Gistermorgen werden we bij de kerkdeur opgewacht door reisleiders met wandelschoenen aan een rugzak om die ons een gekleurd strookje gaven. Alle pastores (Sijbrand, Walter, Geertje en Tineke) gingen voor in de bijzondere viering ter gelegenheid van de startzondag.
Maar een viering was het eigenlijk niet: het was de aftrap voor een bijzondere wandeling/speurtocht door het dorp.
We waren getuige van een interview met Mozes en met zijn zwager Chobab. Die zwager, een broer van Zippora, was nog niet eerder in een kerkdienst benoemd, dus het was sowieso al bijzonder om die twee mannen in gesprek te horen.
Mozes vroeg Chobab om mee op reis te gaan, maar die piekerde daar niet over.
Interviewster Geertje vroeg aan hem: “Wat dacht je toen Mozes jou vroeg?”
“Typisch Mozes. Ik zal je geven wat ik heb, maar hij heeft niks. Ik zal met je delen wat de Heer ons geeft, maar tot dan toe had de Heer hem nog nog niks gegeven, dus twee keer niks is nog niks. Dus ik dacht eigenlijk ‘ja, ja…’ Het Drentse ‘ja, ja…”
Alle Drenten begrepen wat hij bedoelde. Nee dus.

Na dit verhelderende interview gingen we in groepjes op pad. Iedere groep had een Mozes (een reisleider die de weg wees) en een Chobab (een gespreksleider die iedereen tot zijn recht liet komen in de groep). Met onze blauwe groep wandelden we langs een aantal markante plekken in Roden en beantwoordden verrassende en verdiepende vragen.
Bij het oorlogsmonument ‘Het vertrekpunt’ bij de bibliotheek bogen we ons over de vraag of we mensen kenden die van huis en haard verdreven zijn en hoe dat is voor hen.
De volgende halte was woonzorgcentrum ‘Vasalis’, een soort eindbestemming voor ouderen. Daar praatten we met elkaar over onze bestemming. Wat is je bestemming? En heb je hem al gevonden?
Ook stonden we stil bij het monument voor Vasalis; op de sokkel prijken de regels ‘Alleen mijn voeten op de oude grond/ verbinden mij met het bestaande’.
We vertelden over onze eigen ‘oude grond’, in welke aarde wij zijn geworteld.
De laatste stop was bij de laadpalen op de grote parkeerplaats naast de kerk.
Daar hadden we het over waar wij ons aan opladen. Waar krijg je energie van?

Ik kreeg energie van deze morgen.
Wat een fijne gesprekken hebben we gevoerd en wat een diverse antwoorden kwamen voorbij.
Een mooie, symbolische reis, waarin we elkaar beter leerden kennen.

Er was nog een klein, symbolisch moment vanmorgen: er werd een mini-bordje onthuld waar op staat dat wij een groene kerk zijn. De Werkgroep Groene Kerk houdt zich bezig met verduurzaming binnen onze kerkgemeenschap. Daarbij moet je denken aan: ons als PKN-gemeente bewust maken van de noodzaak van verduurzaming, contact leggen op dit gebied met andere plaatselijke instanties, een kerktuin aanleggen, ruilbeurs voor zaden en planten en gespreks- en  bezinningsavonden over duurzaamheid.
We zijn dus ook in dit vanmorgen opgestarte nieuwe seizoen 2023/2024 groen goed bezig!