Maand: juli 2024

De afgelopen dagen bleef er wat weinig tijd over om te bloggen: vandaag een verhaal dat ik al eerder schreef over de warme maaltijden toen wij in het Pinksterweekend met de kinderen de Gradagen vierden.
Al een aantal jaren hebben we met de kinderen de afspraak dat ieder stel dan een warme maaltijd verzorgt.

Harriët en Cees hadden bedacht dat ze deze keer iets gingen ophalen voor ons: we kregen patat met een snack.
Halve kippen, berehappen, er kwam van alles op tafel, maar het lekkerste was voor mij: een portie bitterballen!

Frea en Jon waren zaterdagmorgen al in de weer,  want zij hadden hun slowcooker mee.
Ze wilden eigenlijk een Shepherds-pie maken, maar konden niet aan lamsvlees komen en hadden in plaats daarvan rundvlees meegenomen. “Dan wordt het een ‘Cottage-pie’ ” hadden ze bedacht.
Die maak je door 800 gram rundvlees, 1 ui, 1 teentje knoflook, 1 eetlepel worcestersaus, 1 eetlepel tomatenpuree, een halve liter bouillon en 2 takjes tijm in de slowcooker te doen en een paar uur te laten trekken.
Als die bijna klaar is maak je aardappelpuree.
Dan doe je de runderstoof in een ovenschotel en bedek je die met aardappelpuree.
Daar doe je dan geraspte cheddarkaas overheen en zet je hem nog een half uurtje in de oven.
We hebben er heerlijk van gegeten!

Ook Carlijn en Wim hadden hun slowcooker mee, maar zij maakten iets heel anders: Murg makhani. Murg (kip) makhani (met boter) kennen we het best onder de Engelse naam ‘butter chicken’ en is een relatief jong gerecht in de Indiase keuken.
Op de website van Albert Heijn vind je een recept: hierbij een link.
We kregen er rijst en naanbrood bij.  Het was voor het eerst dat Gerard en ik dit aten en het was erg lekker.

Maandag was het onze beurt.
Wij traden in de voetsporen van de koks van vrijdag: wij namen iedereen mee naar het pannenkoeken restaurant De Strohoed!

De Gradagen vielen in onze vakantie van twee weken in Westerbork.
Met z’n tweeën kunnen wij ook prima vakantie vieren, maar o, wat geniet ik van ons full house.
Vier dagen lang volle tafels met daarop eten waar ik niet alleen voor hoef te zorgen.

Toen wij dinsdagmorgen de boel weer in tassen pakten voor de terugreis naar Roden was de koelkast bijna leeg.
Chips, droge worst, kaas, port, bier, nootjes: het was allemaal op.
En zo hoort het ook.

Drie weken geleden legde ik een katern die in ‘de Krant’ was gevouwen even apart: “Oh leuk, nieuw tijdschrift!”
Twee weken later vond ik het terug: er waren een weekend-krant, een TV-gids en wat folders op komen te liggen, dus ik had het hele blad gemist.
Toen ik voordat we naar Westerbork gingen het huis opruimde vond ik het terug en nam het mee naar Casa Grada: tijd genoeg om het daar te lezen.
‘Blos!’ heet het.
Dit zegt initiatiefneemster Maria Wijnands er zelf over: “Ik wilde een magazine maken speciaal voor vrouwen en helemaal lokaal! Met verhalen die inspireren, onderwerpen om over na te denken en mensen die van het papier afspatten.”

Ik neem je even mee door het blad heen.
Er is een column van vroedvrouw Sanne, die vertelt over de veranderde taal rond bevallingen.
Altijd leuk, want als je eenmaal moeder bent ben je ervaringsdeskundige op dat gebied.
Jennifer Joedo schrijft over haar wereldreis van 3 jaar waarin ze maar liefst 32 landen bezocht.
Zij staat ook op de cover van Blos onder de kop ‘Ik heb altijd al een lonk gehad voor avontuur gehad’.
Dan denkt de secretaresse in mij: fout.
‘Een lonk hebben naar…’ is geen goed Nederlands.
Je lonkt naar iets/iemand of iets/iemand lonkt naar jou.
Er had kunnen staan ‘Ik heb altijd al gelonkt naar avontuur’
Maar taal is communicatie en ik begreep wel wat er bedoeld werd; misschien is het wel taalgebruik dat de jongere generatie al tijden onderling gebruikt en heb ik dat als boomer gemist?

Een leuk item vond ik de reportage over moeders met hun dochters.
Daar zag ik Ina Reynders, de vrouw van oud-collega Rob, die werd geïnterviewd over de Worteldagen en Folly Art in Norg.
Halverwege het blad zag ik ineens onze eigen doktersassistente Kyra voorbijkomen!
Zij is huisartsassistente, leefstijlcoach en praktijkondersteuner bij onze eigen huisarts.
Zij had het over hoe belangrijk een gezonde leefstijl is en drukte ons vrouwen op het hart om bij klachten op tijd naar de huisarts te gaan.
omdat hart- en vaatziekten zich bij vrouwen anders manifesteren dan bij mannen. Vertel mij wat.

Verder las ik nog een jaloersmakend artikel over bewoonster Ria van de Landgoedboerderij Oosterheerdt in Leek en op de laatste pagina in de rubriek DAG kwam Kirsten Ipema aan het woord, wethouder van de gemeente Noordenveld. Haar had ik onlangs nog gesproken bij de uitreiking van het lintje aan Zwanny.

Maria is ruimschoots geslaagd in haar bedoeling: wát een leuk blad.
Dit initiatief verdient een applaus en net als zij in haar voorwoord zeg ik: ‘Tot de volgende Blos!’
Ik heb er nu al een lonk naar…..

Zaterdag, het was die dag 24 graden, gingen we eens uitproberen wat er waar was van het verhaal dat de gasten op het Timmerholt gratis mogen zwemmen in het openluchtzwembad ‘de Boskamp‘ in Westerbork.
Het was helemaal waar.
We meldden ons bij de balie van ons park, waar we twee toegangskaartjes kregen.
Eerst fietsten we een rondje in het mooie weer (Eursinge, Holthe, Makkum, Lieving) en daarna zetten we onze fietsen op slot bij het zwembad.
Het was weer net als vroeger.
Het zwempak alvast aan onder de kleren.
De grote handdoek die eigenlijk net iets te kort is, waardoor óf je hoofd óf je voeten in het gras liggen.
Drinken mee in een koeltasje en lectuur om te lezen tijdens het zonnebaden.
Het ‘mannengedoe’ op de duikplank; sinds de jaren ’70 is er nog niks veranderd.
Alsof je naar een apenrots zit te kijken….. al zwemmend, dobberend, drijvend en kijkend heb ik me prima vermaakt.
We haalden herinnering op aan vroeger toen wij als kinderen naar ‘het Bosbad’ in Hoogersmilde gingen.
Stond je met je kwartje dat je van je moeder meekreeg twijfelend voor het loket bij Altina.
Een Ola Raket kostte een kwartje, maar een snoepketting (met van die bleke snoepjes met een gat aan een elastiekje) en een dropveter waren samen ook 25 cent.
Ingewikkelde keuzes voor een kind van 8.
Nu kochten we allebei een Cornetto als ‘ijsje tot besluit’.
Wat een leuke middag!