Categorie: Kerk & gemeente Pagina 31 van 56

Geen viering in een kerkgebouw voor ons vanmorgen. 
Vroeger miste je dan de kerkdienst, maar tegenwoordig kunnen we meeluisteren.
We hadden afgesproken dat we allebei zouden luisteren: Gerard in het UMCG en ik aan de Boskamp. Daarna zouden we elkaar bellen.

Naar een kerkdienst luisteren is een andere beleving dan een kerkdienst bijwonen.
Je weet wat er is gezegd, maar je hebt het niet beleefd, gevoeld, gezien.
Net als vorige week hoorden we een uitspraak van Jezus die we niet van hem verwachten.
In Lucas 12 vers 51 staat: “Denken jullie dat ik gekomen ben om vrede te brengen op aarde? Geenszins zeg ik jullie, ik kom verdeeldheid brengen”.
Huh? Op het moment dat Dea het voorlas dacht ik: “Hoe kan het dat me deze zin nog nooit is opgevallen….”

Over die verdeeldheid ging het vanmorgen.
Als voorbeeld noemde voorganger Walter Meijles een gezin, waar het nieuwe vriendinnetje van de zoon een hoop onrust veroorzaakt. Ze eet vegetarisch en wil niet mee op vliegvakantie. De anderen vinden dat gezeur en langzaamaan ontstaat verwijdering.
Ook in onze maatschappij is die verdeeldheid levensgroot aanwezig.
De één vindt dat er op het gebied van waterbeheer maatregelen moeten worden genomen om de droogte in Nederland tegen te gaan, de ander vindt dat baarlijke nonsens.
En dat is nog maar één voorbeeld.

Wie heeft gelijk?
Vanmorgen leerden we dat beide partijen gelijk hebben vanuit hun eigen achtergrond en levensvisie. In het gesprek dat Gerard en ik naderhand voerden vonden we een mooi voorbeeld van ‘voortschrijdend inzicht’. Onze dochters eten alledrie vegetarisch,  soms zelf veganistisch. Daar moesten wij in het begin ontzettend aan wennen. (lees: vonden wij bijzonder lastig). Gedoe op tafel.
Inmiddels zijn we jaren verder en eten Gerard en ik minstens drie keer in de week geen vlees, eten we veel meer fruit en zijn we er achter gekomen dat ook veganistisch eten lekker is. Maar we eten nog wel vlees.

De boodschap vanmorgen was: als we kijken naar Jezus zien we dat hij de boel soms behoorlijk opstookt. Dat is niet verkeerd. Als mensen enthousiast een vurig pleidooi houden dat het anders moet, neem daar kennis van en ga in gesprek.
Denk na over de vraag waarom het zoveel weerstand oproept.
Wat kan ik hier zelf mee?
Wat moet ik als christen doen?
Als je heel eerlijk bent weet je dat heel goed.

In het dankgebed klonk de dankbaarheid door van Dirk en Alie, omdat zijn behandeling succesvol is geweest. Verder vroeg de dominee aandacht voor de mensen ‘waar het leven een spannende bocht door gaat’ en werd Gerards naam genoemd.
Er niet bij zijn en er toch bij zijn.

Gistermorgen ging in onze PKN-gemeente een gastpredikant voor: ds. van der Sleen uit Surhuisterveen.
Dit is altijd even wennen, ook gistermorgen weer.
“Onze hulp is in de naam van de Heer” begon de voorganger en de gemeente viel in “die hemel en aarde gemaakt heeft…..”, maar het was geenszins de bedoeling dat de gemeente iets zei; de predikant sprak votum en groet zelf uit.

Verder zongen we 3 (!) psalmen en twee liederen uit het Evangelisch Liedboek.
Als ik zeg dat deze dominee van een andere signatuur is dan wij in Roden gewend zijn dan zeg ik daarmee volgens mij niks geks.
Mijn vader leerde ons vroeger al dat je het niet altijd eens hoefde te zijn met wat de dominee zei, omdat die zijn eigen mening over iets verkondigde en je kunt immers van mening verschillen.
Daarbij ging het vaak om dingen die in mijn vaders ogen veel te modern waren, terwijl het gistermorgen meer zo was dat we voor wat betreft de inhoud terug gingen in de tijd.

Na de viering sprak ik een aantal mensen die het heel verfrissend vonden om eens een heel ander geluid te horen. “Ik mag hier wel graag naor luusteren, heur!”.
En zo beleeft ieder zo’n viering op zijn eigen manier; afwisseling van spijs doet eten.

Tijdens de collecte speelde Erwin Wiersinga virtuoos op het orgel.
Een regen van noten daalde op ons neer, prachtig was het.
Maar het wil er bij mij niet in dat zo’n ingewikkeld stuk precies is afgelopen als de collectezakjes op de avondmaalstafel worden neergelegd; ik ken het stuk niet, maar volgens mij ‘draaide hij er eind aan’.
En het is niet eens een draaiorgel.

Na de viering zat ik met Gerard aan de koffie.
We zaten achter het huis naast de geurende jasmijn.
De mussen die bij ons in de heg nestelen hipten van tak naar tak.
Het deed mij denken aan de preek; ‘de mus, de zwaluw vindt een woning’.
Want je kunt van mening verschillen over de woningen in het huis van de Vader, het gegeven blijft dat er heel veel ruimte is in dat huis.
Ook voor de onooglijke mus en de ’troep-makende’ zwaluw.