“A’j toch overdag je verjaordag gaot vieren, dan wo’j old!” zeeden wij met oonze vriendenclub uut Hoogersmilde vrogger tegen mekaar.
Maor soms is ’t eem niet aans.
Tiedens de leste verjaordag in augustus in Assen hadden wij nog geen vervolgdaotums prikt, want “wij ziet mekaar ja nog met de luchtballonvaort.”
Ie hebt het allemaal kunnen lezen op dit blog: die luchtballonvlucht hef nog niet west.
Te veul wiend, regen, te weinig wiend……het is naor 2024 scheuven.
“Wanneer is de volgende verjaordag?” kwam der op gegeven moment in de groepsapp veurbij.
Niet. Nog niet ofspreuken.
Wij gooiden wat daotums in de groep, maor een aomnd heurde in de eerste twee maonden niet meer bij de meugelijkheden.
Wij kwamen uut op zundagmiddag 29 oktober, dat mus dan toch maor deurgaon.
Zoaterdag stuurde ik nog een berichie over de precieze tied dat wij iederiene verwachten: “Eem over de ‘olle-meinsn-verjaordag’ van mij mörgenmiddag: welkom vanof 15.00 uur.”
Nou bin ik ok de oldste van het cluppie en dat moet ik op zu’n middag ok nog wel eem heuren.
Maor of wij nou op een middag of op een aomnd bij mekaar zit: ’t is altied barre gezellig.
Zundagmiddag begunde Gerard over een zundagmiddag van vrogger bij oons thuis: “….dan zaten wij an de soep met pudding en dan was meester G.B.J. Hilterman op de radio!”
Ien zu’n zinnegie brengt een stroom van herinnerings naor boven.
Over kammeraodties die op zundag met-aten met een groot gezin en zich bedremmeld ofvreugen of ze gien schaoltie kregen veur de pudding. De grote breurs bekommerden zich niet um de tere kinderziel. “Nee. A’j gien pudding met eerappels wilt, moe’j joen bord beter leegeten.”
Over de stort-puddingvorm met een afbeelding van een eend: “Wij kregen allemaol een stukkie eendte op ons bord”.
Over grote gezinnen en op zundagmorgen altied wat lekkers bij de koffie: “Mien moe maakte gewoon een bakplaat vol cakebeslag en daor deu ze appelties op.”
“Mien moe heul de sneeuwster altied net wat te laat uut de diepvries; het binnenste was altied nog een beetie bevreuren…”
Mooie verhaolen, warme herinnerings an een wereld die niet meer bestiet.
Wij geneuten undertussen van het gezelschap van oons cluppie waoras wij al meer dan virtig jaor met optrekt.
Met zölfgebakken appeltaorte, gevulde eier en augurkies met boterhamworst.
Maor ok een uutgebreid käseplankie, een gezellig glassie en goedmoedig geplaog over en weer.
Mien collega’s vreugen maandagmörgen: “Had je een leuke verjaardag?”
Dan zeg ik allent maor: “Jah!”
Gieniene vrag wieder; ik leg niks uut.
Willem
Ik reken altied maor zo, ’t maakt weinig uut oj overdag of ’s aovends je verjaordag viert. Belangriek is daj je verjaordag viert. Het is hartstikke gezond en ie kunt der old bij worden. Der is gien wetenschappelijk underzuuk veur neudig um te weten dat meinsen wel het vaakst heur verjaordag viert ok het oldst wordt. In de wetenschap nuum ze dat geleuf ik een anekdotisch bewies.
En meester G J B Hilterman op de radio zundags under het eten; dat herinner ik mij nog hartstiike goed. Was het deur de week zo dat der altied luusterd worden mus naor de berichten veur Land- en Tuinbouw. op zundag was dat de toedstand in de wereld. Daorna was mien mamme weer baos over de radio, want noch mien pappe, noch mien inwonende opa, waren veur een millimeter interesseerd in meziekprogramma’s en voetbal, waj zundagsmiddags ok op de radio haarn, heurde ok niet tot de intersses van ien van beide en nou, bijna 80 jaor later, heb ik der ok nog aal niks met. Um het netties te zeggen; “k heb der gien enkele muite met as der voetbalt wordt, zunder der ienige weet van te hebben’.