18 mei: Met de bus?!?

Karel Stegeman,  dirigent van onze cantorij,  doet zondag examen voor zijn opleiding koordirectie. Al zijn koren (4) zijn uitgenodigd om daar bij te zijn en aan het eind van dat examen voeren we met alle koorleden (100) een toegift uit: ’the Irish blessing /Untill we meet again’ in een bewerking van Karel himself.

Woensdagavond was er een repetitie in de Lutherse kerk in Groningen. Ik wilde eerst met de auto maar andere cantorijleden vonden dat we veel beter met de bus konden gaan “dat kan tegenwoordig gewoon met je bankpas!”
Dat ging ik beleven.
Handig man. BLIEP: ingecheckt.
We waren net bij de 1e rotonde toen we een vreselijke knal hoorden. Een bom? Vuurwerk?
Maar nee, de bus had een klapband. We moesten uitstappen en wachten op de volgende bus.
BLIEP: uitgecheckt.
Rond 7 uur was het pas BLIEP: ingecheckt en om vijf voor half 8 stapten we uitgebliept uit op het hoofdstation.
We waren mooi op tijd vertrokken, maar nu moesten we haasten.
We hadden op tijd kunnen zijn, ware het niet dat we niet rechts gingen maar links zodat we met gezwinde pas door Nieuwstad liepen.
Ben je niet bekend in Groningen? Iets met rode lichtjes. Was ik nog nooit geweest…. ik keek maar gewoon recht vooruit en voelde me echt een ‘provincie-Aaltje’.

We waren precies op tijd voor de repetitie.
Zondag was er ook al een  repetitie geweest, maar toen kon ik niet.
Een alt van onze cantorij vertelde: “Stond ik daar tussen twee van die prachtig zingende jonge alten, ééntje had zo’n  neusringetje in!”
Dat heeft niemand op ons koor…
Het podium stond al mooi vol; Saakje en ik wurmden ons tussen de bassen en de alten in op de achterst altenrij.
Op ons eigen koor zitten maar 4 bassen, nu werden we bijna omver geblazen: wat veel mannen!
En ook heel veel alten; en jonge sopranen die heel hoog konden.
De tenoren, die op de cantorij altijd zachter moeten zingen, konden wij nu door de massale baspartij amper horen.
Wat een sensatie was het om met zoveel mensen samen vierstemmig te zingen onder begeleiding  van orgel, violen en fluit.
Het halve uurtje was jammer genoeg maar zo om, wat mij betreft hadden we nog een uur gezongen.

Karel stond bij het orgel te dirigeren en was zichtbaar in zijn element.
Hij gaat vast slagen voor zijn examen.
Wat mij betreft Cum Laude.
Maar ik ben bevooroordeeld.