Tijdens de stadswandeling in Den Bosch was het laatste punt ‘de Moerasdraak’.
Die draak staat helemaal verguld te glimmen bovenop de Drakenfontein voor het hoofdstation van ’s Hertogenbosch.
De stad lag tijdens de 80-jarige oorlog tussen door de rivieren de Dommel en Aa gevormde moerasgebieden en was lastig te bereiken.
Het had de naam een onneembare stad te zijn; de bijnaam was toen ‘de Moerasdraak’.

In 1601 en 1602 probeerde prins Maurits de stad in te nemen, maar door het moeras rondom de stad lukte hem dat niet.
Maar ‘stedendwinger’ Frederik Hendrik slaagde er in 1629 wél in: hij had Leeghwater gevraagd om een plan van drooglegging. Er werden honderden windmolens ingezet om het moerasgebied droog te leggen. De Dommel en de Aa werden afgedamd en omgeleid  en er werd een gracht om de stad gegraven. Toen moest ‘de Moerasdraak zich toch gewonnen geven. Meer weten over het beleg van ’s Hertogenbosch? Hierbij een link naar een interessant artikel op de website Erfgoed ’s Hertogenbosch.
Na de inname werd de beroemde vestingbouwkundige Menno van Coehoorn ingeschakeld om de stad verder te versterken. Vervolgens kreeg de stad ravelijnen, voorwerken en lunetten. Na de Franse bezetting nam het belang van de vesting ’s-Hertogenbosch af en werden de verdedigingswerken en de stadspoorten afgebroken.

Den Bosch is trots op zijn Moerasdraak; kijk maar eens goed naar het logo van FC Den Bosch, daar zie je de draak ook in terug.
Nog een leuk weetje: op 12 oktober 2000 viel de draak van zijn sokkel. Dat was het gevolg van roestvorming bij de aanhechting van het stalen skelet. De restauratie zou in eerste instantie een half jaar duren, maar het duurde uiteindelijk tot 14 december 2001: toen werd de Draak, geheel opnieuw verguld, weer teruggeplaatst. Over Bosschenaren bestaat in de omgeving van ‘s-Hertogenbosch het vooroordeel dat ze een grote mond zouden hebben. In de regio van ‘s-Hertogenbosch ging vervolgens de grap dat de gemeente de Draak niet meer terug zou plaatsen maar zou vervangen door een Gouden Nijlpaard: dat had immers een grotere bek. Naarmate de restauratie langer op zich liet wachten, was deze grap luider te horen. (bron: Wikipedia).
Het werd geen nijlpaard.
Gelukkig maar.
Zo’n draak heeft wel wat, vind ik.
Beetje spannend, eng, griezelig, gevaarlijk, maar ook mooi!
En bedenk: ‘Those who deny the existense of dragons are often eaten bij them…..’

Benieuwd naar onze andere avonturen in ’s Hertogenbosch?
Hierbij een link naar deel 1, onderaan dat blog vind je een overzicht.