“En ineens was er deze week 800 miljard beschikbaar voor de herbewapening van Europa.
Geregeld in een week tijd met grote urgentie, omdat het over oorlog gaat en over onze veiligheid.
Maar als het om de aarde gaat…..”
Zo begon Sybrand van Dijk aan de overdenking in de viering van gistermorgen.
Die was mede-georganiseerd door de werkgroep Groene Kerk.
Wat de dominee ons vertelde voelde ongemakkelijk, want we hebben allemaal kilo’s boter op ons hoofd als het om het uitputten van de aarde gaat. Ik citeer een paar zinnen:
“We weten het allemaal heel goed, maar we hebben er helemaal geen zin in. We verzinnen smoezen en stellen maar uit.”
“Wij lazen vanmorgen de 10 geboden en hoorden ‘Gij zult niet stelen’, maar wij stelen van de aarde, want wij geven niets terug van wat wij eruit halen.”
Het was een bevlogen betoog en ik kan het allemaal niet in dit blog benoemen, maar het is beslist de moeite waard om deze kerkdienst even terug te kijken.
Tijdens de collecte werd er niet alleen geld ingezameld, maar er werd ook iets uitgedeeld: een briefje met 9 duurzame tips die je eenvoudig kunt toepassen in je eigen leven.
Maar er waren te weinig briefjes….. ik denk in het kader van duurzaamheid. Maar er werden foto’s van gemaakt en doorgeappt, zodat iedereen toch de tips tot zich kon nemen. Als service van de zaak gaan ze ook als afbeelding op dit blog: er op klikken voor een vergroting.
Het was gistermorgen de eerste zondag van de 40-dagen tijd. Aan het begin besteedde de predikant aandacht aan de liturgische bloemschikking: het basisstuk dat tot Pasen met ons mee zal gaan en
wekelijks zal worden aangepast. We zien een rommelig nest gemaakt van oude en nieuwe ranken en takken. Door deze rommel heen ranken van klimop. In dit nest ligt een ei. Gedachte daarbij is: uit het oude kan iets nieuws komen, ook al lijkt het nu nog hopeloos. God is nabij. Geef het goede nieuwe, tijd van aandacht.
De liederen die onze cantorij zong in deze viering waren ook afgestemd op het begin van deze vastenperiode.
Een mooie diversiteit van liederen, waarbij de solo van Karel in het kyriëlied indruk maakte.
Toch even terugluisteren dus, deze dienst.
Vlak voor de zegen maakte Sybrand van Dijk ons nog attent op het fenomeen ‘boerengeriefbosje’; daar had ik nog nooit van gehoord.
Het zijn bosjes waarin de boer hout liet groeien dat hij nodig had voor zijn boerderij: takken voor bezems en borstels, dikkere takken voor hekjes en afzettingen en dikke bomen om balken van te maken voor het bouwen en/of herstellen van schuren.
De boer zag nooit de dikke bomen die groeiden uit de jonge aanwas die hij plantte: dat hout werd pas geoogst door zijn kleinzoon.
“Als we nou zo weer leerden leven, dat er niet alleen vandaag, maar ook morgen en overmorgen is.”
Een mooi beeld.
Na de dienst vroeg ik Remmelt (oet Dwingel) of hij dat fenomeen ook kende.
Het bleek dat hij zelfs eigenaar van zo’n geriefbos was; een perceeltje van ongeveer een halve hectare.
Weer wat geleerd.
Willem
Tja, die 800-miljard die de EU uit wil geven aan herbewapening; ik vind het doodeng en ben bang dat de oorlogsdreiging er nog groter van wordt. Anderzijds; als de EU zich niet herbewapent is het een kwestie van tijd dat een of andere megalomane wereld(?)leider ons maar zwakke regio vindt en ons inlijft. Ik weet op mijn oude dag gewoonweg niet meer wat er allemaal van te deneken.
Het fenomeen ‘geriefhout’ ken ik wel en het lijkt logisch dat het uit een geriefbosje
komt. Toen ik nog in Bruntinge woonde (tot 1956) werd ’s winters bezzemries gesneden voor de stalbezems. Mijn vader maakte die bezems zelf en de stelen ervoor werden uit het bos gehaald. Meestal uit het bosje achter onze boerderij, maar half Bruntinge haalde daar zijn geriefhout.
In Bruntinge hadden we een drietal bosjes waaruit geriefhout gehaald werd. Wie de eigenaar ervan was? Geen flauwe notie. Misschien de boermarke of gewoon de boer aan wiens land het bosje grensde, maar er was in ieder geval een gewoonterecht ontstaan dat iedereen er zijn benodigde geriefhout kon halen.