“Weet je nog wel dat wij vroeger van die kipjes hadden uit de Römertopf?” mijmerde Gerard vorige week toen we het hadden over het antwoord op de vraag “Wat eten we deze week?”
“Met rijst en kerriesaus met ananas. Aten we vaak op zondag.”
Ja, dat wist ik nog wel.
Maar kip is niet mijn lievelingsvlees en dat gepierk met die botjes…. en die velletjes….. en spiertjes…. het heeft niet mijn voorkeur.
Dus wij eten wel kip, maar dan altijd ergens doorheen. Kipfilet in stukjes. Zonder bovengenoemde bijlagen.

“Zullen we dat nog eens eten?” was de logische vervolgvraag.
Gaan we doen.
Waar heb ik eigenlijk die Römertopf?
In de kelder vond ik hem.
En hoe ging dat ook maar weer?
Zou ik daar ooit over geblogd hebben?
De zoekterm ‘Römertopf” leverde bij de zoekfunctie van deze website niks op; dat betekent dat wij al minstens 11 jaar bovenbeschreven gerecht niet hebben gegeten.

Voor wie nu denkt: wat is in ’s hemelsnaam een Römertopf?
Dat is een aardewerkenschaal met een deksel. “Römertopf” is de Duitse naam voor deze ovenschaal. De Romeinen hadden al ontdekt dat je de lekkerste en smaakvolste gerechten kreeg door te stoven en braden in aardewerken schalen. Zij vonden deze kooktechniek uit; je hebt haast geen olie of boter nodig.
Meer weten over deze schaal? Hierbij een link naar een artikel hierover op de website van ‘Oven Winkel’.

Je moet de schaal een kwartier in koud water zetten, zodat het aardewerk vocht opneemt.
Daarna een klontje boter op de bodem leggen en ik snipperde er een halve ui overheen voor ik de kipjes er in legde.
Daarna zet je de schaal voor een 1 uur in een niet voorverwarmde oven die je instelt op 200 graden.

Voor de drumsticks die ik had haal je na drie kwartier de deksel eraf en zet je de schaal het laatste kwartier zonder deksel in de oven, zodat er een knapperig korstje aan de kipkluifjes komt.
Die kerriesaus maakte ik vroeger met een pakje van Maggi, maar ik kook tegenwoordig bijna helemaal zonder pakjes & zakjes dankzij Karin Luiten
Op internet vond ik een eenvoudig recept: bechamelsaus maken van 200 cc melk, een beetje boter en 2 theelepels maizena.
Als de saus is gebonden 3 theelepels kerrie en een snufje zout & peper toevoegen. Als je het lekker vindt: ook nog een beetje peterselie en een halve héél fijn gesneden ui.
Bij de supermarkt had ik een bakje verse ananasblokjes gekocht, die sneed ik in nog kleinere stukjes en roerde die door de kerriesaus.
Pan witte rijst er bij: klaar!

Mijn ouders hadden ook een Römertopf; in de jaren ’70 was dit namelijk een heuse rage!
Toen wij trouwden kreeg ik er één ik gebruikte hem voornamelijk voor de kipjes.
Ergens las ik dat je er ook heerlijke hachee en stoofpotten in kunt maken.
“Werkt ongeveer net zo als een slow-coocker” vertelde een collega deze week.
Iemand nog een lekker recept voor mij voor mijn ‘vintage’ Römertopf?