Maand: december 2024

4 december: Voor de kerstmarkt

Door Ada

Op 4 december 2024

“Wil jij de deelnemers van Holy Stitch vragen of ze iets willen maken voor het kraampje van de ZWO op de Weihnachtsmarkt in Roden?”
Die vraag kreeg ik eind oktober van Saakje.
Toen we bij elkaar zaten op de eerste dinsdag van november kwamen er al wat leuke ideeën binnen.
Engeltjes, sterretjes, gnomen, allemaal kleine, gehaakte of gebreide dingetjes: de keuze was reuze.
Op internet zocht ik naar andere cadeautjes om te maken en op Lindevrouw’sweb vond ik een pagina met allemaal kerst-zelfmaak-ideeën.
(wel even naar beneden doorscrollen, je moet eerst door een berg foto’s van lampen en reclame heen)
Ik koos de gehaakte theelichtjeshouder, hierbij een link naar de haakbeschrijving.
Een paar kleine aanpassingen bracht ik aan: ik deed de 1e toer niet met een andere kleur; in plaats daarvan haakte ik in een andere kleur een randje om de bovenkant én 1 toer vasten om de buitenkant heen.

Toen ik er één klaar had was ik niet tevreden: er zat geen bodem onder het waxinelichtje.
Toen haakte ik een aparte bodem in de kleur van de randjes die ik er later innaaide.
Zo maak je de bodem: –
– ketting van 5 lossen sluiten tot een ring.
– 1e toer: In de ring 8 vasten haken.
– 2e toer: op iedere vaste 2 stokjes haken.
– 3e toer: op ieder stokje 2 halve stokjes haken.
Afhechten hoeft niet, je laat na het sluiten van de toer de draad wat langer, zodat je daarmee het rondje in het houdertje kunt naaien.
Ik deed de steekjes alleen in de buitenste lus van de halve stokjes.

Gistermiddag was er weer een bijeenkomst van Holy Stitch.
We kregen allemaal een gehaakt sterretje van Zwanny bij wijze van kerstgroet. Leuk idee!
Na ‘het rondje’ waarin iedereen iets vertelt over waar ze op dit moment mee bezig is hadden we nog ruim een uur voor de bijpraat; de tijd vloog voorbij.
Bij de afsluiting van de middag brak ik een lans voor het vieren van ons aloude Sinterklaasfeest, dat mijns inziens veel te vroeg overschaduwd wordt door de kerst-commercie, wat Geke de opmerking ontlokte dat ‘dat hele circus rondom kerst’ ook nogal afleidt van waar het eigenlijk om gaat met kerst……
In het kader van de verjaardag van Sinterklaas a.s. donderdag las ik een verhaal voor over een spectaculair Sinterklaasfeest op basisschool de Haven in 1995.
Ook even in de sfeer komen? Hierbij een link naar dat blog uit 2017.

Er waren engeltjes gemaakt, tassen, geborduurde dingen aan de muur, kaarten kortom: genoeg om de kraam van ZWO mee te vullen.
Ben je benieuwd?
Kom dan kijken op de Weihnachtsmarkt op de Brink in Roden; die wordt gehouden op zaterdag 14 december van 14:00 – 21:00 uur en zondag 15 december van 12:00 – 18:00 uur.
De Catharinakerk is dan ook open: de aanwezige gidsen vertellen je graag iets over de geschiedenis van het gebouw en haar beroemde orgel.
In de kerk vind je de kraam van de ZWO waar de spulletjes voor het goede doel verkocht worden.

Reageren

3 december: Ruimhartig hervormd.

Door Ada

Op 3 december 2024

In Alledag, Kerk & gemeente

Het wordt niet vaak meer benoemd in onze PKN-gemeente, maar voor 2001 (Samen op Weg) waren wij Nederlands Hervormd.
Veel van die hervormden waarmee we in die tijd zondag aan zondag in de Catharinakerk zaten waren gistermiddag aanwezig in diezelfde kerk waar we afscheid namen van Gladys Ruitenbeek.
Toen wij in 1989 in Roden kwamen wonen was Gladys jeugdouderling; zij stimuleerde ons om ’toch vooral met dat kinderkoor te beginnen!’
Hun tweeling Janneke en Jos waren de eerste kinderen die zich bij de start in 1992 opgaven om bij het Oecumenisch Kinderkoor Roden te komen zingen.
We leerden Gladys en Jaap in de loop van de jaren steeds beter leerden kennen; we zagen elkaar natuurlijk vaak in de kerk, spraken elkaar bij het koffiedrinken of bij de Maandagavondclub waar Gladys vrijwilliger was en natuurlijk via de cantorij, waar Jaap en ik al vanaf de Catharinacantorij bij elkaar op de achterste rij zitten.

Eind oktober waren de bloemen in de kerk voor Gladys. Ze had problemen met haar gezondheid; wij brachten die zondagmiddag de bloemen bij hen. Ze had verschillende onderzoeken ondergaan en wachtte op uitslagen. Die achteraf rampzalig waren. Vorige week overleed ze, nog geen maand later.

In de afscheidsdienst hoorden we haar verdrietige kinderen vertellen over hun moeder waar ze zo trots op waren.
En we hoorden neef Fred die ons vertelde over zijn tante Glad, de enige die nog over was van het gezin waar ze uit kwam.
Hij sprak namens de familie en noemde haar ‘de herdershond’ die de boel altijd bij elkaar wist te houden.
“Tante Glad maakte je de pis niet lauw” vertelde hij.
Altijd rustig en bewonderenswaardig kalm, dat kwam ook al uit de verhalen van de kinderen naar voren.
Ze leidde een rijk, actief en opgewekt leven.
Deed veel vrijwilligerswerk, maar er waren ook genoeg leuke dingen voor haarzelf.

In zijn overdenking benoemde voorganger Walter Meijles dat Gladys ‘ruimhartig hervormd’ was opgevoed en dat ze dat haar hele leven is gebleven.
Ze was “luchthartig met betrekking tot geloofsijver” (mooi omschreven vond ik), in tegenstelling tot het nest waar Jaap uit kwam.
Bijna 58 jaar waren ze getrouwd; ze hadden een stabiel en gelukkig huwelijk, een sterke band die alleen maar sterker werd door het verschrikkelijke verlies van hun zoontje in 1980.
De bijbellezing was uit Fillipenzen 4: die was ook gelezen bij hun huwelijk destijds.
“Laat u leiden door al wat waar is, al wat edel, rechtvaardig, zuiver, beminnelijk en eervol is, kortom door al wat deugdzaam is en lof verdient.”
Uit wat we gistermiddag over haar hoorden in de dankdienst voor haar leven heeft Gladys geleefd in de geest van deze schriftlezing.
Maar wat zal ze gemist worden!
Het was een troostende, warme afscheidsviering die handvatten geeft om het grote verdriet te hanteren; een gezamenlijk begin van de rouwverwerking.
Liefde houdt niet op waar leven eindigt; Gladys’ naam zal worden gekoesterd en nog vele malen worden genoemd.

In de dienst werd een gedicht van Piet van Midden gelezen; het staat in het liedboek naast psalm 90.

Bij Psalm 90

God, kijk ik terug
zover ik kan:
U bent er altijd.
Mensen niet.
Als ze tachtig worden
is het al veel.
En wie denkt nog aan ze
als ze dood zijn?
Mensen zijn geen god.
Mensen gaan voorbij.

Moeilijk is dat:
jong wezen,
oud worden,
dood gaan.
En als je ziet
wat er soms
met mensen gebeurt:
geen leven is het.

Daarom bid ik:
geef ook geluk, plezier.
Maak het zo
dat mensen zeggen:
Je kunt wel zien
dat God er is.

En gaat U verder
met wat wij laten liggen

Reageren

2 december: Gastblog – Blauw Bloed-dag (1)

Door Ada

Op 2 december 2024

In Alledag

Vandaag een gastblog van één van de Royalty Gezusters: schoonzus Annette.

‘Schitterende Blauw Bloed-dag op Paleis Soestdijk!”
Zo werd het aangekondigd op de website van Blauw Bloed. Bijna direct heb ik me opgegeven voor deze dag op 21 november, want het leek me fantastisch om daar heen te gaan. Vooral omdat er een interview zou worden gehouden met prinses Margarita, over haar jeugd op het paleis. Achteraf heb ik pas mijn Royalty gezusters (tante Trijn, Ada en Ali) op de hoogte gesteld. Helaas kon geen van drieën mee. Heel jammer, maar een dagje alleen op pad is soms ook wel fijn.

….. petit fourtje ……

Aangekomen bij Soestdijk werd ik opgevangen aan het begin van de parkeerplaats en werd me uitgelegd hoe alles zou verlopen. Vanaf daar was het nog best een flinke wandeling over het terrein naar de Oranjerie, waar het eerste deel van het programma zou plaatsvinden. Het was daar al een drukte van belang. Er stonden rijen stoelen, waarvan de meeste al bezet waren. De beloofde koffie met gebak bleek een bekertje koffie en een klein petit fourtje te zijn, dat opgedronken mocht worden aan statafels. Wat minder knus en romantisch dan ik me had voorgesteld. Ik raakte direct in gesprek met een vrouw die ook alleen was. Ze stootte me op een gegeven moment aan en wees op een erg slanke, goedgeklede dame in het gangpad: “kijk, dat is die presentatrice!” Het bleek Josine Droogendijk te zijn, de modedeskundige van het programma. Het viel me direct op dat je op TV minstens 10 kilo dikker lijkt: wat een figuurtje!

De vaste presentatrice van het programma, Tirza van der Graaf, opende de middag, zoals ook aangekondigd was in het programma. Nadat ze ons had begroet verdween ze weer: ze moest nog verder met de opnames van de uitzending van Blauw Bloed van zaterdag. Een excentrieke dame met de prachtige naam ‘Nicole Uniquole’ introduceerde prinses Margarita en een interessant interview vond plaats. Wat is het bijzonder om iemand van het koningshuis zelf te horen vertellen over haar tijd met haar grootouders op Soestdijk en hoe ze dit heeft ervaren.
Een deel van het interview ging ook over haar juwelen lijn, waarschijnlijk in het kader van: voor wat, hoort wat. Toen de dia’s van deze juwelen niet altijd even snel op het scherm verschenen, of toen haar ‘oortje’ niet goed werkte, reageerde ze kribbig en ongeduldig: ook een prinses is maar een mens, en ik denk dat Margarita wat dat betreft geen makkelijke dame is…..

Er mochten na het interview vragen worden gesteld aan de prinses. Deze waren over het algemeen vrij voorspelbaar.
Een paar mensen waren zo overweldigd door het feit dat ze wat mochten vragen, dat ze niet uit hun woorden kwamen.

Van tevoren had ik met Henk overlegd….

Wat Annette van tevoren met mijn broer had overlegd lees je in deel 2 van dit blog dat over enkele dagen wordt gepubliceerd op deze website.

Reageren

1 december: Noten op zang.

Door Ada

Op 1 december 2024

In Kerk & gemeente

“Mag ik dan even bij jou in de map kijken?”
“Nee. Dat mag niet van Karel.”
Karel is de cantor van onze cantorij en heeft nogal wat noten op zang.
Dat hoort ook zo.
Als je op internet zoekt naar waar een goede dirigent aan moet voldoen, dan vind je deze zin: tot de vereisten voor een goede dirigent behoren een ijzeren wil, grote stressbestendigheid, grote algemene cultuurkennis, overredingskracht, verbeelding, en, naast een goede dirigeerslag (al dan niet met dirigeerstok), een uitstekende conditie.”
Dit vond ‘de Dirigentenacademie’ op 28 aug 2017.
Onze cantor voldoet aan alle criteria, dus wij boffen.
Wij hebben het op de achterste rij met een glimlach over ‘het evangelie van Karel’.
Ik citeer een paar verzen:
Allemaal je eigen muziek, geen afgekijk bij de buurvrouw.
Rechtop zitten zodat je ieder moment kunt gaan staan.
Bij hoge noten je denkbeeldige koepel (boven je hoofd) open zetten. “Zet de deur naar die zolderkamer maar open!”
Durven te zingen, niet van dat gemompel.
Kom op tijd: als we kwart voor negen afspreken zit je om die tijd met je map op de goede plaats in het koor.

Dat was vanmorgen dus.
08.45 uur aanwezig.
In voorgaande jaren was ik dan in de vroegte alleen op pad, maar deze maanden zingt Gerard tijdelijk als bas met ons mee, dus we wandelden om 08.30 u naar de kerk.
Stond ik bij het afscheid van Klaas nog naast Gerard, vanmorgen was mijn buurman Wim: fijn dat we een nieuwe bas mogen verwelkomen!
Het is vandaag de 1e zondag van Advent; de eerste kaars van het adventsbloemstuk werd aangestoken en er was een liturgische schikking bij het Adventsproject waar de kinderen dit jaar aan meedoen, je ziet het op de afbeelding hiernaast.
De kinderen hebben een koffer en gaan op weg naar Bethlehem. Iedere week staat er een ander Bijbelverhaal centraal, deze week was dat Ruth.
We zien een wegwijzer met daarop Bethlehem en het aantal dagen tot Kerst, een koffer met daarin een paars kleed (de kleur van Advent) een wandelstok en klimop, want Gods trouw gaat altijd met je mee.
Graan staat voor het verhaal van Ruth: met lef en doorzettingsvermogen kan er wat moois opbloeien.

Beetje vreemd: we hebben in de viering van vanmorgen verder helemaal niets over Ruth en Naomi gehoord.
Het leek alsof het adventsproject helemaal los stond van de 1e adventsdienst.
Dat werd nog versterkt door een werkelijk onzingbaar lied dat bij het project hoorde, waarvan ik dacht “dít had de cantorij moeten instuderen.”
Het was vanmorgen een viering met een hoog liturgisch gehalte met heel veel liederen én de viering van het heilig avondmaal: eerlijk gezegd vond ik het wat veel allemaal.
Maar het zingen ging goed: toen we thuis waren kregen we een appje van Enny, een alt van ons koor die niet mee kon zingen vanmorgen, maar ze had wel geluisterd/gekeken.
“Het was een mooie dienst en jullie hebben mooi gezongen, vooral het lied ‘Danken wij de goede God’ met Karel als voorzanger!”
Zoals ik al schreef: een cantor met nogal wat noten op zang.
Ook letterlijk dus. Wies met.

Je kunt deze viering terugluisteren via Kerkomroep en via het You Tube-kanaal van onze kerk.

Reageren