Vandaag begin ik met een nieuwe serie.
In 2022 kreeg ik van Joop en Essina een oud boekje met de titel ‘Groningen – zooals het vroeger was’.
Essina had het gekregen van haar vader; die was werkzaam in de Universiteitsbibliotheek in Groningen.
Toen er ‘oude rommel’ zou worden weggegooid vond vader Alberts dat toch wel zonde;  als liefhebber van geschiedenis nam hij een paar boekjes mee naar huis. Die Essina dus kreeg toen haar vader overleed.

In het boekje staan tekeningen en gravures van de stad Groningen uit vorige eeuwen.
‘Lichtdrukken’ worden ze genoemd en het inleidende woord is geschreven door dr. H.P. Coster, gemeentearchivaris.
Het is uitgegeven door H. Edzes Jr. – Groningen.
In zijn inleidende woorden heeft Coster het over ‘het Nederduitse karakter van de stad’.
Hij constateert dat de stad Groningen qua stadsbeeld vóór de 19e eeuw heel anders was dan andere Nederlandse steden.
“Dit alles is in de loop van de 19e eeuw verdwenen. De hooge gevels werden óf afgebroken óf verminkt en in de plaats van het oude Raad- en Wijnhuis kwam het stadhuis dat wij nog heden kennen.”

Wat een mooi boekje.
Er staan maar 12 lichtdrukken in, maar je blijft kijken en vergelijken met hoe het er nu in de stad Groningen uitziet.
Bij iedere pagina is wel een verhaal te vertellen en daarmee begin ik vandaag.

De eerste afbeelding heet ‘Gezicht op Groningen aan de Westzijde’; een gravure uit de 2e helft van de 17e eeuw.
Groningue, capitale de la Provence du même nom.
Dhr. Coster voorziet de afbeeldingen niet van commentaar of uitleg, het is aan de kijker om er informatie uit te halen. Als je klikt op de afbeelding, komt hij groot in beeld.
Je ziet de stadsmuur, de silhouetten van de Martinikerk en de A-kerk en op de voorgrond loopt een waterweg (Hoendiep? Reitdiep?) naar een stadspoort. Je ziet wel tien molens binnen de stadsmuur staan en buiten de stadsmuren wordt vee geweid.

Tweede helft 17e eeuw.
Het Gronings ontzet was in 1672.
Om met mijn vader te spreken: ”stel die es veur….“