In dit digitale tijdschrift ligt de nadruk op het positieve in mijn leven: ik bekijk de dingen graag van de zonnige kant, zodat het lijkt alsof mijn leven een aaneenschakeling is van leuke dingen.
Het zal je niet verbazen dat dat niet zo is: ook ik moet door vervelende periodes, heb vaak genoeg klussen die ik uitstel omdat ik er geen zin in heb en ook ik word ’s morgens wel eens wakker met het idee: was deze dag maar voorbij. Heel af en toe sta ik mijzelf toe om een blog te schrijven over dingen waar ik me aan stoor en wat mijn ergernis opwekt. In de geschiedenis van deze website heb ik dat drie keer gedaan: in december 2015, in februari 2018 en in oktober 2021.
Een overzicht van stomme dingen in 2024:
- Dat je bij bijna iedere website die je opent een scherm krijgt over cookies. Die ik niet wil, dus overal schuif ik al die schuifjes op ‘Weigeren’.
Bij sommige site is het dan zo, dat je de website dan niet kun openen.
Nou.
Dan niet! - Dat in de zomervakantie zoveel collega’s met vakantie zijn dat je alleen op kantoor zit, je het soms even ‘niet of kun sloeken’ en dat dan mantelzorgers van cliënten boos op je worden: “De hele wereld is maar op vakantie, maar wij moeten NU geholpen worden!”
- Dat het liedje van Shakakahn ‘I’m every woman’ regelmatig voorbijkomt op Radio 5. Op het laatst staat ze zo hysterisch te schreeuwen dat ik het niet meer kan aanhoren en in arren moede de radio uit zet.
- Dat je kunt uitslapen, dat je ’s avonds bij het slapen gaan roept: “Hè lekker, morgen geen wekker!” en dat er de volgende morgen om 06.30 uur tóch een wekker af gaat omdat iemand vergeten is die uit te schakelen.
- dat de lasagnesaus van Honig bij de Jumbo niet te krijgen was. Lege schappen bij de naam Honig. Dit stond er bij: “Jumbo maakt zich hard voor lage prijzen, zodat je niet meer betaalt dan nodig is. Hierdoor is dit product momenteel niet verkrijgbaar. We zijn met de leverancier in gesprek.”
HA!
‘zodat wij onze marges iets kunnen oprekken’ zou er eigenlijk moeten staan. - Slakken die de boerenkoolplanten opvreten. En de sla en de andijvie, zodat we de hele zomer geen andijvie en sla uit eigen tuin hebben gegeten.
- Dat het roggebrood dat wij altijd eten sinds coronatijd er lang niet altijd is in de winkel. Leveringsproblemen. En dat we alle andere soorten roggebrood al hebben geprobeerd en dat die allemaal niet kunnen tippen aan de voor ons énige échte.
- Dat mobiele telefoons zelfs tijdens een gezamenlijke maaltijd met vrienden, familie, kinderen of collega’s op tafel ligt, zodat midden in een gesprek de aandacht zomaar naar het apparaat gaat.
“Waar hadden we het ook maar weer over?” - Dat de plastic doppen tegenwoordig aan de pakken vastzitten.
Dat hoef ik vast niet uit te leggen.
Benieuwd naar wat ik in de voorgaande blogs met deze titel stom vond?
Hierbij drie links:
Lot
De plastic doppen zijn een ramp, eerst om de te openen, dan gaat dichtdraaien ook lastiger en ze zitten constant in de weg met schenken.
En ik vind het stom dat man schorseneren uit pot tegenwoordig niet meer lekker vindt, we aten ze graag met roomsausje en nu wil hij dat niet meer.
En hij vindt alles te pittig, zelfs de superflauwe kippenworstjes die we al jaren uit Belgie halen. Stom toch?
Willem
Bij mij heeft lange tijd met stip op één in de stommiteitstoptien gestaan dat bij een kookplaat het sudderpitje rechts-voor zat. Daar kwam ik achter eind jaren ’90 bij de renovatie van mijn keuken. Het oude gasfornuis werd vervangen door een elektrische oven en een bijbehorende gaskookplaat. Heb nog , samen met mijn zoon, getracht die pitten om te wisselen, maar daarvoor hadden we spullen nodig die we niet bereid waren aan te schaffen. Dus tot ongeveer anderhalf jaar geleden hebben we ons moeten behelpen met een bepaald niet ergonomisch ingedeelde kookplaat, maar wel eentje die voldeed aan de Europese (veiligheids?)voorwaarden. Op de nieuwe kookplaat zat de sudderpit wel weer op de logische plaats. Het gebeurt dus inderdaad dat ambtenaren terugkomen op hun vergissing en hun leven beteren.
Nummer 1 is nu echter overgenomen door het ‘voorschrift’ dat de doppen vast blijven zitten aan het pak. Waarschijnlijk ook bedacht door iemand die nog nooit zelf iets uit een (melk)pak heeft moeten schenken, maar het altijd door een ander liet doen. En eerlijk waar; ik kan geen enkel steekhoudend argument bedenken om de noodzaak ervan te legaliseren.
UIt de tijd dat ik nog werkte ook een vrij stomme; ik heb een tijd gehad dat ik wekelijk een dag ‘Flevopolder’ moest doen en nam dan de weg Harderwijk-Lelystad. Een weg waar je kilometers ver vooruit en opzij kunt kijken. Halverwege staan een paar verkeerslichten (ten behoeve van een overzichtelijke en dus ongevaarlijke kruising) en wordt de snelheid even teruggebracht naar 70. Wat doe je dan; je laat het gas los en laat de auto ‘uitvieren’. Maar toen ik twee weken achtereen een bekeuring kreeg voor te snel rijden (73 en 74 km na correctie) was ik het zat en de volgende keer trapte ik gewoon op de rem. Wat er achter me zat kon me dan niks schelen. Die snelheidscontrole diende niet de verkeersveiligheid, maar de schatkist.
Maar ik heb nu ook de leeftijd bereikt dat ik me permitteren kan me te verbazen over dergelijke stommiteiten en me er niet meer aan te ergeren. Geeft heel veel rust.
Annie Kort
Hoi Ada, een late reactie, maar bij de Poiesz hebben ze ook van Dijk’s roggebrood ( meestal).
Groetjes van Annie