In de zomer hebben we op de eerste dinsdag van de maand geen Holy Stitch-bijeenkomst.
Soms gaat er een groepje fietsen of naar een museum/tentoonstelling, maar soms wordt er ook niks georganiseerd.
Ook wij zijn in de zomer vaak op vakantie, maar dit jaar niet in augustus, dus ik dacht: ‘Ik nodig de steeksters die niet op vakantie zijn op de 1e dinsdag in augustus uit bij mij thuis voor iets gezelligs.’
Dinsdag 6 augustus zijn jullie op de Holy Stitchtijd (14.00 u) welkom op Waninge Plaza.
Ik zorg voor koffie, thee en iets lekkers.
We gaan niet fietsen, maar een beetje ontspannen bewegen: ‘ 50+ bewegen op muziek’ bij ons achter het huis, trek dus gemakkelijke kleren aan. Verder praten we even bij, zingen misschien nog een lied én ik lees een verhaal voor in de streektaal. Welkom!
Bewegen op muziek: goed idee, doen we niet.
Het was 29 graden bij ons achter het huis; we waren al blij dat we niks hoefden.
Ik zette een kring stoelen in de schaduw, zette wat schaaltjes met lekkers neer en bedacht die morgen nog dat ik de workshop ‘Zingen voor de lol’ wel kon aanbieden, die had ik nog liggen van ‘ooit’ met mijn collega’s.
We zongen canons, we leerden de ‘walkman-cantate’ en genoten van het samen zingen van liedjes uit de musical ‘The sound of music’: Edelweiss, Do-re-mi, je kent het vast wel. Het verhaal is de streektaal is ook gelukt.
Helemaal niet ‘gestitchd’!
Alhoewel…….. wel met garen in de weer geweest.
Geke had twee tassen vol handwerkspul meegenomen, die ze had gekregen van de erven van een een mevrouw die graag handwerkte.
Alles werd bij ons op het gazon uitgestald en een ieder kon meenemen wat zij beliefde.
We schreven nog een kaartje voor een lid van onze kring dat aan het revalideren is, bespraken het idee om ‘iets voor het goede doel’ te maken en er was nog een grote verrassing voor mij.
Sjoukje nam het woord en vertelde dat ze blij was met mijn initiatieven en dat ze nu eens iets voor mij had gemaakt.
In het pakje zat een zelfgemaakte, stevige stoffen tas.
Met een voering, met een vakje aan de binnenkant én een sleutelhanger.
Verder had ze aan de buitenkant toepasselijk borduurwerk* aangebracht.
WAT MOOI!
Vereerd voel ik me.
Dat iemand de moeite neemt om zoiets moois voor je te maken dat zoveel tijd kost, want reken maar dat daar wat uurtjes in zitten.
Een unieke tas, die ik ga gebruiken als ‘cantorij-en-muziek’-tas.
Zelfgemaakt.
Mijn moeder vond het armoedig.
Waarom ze dat vond lees je in het blog ‘Levensboek voor mijn moeder‘.
Eén generatie verder kijken we er heel anders tegenaan en vinden we het persoonlijk, hip en origineel.
Sjoukje: bedankt!
Al eerder schreef ik over Sjoukjes geborduurde tassen: toen ging het over een tas met een labrador.
Sinet
Mooi kado (of cadeau)