Bij de woorden in de titel van dit blog denk ik eigenlijk iets negatiefs.
Mijn vader kon het zo schamper en denigrerend zeggen: “Nou, wát ’n kunst….!” als hij vond dat iemand iets had gedaan dat niets voorstelde.
Maar die woorden kregen dit weekend ineens een positieve klank, want wát een kunst zagen we op de Brink in Roden.
Gistermiddag vond daar het festival ‘Wat ’n Kunst‘ plaats. Natuurlijk had ik wel een klokje horen luiden, want de Catharinakerk was ook open en er stonden gidsen ingeroosterd, maar wij hadden vakantie in Westerbork gehad en waren niet bezig met Roden en al helemaal niet met een festival.

Dit stond in de wervende aankondiging: Wat ‘N Kunst is een bruisend festival waar kunst en cultuur op speelse wijze samenkomen.
Op verschillende locaties kunnen bezoekers genieten van live muziek, theatervoorstellingen, kunstexposities en workshops voor jong en oud. Zowel professionele kunstenaars als lokale talenten presenteren hun werk, en er is volop ruimte om zelf creatief aan de slag te gaan tijdens inspirerende workshops. Het festival biedt een kleurrijke viering van kunst in al haar vormen, met een gevarieerd programma dat iedereen zal aanspreken.

“Zullen we even gaan kijken?”
Goed idee. Het was mooi weer en we zouden op de terugweg zo’n heerlijk advocaat-ijsje gaan halen bij Alida’s.
Bij wijze van afsluiting van de vakantie.
Toen we richting de Brink liepen zagen we langs de kant van de weg een onafzienbare rij fietsen: tout Roden was op de fiets gekomen!

Eerst maar naar de kerk. Daar konden we niet in.
Collega gids Peter stond quasi-streng bij de deur: “Het is te vol mensen….”
Toen er wat mensen uitgingen mochten wij even naar binnen voor een blik op popkoor ‘Puur’ in een inderdaad bomvolle kerk.
Wat natuurlijk weer plagerige opmerkingen opleverde: ‘zit die kerk ook eens weer vol’ en ‘dat zou je iedere zondag wel willen!’

Er stonden heel wat kramen op de Brink waar overal iets kunstigs te zien of te horen was. Of te maken: je kon ook zelf aan de slag in verscheidene workshops.
Als je nog geen hobby of liefhebberij hebt, dan kon je hier te kust en te keur.
En wát een sfeertje daar op die Brink mensen; we liepen tussen de tafels door waar deelnemers bezig waren met mozaïeken, schilderen, tekenen en/of knutselen.
Wat een feest.

Er zat iemand met zijn rug naar Ot & Sien toe mooie liedjes te zingen, zichzelf begeleidend op gitaar en op de terrassen was geen vrij plekje meer te vinden.
Het weer werkte natuurlijk ook geweldig mee!

Toen wij in 1989 van Smilde naar Roden verhuisden was ik ziek van de heimwee; daar moest ik gistermiddag even aan denken toen we ons best deden om de Brink over te komen.
Hier een praatje, daar een schouderklopje, een knipoog, een groet, een klein gesprekje of even een arm om een schouder: wat voel ik me thuis in dit dorp.

Nog even terug naar de Catharinakerk: volgend weekend (12 en 13 september) zijn de Open Monumentendagen, dan ben je van harte welkom!