Op Hemelvaartdag stond ik ’s morgens om 10.15 u op de parkeerplaats van vakantiepark ‘het Timmerholt’.
Wij waren het hemelvaartsweekend in Casa Grada en hadden tante Trijn uitgenodigd voor een dagje Westerbork.
Ze werd met een taxi gebracht en ze had rond 10 uur laten weten dat ze in aantocht was.
Toen ze uitstapte en mij begroette zei haar medepassagier achter haar: “Dat is zeker joen dochter.”
“Bijna” was tante’s antwoord.
Voor ons was de opmerking van die mevrouw een compliment.
Want ik ben dan niet haar dochter, je kunt goed zien dat we familie zijn en we houden veel van elkaar.
1962
Het deed ons denken aan mijn kindertijd, toen tante Trijn wel eens met mij ging reizen in de bus of de trein.
Wij schelen 15 jaar, toen dus ik 3 was, was zij achttien.
‘De mensen’ vonden toen nog overal wat van, dus zo’n jong meisje met een kind, dat was niet zoals het hoorde.
“Ik was altijd blij als jij tante Trijnie tegen mij zei, dan was tenminste duidelijk dat ik niet jouw moeder was” zei ze daar later over.
We hadden een heerlijke dag met z’n drieën. Alle tijd om uitgebreid bij te praten over van alles en nog wat, een hapje en een drankje op zijn tijd en lekker weer. Na het eten (lekker buiten grillen) brachten we haar weer naar Klazienaveen, maar we maakten een omweg over Erica.
Daar waren we uitgenodigd door Martijn om zijn vernieuwde bedrijf te komen bekijken.
Martijn is voor tante Trijn haar derde zoon, maar er is geen bloedband.
Hij is vriend van de familie, bevriend met mijn neven Paul en Adriaan en bonus-zoon van ome Wim en tante Trijn.
Martijn heeft een bouwbedrijf* en had een nieuw kantoor gerealiseerd, dat wilde hij graag laten zien.
Gerard heeft natuurlijk ook een achtergrond in de bouw en was zeer geïnteresseerd.
Wát leuk, even zo’n kijkje achter de schermen.
Een bonus-zoon en een bijna-dochter met drie bonus-kleinkinderen.
In maart dronken we koffie met haar schoon-schoonzus en in juni staat er weer een dagje uit gepland met de Royaltygezusters: familie is voor tante Trijn een ruim begrip.
* Hierbij een link naar het bedrijf van Martijn: Bouwbedrijf Bekman
Thea
Aan de Pannekoekendijk ben ik geboren! Het huis staat er nog steeds. Iets verder dan het Bouwbedrijf Bekman en aan de molenkant van de straat!
Willem
Ja, mensen vinden vaak iets van iets waarvan ze geen enkele achtergrond kennen. En je hoort het, vaak indirect, vroeg of laat ook.
In 1970, we waren net een jaar getrouwd, kampeerden we een week op een camping in Schaarsbergen en daar waren ook 2 neefjes van Sis bij, 7 en 8 jaar oud, twee nichtjes van mij, 3 en 4 jaar oud en mijn jongste zusje, net 6 geworden.
We hebben wat steelse en ook openlijk vijandige blikken te verduren gehad, want elk kind had wel trekjes van een van ons beiden. We hebben wat opmerkingen te verduren gehad, maar de kinderen hebben wel een prachtige vakantieweek gehad.
Dus dat jouw tante Trijn het wel plezierig vond dat je tante tegen haar zei, kan ik goed begrijpen. Ik voel alsnog helemaal met haar mee.