Op de dag dat ik met tante Trijn naar de tingieterij in Zuidwolde ging hadden we ’s middags nog twee andere activiteiten: in Zuidwolde bevindt zich namelijk een kledingwinkel die ze kende van de reclame op RTV Drenthe. Ze zong de jingle even voor mij: “Modehuis Dékker..!”
Nooit van gehoord. Ik luister altijd naar Radio 5. Ons bezoekje aan het modehuis leverde twee shirts en een gilet op; tante Trijn liep zeer tevreden de winkel weer uit.
Verder hadden we een bezoek gepland aan camping ‘de Bulte‘ in Tiendeveen. Die werd tot voor kort bestierd door Hendrikus en Mieny Drogt, een nicht van tante Trijn.
Haar broer Kees en zijn vrouw Diny staan ook altijd op die camping en zij kwamen ook even langs.
Voor mij zijn Kees en Mieny achterneef en achternicht.
Klinkt als ‘ver-weg-familie’ maar zo voelt het niet.
Ik heb namelijk ‘dichter-bij-familie’ waar ik minder een klik mee heb als deze mensen.
Zittend in de kring voel ik mij als op een verjaardag bij mijn ouders thuis.
Verhalen over richtingsgevoel, kaartlezen, de huidige politiek en het campinggebeuren worden afgewisseld met gesprekken over de dood (“Heb je het daar wel eens over?”), over het missen van een vader op jonge leeftijd, onze gezamenlijke familie en de omgeving van Tiendeveen.
En dat alles gelardeerd met een hapje, een drankje, vrolijkheid en foto’s.
Net als mijn vader heeft ook Kees de eerste acht jaren van zijn leven op een turfschip doorgebracht en weet daar ook nog veel over te vertellen.
Hendrikus en Mieny hebben hun camping overgedaan aan hun zoon en schoondochter, maar omdat ze er zo dichtbij wonen zijn ze natuurlijk nog wel betrokken.
Er werd dan ook onbekommerd gemopperd op het weer: “Dit is toch geen zomerweer, het is toch verschrikkelijk, alles waait kapot of het wordt opgevreten door de slakken!”
Het is de bedoeling dat zij in een nieuw huis gaan wonen dat naast hun oude huis wordt gebouwd: de kinderen trekken dan in hun oude woning.
“Als de nieuwe woning klaar is komen jullie maar eens weer kijken” zei de gastvrouw.
Goed idee!
We zouden eigenlijk niet langer blijven dan tot 16.00 uur (ik moest nog weer naar Klazienaveen en daarna naar Roden) maar dat lukte natuurlijk niet. Geeft ook niks. We hadden weer een waardevolle dag met z’n tweeën en Gerard en ik aten wat later.
Met de foto links geef ik nog een kleine toelichting op de familiebanden met Kees en Miny.
Het is het gezin waar mijn grootvader Andries Vrieswijk uit kwam. Een klein gezin. Op de foto zien we vader Cornelis Vrieswijk en zijn vrouw Trijntje Gringhuis (mijn overgrootouders).
Tussen hen in staan mijn opa Andries en zijn zusje Trijntje. Mijn opa is op deze foto ongeveer 15 jaar, zijn zus ongeveer 5 jaar.
Miny en Kees zijn de kinderen van Trijntje.
Petra
Wat een schat van een foto. Goed bewaren hoor, en met bepaalde programma’s kun je de witte vouwen vast wel wegwerken!
Willem
Ik sluit me helemaal aan bij wat @Petra zegt over het zuinig zijn op de foto. In mijn geboortehuis in Bruntinge hing in opa’s kamer een foto van mijn vader als jochie van hooguit 5 jaar en zijn twee jaar jongere zusje. Dat mijn vader daar hooguit 5 is weet ik omdat zijn zusje in 1921 bezweek aan de naweeën van de Spaanse Griep en hij alleen achterbleef met zijn eigen vader, want zijn moeder was bij de eerste griepgolf gestorven. Voor mijn opa dus een zeer dierbare foto.
Bij de verhuizing \naar Westerbork is de foto meegekomen en kreeg weer een plaats in opa’s kamer.
Onlangs, op een brussendag, kwam de bewuste foto weer ter sprake en niemand wist waar de foto na de dood van mijn opa gebleven was. Op een of andere wijze misten de oudste kinderen de foto de foto. Misschien omdat het een herinnering was aan een dierbare periode? Een tastbare herinnering aan mijn vader? Wie het weet mag het zeggen, maar we misten de foto gewoon. De jongere hadden er geen bewuste herinnering aan.
Wees dus gewoon zuinig op die foto.