Het snijden van kaas is in ons gezin een bron van discussie.
Dat meningsverschil dateert al uit de tijd dat ik nog thuis woonde.
Mijn moeder sneed de kaas altijd zo dat het op een bootje leek. De kanten/korsten bleven omhoog staan en het binnenste zachte gedeelte werd dan uitgehold. Mijn vader ergerde zich daar, als hij in het weekend thuis was, groen en geel aan.
“Wat he’st weer een bootie van die keze maakt. Most de kaanten d’r geliek bij metnemen!” mosterde hij dan aan tafel.

Zo als zo vaak: de geschiedenis herhaalt zich. Als Gerard en ik samen thuis zijn wordt de buiten- en binnenkant van de kaas gelijkmatig weggesneden, maar zodra de kinderen ook aan tafel zitten is het mis. Hoppa. Gelijk wordt de kaas weer uitgehold door de mee-eters. Ik kan het niet laten om daar dan wat van te zeggen: “Jonges. Wat is dit nou weer…..” Schoonzoon Wim kan zich niet voorstellen dat wij over zoiets onbenulligs als het snijden van kaas zo afgemieterd kunnen zeuren. “Weet je wat” zei hij jaren geleden eens tijdens een gezamenlijke brunch “dan stel je toch gewoon een kaascoach aan!’
Hij had gelijk.
Ik nam mij destijds voor om het er niet meer over te hebben.
Als iedereen weg is snij ik de kanten weer recht.

Maar zoals altijd komen zulke meningsverschillen altijd weer bovendrijven; afgelopen weekend zaten we in Casa Grada regelmatig met elkaar om de tafel en werd de kaas weer danig mishandeld.
“Ja, dat komt van die stomme kaasschaaf hier” vond de één.
“En van die botte schilmesjes die alle kanten opgaan” vond de ander.
“Het ligt aan die oude kaas, die brokkelt en valt vanzelf al uit elkaar!”
“Bovendien: wat een gezeur. Deze kaas hebben wij meegenomen en ik vind “BAAS OVER EIGEN KAAS!”
“Ja. Eigen kaas = eigen keuze!”
Jon deed tenslotte ook nog een duit in het zakje.
Het Drentse woord voor kaas is keze.
Toen Kees de kaas in handen had gehad, had Jon het over ’the worst case scenario’…..

Inmiddels  zijn de stellen weer vertrokken naar hun eigen woonplaats en wordt de kaas weer keurig recht afgesneden.
Maar scheve kaas mét iedereen om de tafel heeft toch mijn voorkeur.