“Er is een zweef” appte ik naar ons gezin op donderdagavond.
We hadden een ommetje gemaakt in het dorp en hadden gekeken wat er op de Rodermarktkermis stond dit jaar.
Tot mijn grote genoegen stond er een ouderwetse zweefmolen naast de kerk.
In de afgelopen 33 jaar (zolang wonen wij in Roden) had er nog nooit een zweefmolen op de kermis gestaan.
Het was in mijn jeugd mijn favoriete kermisattractie.
Dat je in zo’n bakje zat en dat je dan van de molenbaas een zetje kreeg, zodat je bakje een beetje zwiepte en heerlijk hoog zwierde.
De laatste keer dat ik in zo’n zweefmolen had gezeten was begin jaren ’80; toen was er kermis op Oranje en stond de molen in de berm lang het Oranjekanaal.
Als je dan ‘zwiepte en zwierde’ zweefde je boven het water van het kanaal!
Zaterdag beleefden we voor het eerst sinds twee jaar één van de mooiste dagen van het jaar.
’s Morgens met het hele gezin aan de koffie en daarna alvast even bij de wagens langs die opgesteld stonden voor de Rodermarktparade.
’s Middags twee keer langs de kant van de weg de parade met de praalwagens én de korpsen van links en rechts voorbij zien komen.
Daarna naar de kermis voor de jaarlijkse muntjesschuiverij én een rondje in de zweef.
Wat een belevenis!
Dat je na zoveel jaren weer in zo’n bakje zit en dat je dan van de molenbaas een zetje krijgt, zodat je bakje een beetje zwiept en heerlijk hoog zwiert!
Ik bleek nog steeds heel hard te kunnen gillen.
’s Avonds weer twee keer langs de kant van de weg voor de optocht, maar nu was alles sfeervol verlicht, tot en met de trommels en toeters van de korpsen toe.
De majorettes hadden zelfs lichtjes in hun haar!
Na de optocht koffie met saucijzenbroodjes. Traditie sinds Frea op de wagen zat in 1991.
(zie het blog Roonermaark uit 2019).
Rond 22.00 uur zochten we een paar oude Havenstappers op voor een afzakkertje.
Als toegift op het blog van vandaag een paar foto’s van het muntjesschuiven.
We stonden met z’n vijven bij één apparaat; we konden drie kwartier spelen met de munten die we samen hadden gekocht en hadden regelmatig een enorme berg munten en waardepunten in de opvangbak. Ik voelde mij als koningin Elizabeth als haar favoriete paard de wedstrijd won.
Wat een feest; één keer per jaar gun ik mezelf deze guilty pleasure.
Nettie Kramer
Wij zijn ook blij met de zweef! Minder herrie en iedereen is er al in geweest. Heerlijk!
Willem
Allemaol nostal;gie veur mij, de zweefmeul. Tot an mien twaalde jaor he’k in Brunting woont en daor haw gien kermis of wat ok maor. Daorveur mussen ie hen Börk, as der Börkermarkt was. AS bruntinger markten ie dat allent umdat het kermisterrein net naost de kerk lag en ’s zundags much de kermis pas begunnen as de kerk oet was. De dienst begunde um half dree en was zo rond half veer dan oflopen en op ’t moment dat de kerkdeuren lösgungen, barstte ok metien het kermislawaai lös.
Toen wij verhuusden hen Börk was de Börkermarkt al verplaots hen ’t Gualtherie van Weezelplein en wij woonden an een ziedstraot dervan, net op de hoek, dus haarn veul meer van doen met alle herrie van de bijheurende kermis. Al moej je van die kermis niet teveul veurstellen. Op ’t lest was het weinig meer as een zweefmeul, een schiettent en een kraom met snoep en dat soort gerak. En inderdaod, die zweefmeul vun’k nog wal aordig, maor met de rest ha’k weinig.
Ik vraog mij op dit moment of, of de Börkermarkt nog wal bestiet.