Gistermorgen in de viering van onze PKN-gemeente liepen sommige dingen niet helemaal zoals het hoort.
De kerkzaal was nog niet half gevuld, dat hoort natuurlijk niet zo.
Maar ja, het was mooi weer en we kunnen tegenwoordig met onze laptop in de tuin zitten en de kerkdienst volgen.
Het aanvangslied was een erg mooi lied, maar onbekend.
Arjan Schippers deed ontzettend zijn best op de piano, maar de gemeente zong aarzelend en stamelend mee.
Dat hoort natuurlijk niet zo bij het eerste lied dat we zingen: dat zou uit volle borst meegezongen moeten worden.

Tijdens de collecte mochten de kinderen meehelpen met collecteren, maar de taken werden onderling onzorgvuldig verdeeld.
Onze rij bijvoorbeeld kreeg maar één zakje doorgegeven, die van de kerkvoogdij; die van de diaconie werd later nog nagedragen, dus beide goede doelen kregen hun deel.

We vierden gistermorgen het heilig avondmaal. Bij de  omstandige en ietwat onduidelijke uitleg over hoe we moesten lopen langs brood en wijn ontstond wat rumoer en schoot een aantal gemeenteleden in de lach, waarop diaken Koop verduidelijkte: “Als je niet weet hoe je moet lopen, dan loop je maar gewoon achter degene die voor je loopt aan.”

brood & wijn

Een bevrijdende lach was het gevolg en natuurlijk ging het goed tijdens het avondmaal, iedereen kreeg een stukje brood en een slokje wijn.
Hoe hoort het eigenlijk?
En hoe belangrijk is het dat de dingen gaan zoals het hoort?
Hoe erg is het dat iemand de verkeerde kant op loopt, in de rij aan de overkant aansluit en na brood en wijn weer gaat zitten?

Toen wij twintigers waren kerkten wij in de Hervormde kerk in Hoogersmilde, waar we met het avondmaal nog echt ‘aan tafel’ gingen.
Voor een twintigtal mensen was er een stoel aan tafel en in de kring daarom heen was ruimte voor nog eens dertig mensen.
Je zat dan met die twee kringen onder de preekstoel het avondmaal te vieren en de rest van de gemeente keek toe.
Als de plechtigheid geweest was keerde de eerste groep terug naar hun plaats in de kerk en ging de tweede groep aan tafel.
Soms had je drie tafels….. duurt lang.

In Roden lopen we in grote kringen langs ambtsdragers die klaar staan met brood en wijn.
Vóór corona namen we allemaal een slokje uit grote avondmaalsbekers, die na iedere deelnemer werd schoongeveegd, maar tegenwoordig staat er voor iedereen een klein bekertje op een dienblad.
Eerlijk gezegd hoop ik dat we weer teruggaan naar die grote bekers; dat heeft niets te maken met hoe het hoort, maar met mijn gevoel.

Aan het eind van dit blog een prachtige foto van ‘Arjan in actie’, die ons gistermorgen weer trakteerde op een aangename instrumentale omlijsting van de kerkdienst.
Want het eerste lied ging dan misschien de mist in, de andere liederen gingen wel goed!
Achter Arjan staat nog het prachtige liturgisch bloemstuk dat met Pinksteren op het podium stond te pronken: het maakt het plaatje compleet.

Wat neem ik mee uit deze dienst?
Het filmpje van Bert & Ernie over ‘Eerlijk delen’: hierbij een link.