7 augustus: Getrouwd!

Weet je nog dat ik vorig jaar in september een blog schreef over heerlijk eten dat we kregen van een collega van Gerard?
Het blog kreeg de titel ‘Vraag even wat het is.’; het eten kwam van Yousuf, een jonge collega van Gerard die oorspronkelijk uit Irak komt.
Hij trakteerde zo uitbundig omdat hij zich die week had verloofd met zijn geliefde Salma.

Inmiddels is Salma al een paar maanden in Nederland en begin juli zijn ze getrouwd: we kregen een bijzondere trouwkaart.
Ook heel bijzonder: Gerard was gevraagd om getuige te zijn bij het burgerlijk huwelijk dat op een woensdag plaatsvond in Winsum.
Yousuf woont nu ongeveer 12 jaar in Nederland; hij kwam hier destijds met zijn ouders naar toe.
In ons land heeft hij een nieuwe start gemaakt: hij heeft hard gewerkt en heeft hier een leven opgebouwd.

….getuige….

Voor een relatie was hij op zoek naar een moslimmeisje en hij vond haar in Salma. Gerard: “Het is bijzonder om dat van zo dichtbij mee te maken; om te zien hoe spannend én hoe belangrijk het voor Yousuf was. En hoe bijzonder is het dan dat je daar op zo’n officieel moment getuige bij mag zijn!”

Wij gingen in de week voor hun huwelijk op bezoek bij Yousuf om kennis te maken met Salma.
Hij spreekt al goed Nederlands, maar zij natuurlijk nog niet.
Maar wij zijn wel wat gewend (denk aan onze avonturen met schoonzoon Jon), dus de voertaal was Engels.
Salma is docente Engels, dus die redt zich daar prima mee.
We zochten met Google-maps de stad in Algarije op waar ze vandaan komt en we zagen foto’s van het religieuze bruiloftsfeest dat daar aan het begin van de zomer al had plaatsgevonden: daar was haar hele familie bij.
En daar zat ook gelijk de emotie: Salma’s ouders en haar familie konden niet bij het huwelijksfeest in Nederland zijn.

Maar op de zaterdag van hun huwelijksfeest was daar niet veel van te merken: stralend zat het bruidspaar op het podium dat prachtig versierd was met goud en wit.
De gasten waren kleurig gekleed met lange gewaden versierd met edelsteentjes en borduursels en bijpassende hoofddoeken in één kleur.
Toen het bruidspaar binnenkwam eerst in hun traditionele bruidskleding, werden ze verwelkomd door de vrouwelijke gasten met luid, hoog geroep; je hebt het vast wel eens gehoord, het klinkt zo ongeveer als “ululululululu”. In het Arabisch heet het ‘zarg oetoe’.
Ik denk dat wij ons als collega’s (een groepje van 8 Nederlanders) op dit feest net zo voelden als een paar moslims op een westers feest: een beetje ontheemd.
Het bruidspaar werd uitbundig gefeliciteerd door iedereen en daarna werd de bruidstaart aangesneden, wat een officieel moment was. Daarna was er dans en muziek.
Toen verliet het bruidspaar de zaal om zich om te kleden. Helaas moesten wij toen weg, want wij hadden ’s avonds nog een feestje.
Later kregen wij de foto hiernaast van het bruidspaar in hun feestkleding; let daarbij vooral op de kanten sluier van Salma. Handgemaakt! (Klik op de foto voor een vergroting)

Bij onze kennismaking kreeg ik Salma’s telefoonnummer en we spraken af dat we elkaar in het Nederlands gaan appen.
Het eerste appje was ‘Moi!’
Belangrijk woord als je in het Noorden woont.
De rest komt vanzelf.