis en sjoelen.
Het hoeft geen nader betoog: topfeest.
Stro-iglo
De meeste gasten die bleven slapen bivakkeerden op de hooizolder, een grote slaapzaal boven de feestruimte. Gerard en ik sliepen in een stro-iglo op het kampeerterrein; dan loop je om 01.00 uur in je feestkleding over de camping met als toegift een prachtige sterrenhemel.
Om 05.00 u moest ik er uit.
Had iets te maken met zoete witte wijn.
Op naar het toiletgebouw. Toen ik met m’n slaperige hoofd naar buiten stapte zag ik een adembenemend uitzicht: de zon piepte net boven de horizon uit en zorgde samen met de landerijen rondom Oldehove voor een schitterend begin van de dag. Tien minuten later lag ik weer in ons warme strobed.
O, geen foto gemaakt… is ook niet erg.
Samen met de dag ervoor is deze ervaring onvergetelijk.
Meer weten over deze bijzondere trouwlocatie?
Hierbij een link naar hun website.
Meer weten over de trouwdag?
Lees dan het blog ‘Leeg maar voldaan‘ van 4 september.
Willem
Jouw opmerking over je warme strobed deed me denken aan mijn militaire diensttijd; 1964/1965. We sliepen ook op strozakken die met enige regelmaat opnieuw gevuld moest worden. Elke kazerne hAD toen ook een strobunker. Weet nog wel dat het strozakken vullen een stoffige bedoening was. Maar eerlijk is eerlijk; ik heb er altijd goed op geslapen.
Herinner me nog vaag dat ik als kind ook op een strozak sliep, maar later werden dat kapokmatrassen; loeizwaar in mijn herinnering, en of ze lekkerder sliepen? Om met Rutte te spreken “Daar heb ik geen actieve herinneringen aan”
Schiet me tijdens het schrijven van dit stukje nog iets te binnen; mijn inwonende opa nam altijd haverkaf als vulling voor zijn hoofdkussen. Vermoedelijk verving hij dat als er weer haver gedorst werd.