7 januari, een uur of elf; de eerste gewone zaterdagmorgen van het jaar. 
Vanavond komt onze vriendengroep uit Hoogersmilde (waar inmiddels niemand van de groep meer woont…) en ik ben bezig met het maken van een boodschappenlijstje.
Want appeltaart en gehaktballetjes enzo.
De bel.
Voor onze voordeur staat Truus met een enorme bos bloemen.
“Voor jou!”
“Waarom?” is dan het eerste wat in me opkomt. 
“Van het koor!”
“Maar daar had ik bloemen van gekregen na afloop van de Carols Sing in.”
“Nee, dat was van de Taakgroep Vorming en Toerusting. Deze bloemen zijn van de koorleden.”
Het was een groot en kleurig boeket.
Truus vertelde dat de verschillende soorten bloemen en kleuren het PKN-Christmas-Carolskoor verbeeldde dat bestond uit veel verschillende mensen en stemmen. Inmiddels staat het veelkleurige boeket te pronken op ons aanrecht in de woonkeuken; zo zie ik ze elke dag.
Natuurlijk; het had niet gehoeven.
Zelf heb ik er minstens zo veel plezier aan beleefd als de andere zangers en zangeressen.
Zo’n project kan alleen maar slagen met bereidwillige medezangers die samen met mij staan te klunzen als een moeilijke baspartij niet lukt.
Die niet te hoge eisen stellen aan ‘de koorleider’ en die genieten van het samen zingen van die prachtige Engelse muziek.
De activiteit ‘PKN-Christmas-Carolskoor’ is vooral bedoeld om onderlinge verbinding tot stand te brengen en om op een laagdrempelige manier deelnemers te laten beleven hoe leuk vierstemmig samen zingen is.
Een mooie bijvangst dit jaar was dat de Catharinakerk, die zo goed bij het Weihnachtsmarkt-plaatje past, even heel mooi in de belangstelling stond.
Missie geslaagd.
Deze bloemen zijn een blijk van waardering dat ik erg op prijs stel; het kleurde mijn zaterdagmorgen.
Sopranen, alten, tenoren en bassen: bedankt!
Volgend jaar weer?!
Mathilde
ja, heel graag!