26 oktober: De basis.

Gisteren, zaterdag de 25e oktober werd ik 65.
Toen ik 60 werd zouden we een feest geven voor gezin, familie en vrienden, maar toen was het corona en verzonnen we iets anders.
Benieuwd wat? Hierbij een link naar een blog over de festiviteiten in 2020; raar om te lezen in wat voor bijzondere wereld wij toen leefden.

….. bijzonder gebak!

Gistermorgen zaten we met ons gezin aan de koffie: met z’n achten in de kring met 8 verse tompoezen van de Hema.
We hadden ons basisnetwerk uitgenodigd voor een feest in de middag/avond; met ons gezin, familie en vrienden kwamen we samen in de hal van Op de Helte voor koffie/thee met gebak én een informele borrel. Er was trouwens bijzonder gebak: volgens sommige aanwezigen was ik ‘om op te vreten’!
Ook nu maakte ik, net als bij het afscheid van mijn werk, gebruik van de teksten van Daniël Lohues en zongen we met elkaar over de prachtig mooie dag.
Deze keer verzorgde niet de teamleider maar Gerard de toespraak: liefdevol, hartverwarmend en vooral ontroerend. En niet alleen voor mij…..

Rond 18.00 uur vertrokken we met alle aanwezigen naar Chin.Ind.-restaurant ‘Good Fortune’ in Roden, waar we met zo’n 30 personen twee of drie keer met ons bordje langs het buffet schuifelden en genoten van bami, nasi, babi pangang, loempiaatjes en veel ander lekkers.
We sloten de dag weer af aan de Boskamp: met het gezin nog even een kop koffie en een afzakkertje.

Aan het eind van het etentje bij het Chinese restaurant zat ik nog even aan tafel met twee schoonzussen, die inmiddels weduwe zijn geworden. Drie broers van Gerard en één zwager zijn ons immers al ontvallen. Op zo’n dag, waarop het gezin van een andere broer uitbundig feest viert, kan zoiets lelijk schrijnen. Dan is het goed om ook dat even te benoemen; de schoonzussen gaven daarbij aan dat het inderdaad af en toe moeilijk is, maar dat ze het ons ook van harte gunnen en dat het belangrijk is dat je elkaar als familie blijft zien in lief én in leed.

Gistermiddag kwam dominee Sybrand van Dijk nog even binnenwandelen. “Heb je die ook uitgenodigd?” vroeg een vriend naast mij. “Nee, maar dit is zijn werkplek….”
O ja. Sybrand feliciteerde mij en ik vertelde dat dit (en ik wees naar de groep mensen in de hal) mijn basis is. Niet mijn werk, niet de clubjes waar ik actief in ben, maar deze groep naasten waarin Gerard en ik onze rollen vervullen van vader/moeder, broer/zus, vriend/vriendin. Wij hebben het geluk dat we onderdeel uitmaken van dat netwerk; daar zijn we ons bewust van én daar zijn we dankbaar voor.

Dat kwam ook naar voren in de column die afgelopen week in het Dagblad van het Noorden stond van Herman Sandman. Wát herkenbaar!
Ook even lezen? Hierbij een link naar het PDF dat ik maakte van die column: 2025.10.21 Feest – Herman Sandman

En nee…. er was gistermiddag niet een ex bij met wie ik vroeger heb gezoend; het gaat mij bij deze column vooral om de laatste regels.