Naast het telefoon-dieet dat ik op mezelf toepas in deze veertig-dagen-tijd let ik deze week nog op iets anders: ik heb mij voorgenomen om een week niet te mopperen.
Zondag was de eerste dag.
Zondagmorgen in de kerk zongen we veel coupletten van één lied.
Bijna wou ik tegen Gerard fluisteren: “Wat weer veel coupletten!” toen ik bedacht dat ik dat niet zou doen.
En zo ging het eigenlijk de hele week. Maandagmorgen op weg naar mijn werk zat ik achter een tractor en voor het Julianaplein was er file.
Niet over geklaagd bij mijn collegas.
Maandagavond gooide ik wat schillen in de container buiten; het was koud en het regende. Niets geroepen over ‘pokkeweer’.
Op weg naar de bachelor-uitreiking op de universiteit in hartje Groningen stonden werkelijk ALLE stoplichten op rood.
En op de terugweg ook.
Ik nam nog maar een suikervrij dropje en bezat mijn ziel in lijdzaamheid.
Dinsdagavond was er een vooraankondiging van onderwerpen voor een nieuwsrubriek: “Nu alvast een waarschuwing, de teken komen er weer aan!”
“Ja hoor, waar moet je het anders….”o nee. Niet mopperen.
Woensdag was het internationale vrouwendag.
Op Radio 5 hoorde je de hele dag alleen maar muziek en zang van vrouwen.
Ik lag nog ik bed en zei: “Wat een flauwekul, waarom …. ” oeps.
Na een uur was ik er trouwens al flauw van, maar dit terzijde.
Ik beschouw mezelf als een redelijk optimistisch mens en vind mijzelf ook niet echt een mopperaar.
Maar dat beeld klopt dus niet helemaal.
Net als onze dominee Sijbrand van Dijk kan ik over mijzelf zeggen: “ik ben nogal een vinder’.
Er zijn heel veel dingen waar ik iets van vind.
Wat heb ik van deze week geleerd?
Ik ben er achter gekomen dat ik mijn mening niet met de hele wereld hoef te delen; ik mag het ‘vinden’ wel wat meer voor mezelf houden.
Misschien vindt een ander wel iets anders.
Janny
Dank voor deze spiegel. Ik mopper meestal binnenmonds, maar toch, ik mopper wel.
Gaat het lukken om dat te verminderen? Ik kan het in ieder geval proberen.
Wieneke
Je loopt wel gevaar te ontploffen natuurlijk met al dat niet-vinden 😉
Willem
Een week lang nergens op of over mopperen lijkt me net zo moeilijk, om het woord onmogelijk niet te bezigen, als je ergens een week lang nergens over te verwonderen. Verwondering is op de keeper beschouwd ook een vorm van in het verborgene mopperen.
Wat me wel een goede zaak lijkt is niet op ieder ding wat je dwars zit, of over verbaast, er luidkeels kond van doen. Je kunt ook zachtjes, voor jezelf ergens over mopperen, Dan val je anderen er ook niet mee lastig en die enkele keer dat dat wel gebeurd, weet je omgeving ook dat het je erg hoog zit.