Een boek voor je lijst lezen op een terrasje.
Op weg naar je werk naar een mooie podcast luisteren.
In de wachtkamer bij de dokter een paar toeren haken.
Een leuk verhaaltje van de scheurkalender lezen als je op de wc zit.
Allemaal voorbeelden van de uitdrukking: het nuttige met het aangename verenigen.
Gisteren gaf ik nog een andere invulling aan dat spreekwoord.
Wij hebben twee appelbomen in onze tuin staan: een Cox en een Elstar; die hebben dit jaar overvloedig vrucht gedragen.
We eten er van, maken er appelmoes van, bakken af en en toe een appeltaart en we geven veel weg.
En nog hangen er appels aan de bomen.
Gisteren zocht ik op internet naar iets anders en ik vond een recept voor appelcake.
Dat ging ik uitproberen!
Vandaag is het Rodermarktparade-dag, dan komen de de dochters allemaal thuis, dus zo’n cake is maar zo weg. 
Deze appelcake maak je niet met zo’n pak cakemeel, maar gewoon met bloem.
In het recept stond dat je het in een springvorm moest doen, maar ik verdeelde het cakebeslag over de bakplaat van onze oven.
Ik schilde drie dikke appels, sneed die in stukjes en mengde dat met kaneel en suiker; dat verdeelde ik over de bakplaat.
Het nuttige: weer 3 appels goed gebruikt.
Het aangename: de cake opeten.
Wil je deze appelcake ook eens maken?
Het recept vond ik op de website Rutger bakt: hierbij een link.
Dick de Jong
Een weeldeprobleem met die overvloedige oogst, Ada. Heb je wel eens aan appeltjes drogen gedacht? Dat deed men vroeger vaak. In elk geval de generaties vóór ons wisten hoe dit te doen. En ze smaken verrukkelijk, al was ik altijd weer verbaasd hoe ‘weinig’ er overbleef van een kist appels. Die gedroogde appeltjes kun je heel lang bewaren. Bij gewone appels is dat al gauw een probleem.