Gistermorgen ging in onze PKN-gemeente een gastpredikant voor: ds. van der Sleen uit Surhuisterveen.
Dit is altijd even wennen, ook gistermorgen weer.
“Onze hulp is in de naam van de Heer” begon de voorganger en de gemeente viel in “die hemel en aarde gemaakt heeft…..”, maar het was geenszins de bedoeling dat de gemeente iets zei; de predikant sprak votum en groet zelf uit.
Verder zongen we 3 (!) psalmen en twee liederen uit het Evangelisch Liedboek.
Als ik zeg dat deze dominee van een andere signatuur is dan wij in Roden gewend zijn dan zeg ik daarmee volgens mij niks geks.
Mijn vader leerde ons vroeger al dat je het niet altijd eens hoefde te zijn met wat de dominee zei, omdat die zijn eigen mening over iets verkondigde en je kunt immers van mening verschillen.
Daarbij ging het vaak om dingen die in mijn vaders ogen veel te modern waren, terwijl het gistermorgen meer zo was dat we voor wat betreft de inhoud terug gingen in de tijd.
Na de viering sprak ik een aantal mensen die het heel verfrissend vonden om eens een heel ander geluid te horen. “Ik mag hier wel graag naor luusteren, heur!”.
En zo beleeft ieder zo’n viering op zijn eigen manier; afwisseling van spijs doet eten.
Tijdens de collecte speelde Erwin Wiersinga virtuoos op het orgel.
Een regen van noten daalde op ons neer, prachtig was het.
Maar het wil er bij mij niet in dat zo’n ingewikkeld stuk precies is afgelopen als de collectezakjes op de avondmaalstafel worden neergelegd; ik ken het stuk niet, maar volgens mij ‘draaide hij er eind aan’.
En het is niet eens een draaiorgel.
Na de viering zat ik met Gerard aan de koffie.
We zaten achter het huis naast de geurende jasmijn.
De mussen die bij ons in de heg nestelen hipten van tak naar tak.
Het deed mij denken aan de preek; ‘de mus, de zwaluw vindt een woning’.
Want je kunt van mening verschillen over de woningen in het huis van de Vader, het gegeven blijft dat er heel veel ruimte is in dat huis.
Ook voor de onooglijke mus en de ’troep-makende’ zwaluw.
