23 november: Blues voor Slauerhoff

Woensdagavond 26 oktober moest ik op een raar tijdstip nog even weg met de auto: iets ophalen uit Hoogkerk.
21.40 uur stapte ik in de auto. Dan hoor je op Radio 5 het programma Volgspot van Hijlco Span.
Daar moet je een beetje geluk mee hebben; soms heeft hij een leuke gast met fijne luistermuziek, soms is het gewoon niet mijn soort artiest.
Die avond had ik geluk: Jeroen Zijlstra was er.
Van hem staat er één nummer op mijn Spotify afspeellijsten: Durgerdam slaapt.

Ik kreeg alleen het laatste kwartier van de uitzending mee en het ging over welke muziek Jeroen graag in de Evergreen Top 1000 zou zien.
De show werd afgesloten met een lied van Jeroen zelf: niet Durgerdam, maar ‘Blues voor Slauerhoff’.
Nooit van gehoord.
Slauerhoff?
Dat is toch een dichter?

Was ook zo.
(Meer weten: hierbij een link naar Wikipedia.)
Jeroen vertelde dat het lied ging over het gevoel dat ook de gedichten van Slauerhoff ademen: aan de ene kant de heimwee naar de zee en op zee altijd heimwee naar het vaste land.
Het lied begint met een enkele trompet, miniem begeleid op piano en een bas; later komen er meer instrumenten bij.
Daar zat ik alleen in de auto met die mooie trompet en die bijzondere stem.
‘Ik volg de bakens en het vuurtorenlicht….’
Oeh.
Wat ja mooi.

Nu staan er twee nummers van Jeroen Zijlstra op mijn Spotify afspeellijsten.
Benieuwd naar het lied?
Hierbij een link naar een YouTube-video met het nummer.
Hieronder vind je de tekst.
Als je de link opent en teruggaat naar mijn website kun je meelezen.
Let dan ook even op de trompetten, het blijft namelijk niet bij één.
Je hoort er steeds meer in een prachtig arrangement.

Genieten.

Wat is een haven
Een kruis op een zeekaart gekrast
Ik zoek een haven
In ’t kraaiennest hoog in de mast
Ooit komt een haven, mijn haven in zicht
Ik volg de bakens, en ’t vuurtorenlicht
Ooit, ooit, ooit, ooit
Ik volg de bakens en het vuurtorenlicht.

Waar ligt de haven
Ik zoek kust voor kust naar mijn plek
Waar is de haven
De heimwee die maakt me haast gek
Ver blijft de haven en ver blijft mijn huis
‘k vaar met de sterren, wanneer kom ik thuis
Ooit, ooit, ooit, ooit
Ik vraag de sterren: “Wanneer kom ik thuis?”

Wie is mijn haven,
Wie roept er mijn naam in de wind
Wie is mijn haven
Een vrouw bij de zee of een vriend
Die als ik aankom, bij storm en bij nacht
Straalt als een baken en mij heeft verwacht
Ooit, ooit, ooit, ooit
Ooit komt de haven mijn haven in zicht
Ik blijf je schrijven
einde bericht.