Over een paar maanden begin ik aan een nieuwe fase in mijn leven: een leven zonder betaald werk/een baan.
Begin januari schreef ik er al eens over, toen duurde het nog 9 maanden.
Toen vond ik het nog heel lang duren, nu duurt het nog maar 11 weken.
Hoe zag mijn loopbaan er eigenlijk uit?
In mei 1979 haalde ik mijn HAVO-diploma.
Mijn ouders gaven mij wel de mogelijkheid om verder te leren, maar in mijn omgeving was er destijds bijna niemand die dat deed.
Daar komt bij dat ik al vanaf de lagere school onderwijzeres wilde worden, maar in die tijd was er in het onderwijs geen werk te vinden.
Je kunt het je nu haast niet meer voorstellen, maar de decaan raadde mij af om naar de Pedagogische Academie te gaan.
Dus ik ging werk zoeken.
Veel brieven gingen de deur uit en ik solliciteerde op alles wat los en vast zat; ik werd ook regelmatig uitgenodigd.
Bij de gemeente Smilde werd ik niet aangenomen, dat vond ik wel jammer.
Mijn vader dacht dat dat te maken had met het antwoord dat ik had gegeven op de vraag waarom ik graag bij de gemeente wilde werken: “Nou, ik moet toch ergens aan het werk, hé?”
Dat is niet zo’n goede motivatie.
Door schade en schande wordt men wijs: bij volgende sollicitatiegesprekken ‘was déze baan echt wat ik altijd al had gewild!’
In deze serie neem ik je mee door mijn werkende leven vanaf 1979; daarbij staat bij elk blog een foto van hoe ik er die tijd uitzag, die zijn dus niet allemaal genomen tijdens het werk.
Volgende week vertel ik het verhaal van mijn eerste werkplek, boekhandel Iwema in Assen en hoe het kwam dat ik daar maar 6 weken heb gewerkt.
Wat ik ook al schreef in het blog ‘Er is maar één jij’: je leert eigenlijk je hele leven bij.
Als je van school komt stopt het leerproces niet.
In mijn banen heb ik heel veel geleerd, maar ook het vrijwilligerswerk en het moederschap hebben me veel (zelf)kennis opgeleverd.
Dat proces houdt dus ook niet op als je stopt met werken; ik stop immers niet met leven.
Hoop ik.
Deo volente.
Alle nog te publiceren delen in deze blogserie:
– 13 augustus: Boekhandel Iwema in Assen
– 20 augustus: Parket van de Officier van Justitie in Assen
– 27 augustus: De enorme overgang
– 3 september: Moeder
– 10 september: Beatrixoord in Haren
– 17 september: Christine Brons BV in Groningen
– 24 september: Managementassistent bij Lentis in Groningen
– 1 oktober: Zwerven door de organisatie
– 8 oktober: Van de Kliniek naar Team290
– 15 oktober: Secretaresseteam Team290
Willem
Boekhandel Iwema, dat was de boekhandel waar mijn jongere zus en broer hun schoolboeken bestelden toen ze in Assen op de HBS zaten.
De eerste drie jaar was een crime voor mijn zus, want ze had niet de minste interesse en aanleg voor de Beta-vakken en die maakten de eerste drie jaar gewoon onderdeel uit van het vakkenpakket. Pas toen ze in klas 4 kwam leefde ze op en was ze haar ‘vaste’ onvoldoendes kwijt op de rapporten en kon ze genieten van de vakken waar haar liefde lag. Mijn broer daarentegen was een op-en-top Beta-man en ging fluitend door zijn schooltijd. De traditionele vooroordelen over man en vrouw klopten bij die twee wel aardig. Ik heb mijn broer nooit huiswerk zien maken en mijn zus en ik zaten vaak in dezelfde kamer huiswerk te maken. Mijn zus had de gewoonte om altijd hardop te leren en zo heb ik ooit een Frans gedichtje geleerd dat mijn zus moest leren. Wat het allemaal inhield wist ik echt niet, want ook op de UTS zat Frans niet in het lespakket. Heb het vakwr gemerkt; ik ben een liefhebber van nutteloze weetjes.
Bestaat boekhandel Iwema nog?
Waar een naam uit begin jaren ’60 nog allemaal bij je losmaakt