Afgelopen weekend werd er op de Brink in Roden een Weihnachtsmarkt gehouden, georganiseerd door de Vereniging van Volksvermaken.
Voorgaande afleveringen van dit evenement vonden plaats in het winkelcentrum en op de Albertsbaan, maar de Brink past beter bij het plaatje ‘kerst’.
Ook de kerk past goed in dat plaatje, maar het gebouw was niet meegenomen in de planning van de festiviteiten.
Toen wij ons aanmeldden met het PKN-Christmascarolkoor was er geen plaats voor ons op het podium naast de ijsbaan; als wij wilden zingen dan kon dat misschien wel in de kerk.

Met de koster overlegde ik twee weken geleden of wij de kerk mochten gebruiken voor een zelfbedachte Carols-Sing-In en voorzitter Hidde van de Stichting Hinszorgel, die de openstelling van de Catharinakerk organiseert, regelde een paar vrijwilligers die in de kerk wilden staan om vragen van belangstellenden te beantwoorden. We overlegden met elkaar dat de kerk op zaterdag- en zondagmiddag zou zijn voor bezichtiging.

Op zaterdag zongen we van 14.30 uur tot 15.30 uur met het Carolskoor in het dorp.

Het is best gek om op zaterdagmiddag met een groep mensen ergens te gaan staan en gewoon te beginnen met zingen.
Maar er bleven mensen om ons heen staan, we kregen applaus en zelf genoten we van het zingen van de overbekende carols.
Het laatste stukje zongen we in de Catharinakerk, waar het een drukte van belang was.
We hebben lichtelijk onderschat hoeveel mensen zouden binnenkomen om de kerk te bekijken.
Drommen mensen liepen door de gangpaden en genoten van het historische gebouw; toen wij zongen ontstond er zelfs een opstopping voor de deur.
Na het zingen deed ik mijn naamkaartje op en stapte ik in een andere rol: vrijwilliger in de Catharinakerk.
Het is bijna niet uit te leggen hoe leuk het is als er zoveel mensen in de kerk zijn.
Mensen van de kerk, onbekende mensen, maar ook Rodenaren die anders niet in de kerk komen.
Wat heerlijk om dan te kunnen vertellen over onze eeuwenoude kerk en te zien hoe mensen zich verbazen over het interieur en de sfeer die er hangt.

Er was een mevrouw die vertelde: “Als ik hier al kom, dan is het met een begrafenis; altijd verdrietige bijeenkomsten. Dan vind ik het al een mooi gebouw, maar nu, met die kerstboom en die mooie kerststukken overal: prachtig.” Ook hier schemert weer ‘het plaatje’ door de zinnen heen.

Dat plaatje stond vanmiddag trouwens mooi in de belangstelling: de kerk zat tijdens de Carols-Sing-In helemaal vol!
Het moet allemaal nog een beetje groeien. Het zingen van de bezoekers was nog wat onwennig en de teksten liepen niet altijd synchroon.
Dit werd voor het eerst zo georganiseerd en het liep niet allemaal op rolletjes, maar we hebben wel fijn gezongen met elkaar!
Omdat het uur niet helemaal vol was met 7 carols heb ik tussendoor nog iets verteld over de geschiedenis van de Catharinakerk en ik heb in de streektaal het verhaal van Pieter voorgelezen, waarin de kerstgedachte zo mooi naar voren komt.
Stiekem hoop ik dat duidelijk is geworden dat ‘de kerk’ meer is dan een historisch gebouw en een mooi plaatje.

* Wil je het verhaal van Pieter ook lezen? Hierbij een link naar het blog uit 2014.