26 november: Het oerwoud in ons kippenhok.

“Is dit ook allemaal meegekomen? Daar had ik anders geen sticker opgeplakt! Wat moeten we nog met deze ouwe zooi!”
Deze zin werd maandagmorgen uitgesproken door mijn collega bij het uitpakken van de zoveelste doos.
Het had onze werkgever in zijn/haar oneindige wijsheid behaagd om het kantoor van Team290 te verhuizen van de Laan Corpus den Hoorn naar de Hereweg 80.
Van de rand van de stad Groningen naar de binnenstad.
Die verhuizing heeft vrijdag plaatsgevonden.
Met een andere collega had ik afgesproken dat wij er maandagmorgen om 07.30 uur zouden zijn om alvast een werkplek te creëren.

We meldden ons gistermorgen bij de balie en maakten kennis met de baliemedewerkster die ons een sleutel gaf: eenmaal aangekomen op de tweede etage konden we naar binnen.
Er stonden weliswaar 5 bureaus, maar er was nog geen sprake van 5 werkplekken.
Eigenlijk kon je haast nergens komen, want overal stonden grote verhuisdozen.
We hingen onze jas op en begonnen eerst maar met uitpakken.
Langs een zijwand van ons nieuwe kantoor staat een hele kastenwand die we konden gebruiken om al het materiaal weer in te zetten.
Om 08.30 uur ging de telefoon weer op ‘aan’ en waren we zover ingericht dat we twee computers en twee telefoons konden bevrouwen.

Halverwege ochtend stond meer dan de helft van de verhuisdozen alweer in een kar op de gang en konden we aan de gang met het inrichten van de andere werkplekken.
Maar dat viel nog niet mee!
Geen goede kabels, geen goede verbindingen, wel goede computers maar niet de juiste stekkers, problemen met wachtwoorden en wifi.
“Waar is dat kleine gaatjesprikding?”
“Waarom kan ik niet printen? Doet die printer het eigenlijk wel?”
“Wie heeft die adresstickers ergens gezien?”
“Waar is dat dingetje voor het aansluiten van de head-set?”

Aan het begin van de middag kwam er een jongen van de afdeling Automatisering naar ons ‘kippenhok’.
Wat kun je dan blij zijn met iemand met verstand van zaken.
Waar wij met een rood hoofd onder het bureau zitten en van alles proberen (“Heb je nu dat zwarte kabeltje? Ja? En waar moet die in?”) weet deze ICT’er moeiteloos de weg in het oerwoud van stekkers en kabels, plugt hier er daar wat in en zegt na 20 minuten: “Volgens mij is het zo wel klaar.”

Inmiddels staat bijna alles in de kasten en heeft iedereen een werkplek.
We zijn nog van alles kwijt en er staan nog een paar dozen met ‘onbestemde zooi’ die van ons niet mee had gehoeven.
Het goede nieuws is dat we allemaal een hoog-laag bureau hebben, dus je kan staan en zitten.
En verder was het gistermiddag al weer bijna normaal.
Een meneer belde omdat hij zich zorgen maakte om zijn rijbewijs.
“Wij maken een terugbelbericht, u wordt daarover in de loop van de middag  door uw casemanager teruggebeld.”
Vervolgens belde die meneer nog twee keer met hetzelfde verhaal.
Wij blijven vriendelijk en geven hem weer dezelfde informatie.
Als je bij Team290 werkt weet je dat een cliënt wel eens wat vergeet.
Onze verhuis-zorgen verbleken bij de echte zorgen van het leven.