Het moest eigenlijk al lang weer eens gebeuren: de hele benedenverdieping deuren en kozijnen schilderen en muren sauzen.
Vroeger deden we dit soort klussen zelf, dat wil zeggen: mijn ouders kwamen, mijn vader pakte deur voor deur aan, ze aten gezellig mee en genoten ondertussen van ons gezinsleven en de drie opgroeiende kleindochters.
Toen mijn vader in 2008 overleed hadden wij zelf nog nooit één stukje behang geplakt.
We erfden zijn zelfgemaakte en zelfingerichte behangkoffer en Gerard heeft boven alle kamers al van een nieuw behangetje voorzien.
Maar de hele benedenverdieping: ”dat ga ik allemaal niet zelf doen” zei Gerard daarover, dus we belden een schilder.
Begin 2020 was dat. De schilder was DRUK dus we moesten even wachten, vervolgens kwamen er twee coronajaren. De plannen werden op een laag pitje gezet. Toen we in 2022 weer met een schilder belden was het DRUK DRUK en dat bleef zo, dus de afgelopen zomer belden we een andere schilder. Ook die was DRUK DRUK DRUK, maar we mochten rekenen op voorjaar 2024.
Maandagmiddag 13 november: telefoon van de schilder.
“Het is al weken regenachtig weer en we kunnen niet buiten werken.
Kunnen we morgen beginnen met jullie binnenklus?”
Mijn eerste reactie: “”Nee, natuurlijk niet! We hebben helemaal niks voorbereid, alles moet immers van de wand.”
Onder ‘alles’ hoort een servieskast, een boekenkast, een computerkast, vensterbanken, meubilair en duizend-en-één losse dingen die ‘even ergens anders moeten staan’.
Maar Gerard bewaarde (zoals bijna altijd) de rust en overlegde dat het wel kon.
“Ik maak in de hal even wat ruimte, dan kan hij alvast beginnen.”
Dinsdag was ik vrij en kon ik ook dingen aan de kant zetten/wegzetten.
Wat een zooi heb je dan.
En wat staat er eigenlijk veel in zo’n kast!
Dinsdagavond had ik meer dan 20.000 stappen op mijn Fitbit staan.
Schilder Appie kwam dinsdagmorgen met zijn verfblikken, sausemmers, afplakbiesband, afdekmateriaal en zijn Makita*.
En waar wij zelf zes weken over zouden doen (het moet immers tussendoor) heeft hij het in vier dagen klaar.
Nu ik dit zit te typen is het vrijdagmiddag en Appie legt de laatste hand.
Ik straks ook. 
Aan een borrelplank om de klus te evalueren en als dank aan Appie voor de goede zorgen.
Het is mooi geworden; een deel van de muren is nu groen!
* een bouwradio. Kennelijk zit er op zulke radio’s maar één soort muziek…..
petra1945
Nou… dan is het maar gebeurd. En misschien niet in de winter, maar wel mooi voor de feestdagen!
Vraagje: ga je nu ook alles weer terugzetten in de kasten? Of maak je een schifting?
Ada
Een groot deel gaat terug, maar niet alles: ik moet inderdaad morgen maar eens kijken wat er weg kan….
Dick de Jong
Als dat schilder Appie van de fa. Afman is, heb je een heel goeie uitgezocht. Daar kunnen wij over meepraten….
Ada
Ja, dat is hem! Hij woont vlak bij je hoorde ik.
Jelle Ettema
Als het Appie is die aan de Hofwijck heeft gewoond, heb je ook nog eens een vrolijke schilder gehad.
Nettie Kramer
O ja, die vreselijke bouwradio’s. Ik zette hem altijd zachter als ik bij de bouw kwam kijken ????. Ooit 1 stukadoor meegemaakt die alleen wilde werken met klassieke muziek!
Fijn dat de klus geklaard is. Geniet ervan.
Willem
Ja, bij de gemiddelde bouwvakker moet je niet aan zijn koffie komen en afblijven van de radio. Vanaf eind jaren ’80 kwam ik geregeld korte of lange tijd op een bouwplaats en hen zodoende tot vervelends toe naar Andre Hazes en vergelijkbare ‘zangers’ kunnen/moeten luisteren.
Heb het eenmaal meegemaakt dat onderin een bouwput de radio’s van de timmerlieden en ijzervlechters met elkaar stonden te wedijveren wie het meeste lawaai produceerde. De opzichter werd het zo zat dat hij een ultimatum stelde; of dezelfde zender, of een van tweeën uit. Aan geen van beide eisen werd gehoor gegeven en de man in kwestie knipte de snoeren door van beide radio’s. Het was bijna de opmaat naar een staking.
Naar ik bij een later bezoek hoorde ik dat de groepen tot overeenstemming gekomen waren welke zender erop stond.