“Wat eten jullie vanavond”? vroeg ik mijn collega een paar weken geleden.
Zelf had ik van te voren al wat klaar gemaakt en vroeg haar of ze op lange werkdagen ook ‘iets makkelijks’ deed.
“Wij hebben vanavond een traybake: dan gooi ik allemaal groentes enzo op een bakplaat met kruiden en olie en na een half uur in de oven is het dan klaar.”
Kennelijk heb ik onder een steen geleefd, want ik had het hele begrip ’traybake’ nog niet meegekregen.
In de weken daarna ging ik het onderzoeken; Gerard en ik zijn per slot van rekening Drenten, dus wij kijken eerst de kat uit de boom.
In mijn omgeving waren niet zoveel mensen die dat al eens gemaakt hadden, dus ik zocht wat op internet, maar het was net allemaal niet wat ik wou.
Aan mijn dochters vroeg ik wat voor kruiden ik er het beste op kon doen.
“Net waar je zin in hebt! Een beetje van dit en een beetje van dat. Met wat olie erbij en dan in de oven.”
Bedankt voor de info.
Met andere woorden: bekijk het even lekker zelf.
Ik kocht een zakje krieltjes, een kipfilet, een klein zakje broccoli en een zakje champignon-roerbak en verwarmde de oven voor op 200 graden.
De krieltjes deed ik in een kom met 5 eetlepels olie en Marinadekruiden van Verstegen en daardoorheen snipperde ik een ui.
Daarna knipte ik de kip in kleine stukjes en kruidde die met kipkruiden.
De broccoli sneed ik in kleine stukjes en bestrooide die met een beetje nootmuskaat.
Op mijn ovenbakplaat legde ik een stuk bakpapier en ik begon met de krieltjes/ui over de plaat te verdelen.
Daarna strooide ik de broccoli er over, daarna de champignon-wokgroente en als laatste verdeelde ik de stukjes kip er overheen.
Toen zette ik het geheel 30 minuten in de oven.
Het zag er zo uit.
We hebben er heerlijk van gegeten.
Volgende keer roer ik alles door de olie/marinade, niet alleen de ui en de krieltjes.
Gerard: “Dit mag je nog wel eens maken!”
Een Drents compliment.
Traybake naar eigen inzicht.
Eigenlijk vertik ik het om een Engels woord te gebruiken.
We kunnen er toch wel een mooi Nederlands woord voor verzinnen?
Bakplaat-ratatouille?
O nee, dat is Frans.
Oven-groentebakplaat?
Oven-AVG’tje?
Iemand nog een ander idee?
Willem
En ik als volbloed Drent maar denken dat het grootste compliment dat je over je eten krijgen kunt “ik heb wal ies minder eten”
Van een Volendammer heb ik eens gehoord dat hij erg hield van “een zooigie”. Dat bleek een schotel te zijn met (restjes van?) allerlei vissoorten. Oorspronkelijk werd het aan boord gegeten, maar had zijn weg ook gevonden richting eetgelegenheden. Of dat ook buiten Volendam het geval is; geen flauw idee.
En wat de traybake angiet; as mij nog een mooie (Drèentse) naam veur te binnen schöt, za’k ’t weten laoten. Veurlopig kom ik niet wieder as ‘Plaat-deurmekaar’, naor analogie van pot-deurmekaar, maor dat mot beter kunnen.