Gisteren luisterde ik de hele dag naar de  ‘Evergreen toplijst van de Nederlandstalige muziek’ op Radio 5.
Ik had zelf niet gestemd; ’t is wel een keer klaar met al die lijstjes.
Voordeel van Nederlandstalig: The Cats staan er niet in.
Die hebben zo’n bloedfanatieke fanclub dat zelfs in het lijstje van de jaren ’80 drie onbekende nummers van die Volendamse band stonden, terwijl ze toen al lang geen hits meer scoorden. Daarmee zijn die lijstjes geen goede afspiegeling van wat de gemiddelde Nederlander vindt, maar meer een wedstrijd tussen de fanclubs van ‘vergane-glorie-die-wel-in-the-picture-moet blijven’.

Maar ik dwaal af: ik wilde het hebben over Leon Moorman.
Die stond met ‘Naor huus’ op nummer 157 in bovengenoemde lijst en dat verbaasde me, want ik dacht dat hij vooral in Drenthe bekendheid genoot. Dat nummer staat ook al een tijdje op één van mijn Spotify afspeellijsten; het is een liedje dat gaat over een verbroken relatie en wat dat met je doet. Dat je alleen maar ‘naor huus’ wilt, waar je alleen bent om je wonden te likken.
Ken je het niet?
Hierbij een link naar de YouTube-video van dat lied.

Bert Haandrikman zette mij destijds op het spoor van Leon Moorman en bij hem hoorde ik ook voor het eerst het duet dat de Drentse zanger zong met Daphne van Ditshuizen.
‘Liefde’ heet het.
Met zinnen als: ‘k Wol der nooit meer in geleuven, vun het maor een grote leugen…..maor liefde grep joe altied in zien macht
Mooi man.
Vandaag zocht ik het nummer op voor dit blog, maar ik kon maar één videoclip vinden en die is op z’n minst een beetje vreemd.
Hierbij een link naar de clip.

Vreemde video of niet, het blijft een prachtig liedje.