Zaterdagmorgen rond 11.00 uur vertrokken we vanuit Westerbork voor ons dagje Ems/Noord Duitsland, op zoek naar de camping van Ome Jo.
We gingen niet over de grote wegen, maar binnendoor.
Dan kom je door dorpen als Sellingen, Laude en Jipsinghuizen.
Prachtig daar.
Henk wist dat de camping eigendom was van de familie Sievering en wist ook nog wel waar die ongeveer zat.
We staken de Ems over en na wat zoeken in het dorpje Steinbild vonden we de weg naar de camping.

We hadden een picknickmand meegenomen en hoopten dat we ergens aan de oever van de rivier konden zitten.
Toen we de weg naar de camping opreden kwamen tegelijkertijd ook de herinneringen weer naar boven.
“O ja, die weg met dat hoogteverschil tussen links rechts”
“Daar zat de ‘bute'”
“De wat….?”
Bleek een soort kantoortje te zijn waar de gasten werden verwelkomd en waar je patat en drinken kon halen.
Het was beslist niet uitgestorven op de camping; mensen waren buiten rondom hun caravan bezig of stonden buiten te teuten.
We hoefden ons nergens te melden en konden gewoon de camping oplopen.
Maar Gerard had andere plannen: die zat al ongeduldig op een picknickbank bij het water te wachten met de broodjes, want die moest eerst iets eten.
Wat een zaligheid: in lekker voorjaarsweer buiten picknicken aan de oever van de rivier.

De camping had nog steeds dezelfde uitstraling als toen ome Jo er zat.
Niet heel chique en niet heel aangeharkt.
Iedereen groette iedereen: “Moi” en op het welkomst-bord hing een briefje van de tijden waarop de Nederlandse kaasboer Henk uit Winschoten langskwam met zijn kaasbus.
We liepen de camping over op zoek naar ‘iets’ van ome Jo.
“Hij stond vlak bij een soort talud waar hij met die boot in het water kon….” en warempel: we vonden dat plekje.
“Dan stond hij hier ergens….”
Op de afbeelding links zie je ons staan.

In de fotoboeken die we hebben geërfd van onze ouders staat welgeteld één foto van ‘oons Jo op de camping in Steinbild’.
Hij zit voor zijn tent op zo’n typisch campingstoeltje uit de jaren ’70.
Ome Jo overleed in 2005.
Dit jaar is dat twintig jaar geleden; we hadden hem de hele dag even weer op het netvlies.
Evenals onze ouders, de familiedagen, verjaardagen en andere goede familieherinneringen.
Goed om dit af en toe met elkaar te delen.