een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Kerk & gemeente Pagina 31 van 50

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

29 april: Zondag Cantate – Zingt!

Vanmorgen zat ik weer voor het eerst in de ochtenddienst in de kerk,  de Catharinakerk deze keer.  De vijfde zondag na Pasen heeft de naam Cantate, dat ‘Zingt’ betekent; en zingen hebben we gedaan.  Dominee Elbert had prachtige muziek uitgezocht bij het verhaal over Noach en Jezus’ uitspraak  ‘Ik ben de wijnstok jullie zijn de ranken’.
Aan het begin van de viering merkte de voorganger op dat we eigenlijk de hele dienst wel zingend konden doen: had van mij gemogen!
Het aanvangslied was psalm 98 “Zingt een nieuw lied voor God de Here!”
De predikant las daarbij een korte tekst van Karel Eykman.

Bergen kunnen het:
door het ruisen van 1000 bomen in bossen,  roepen en zingen ter ere van de Here.
Zeeën kunnen het:
door het bruisend geluid van golven in de branding,  juichen en swingen ter ere van de Here.
Mensen kunnen het: tot het uiterste einde van heel deze aarde dansen en springen ter ere van de Here.
Wij zijn de echo van Gods naam op aarde.

U zij de glorie,  Zolang wij ademhalen,  ja zelfs het Wilhelmus: het zingen verbond ons vanmorgen. Het voelde zoals de dominee zei in het gebed:  U wilt wonen in ons lied en wij mogen de lofzang gaande houden.

Voor goed zingen zijn wij als gemeente wel afhankelijk van de instrumentale begeleider en vanmorgen was Arjan Schippers onze organist. Tijdens de collecte speelde hij het thema van de film ‘Schindlers list’ wat bij mij onverwacht tranen veroorzaakte.  Wat een goede keuze met het oog op de herdenkingen aan het eind van deze week.
Soms heb je van die vieringen waar je helemaal blij en warm van wordt van binnen. Via Kerkomroep had ik deze viering thuis ook kunnen volgen,  maar wat was ik blij dat ik er vanmorgen weer bij kon zijn. Zingen is toch het fijnst als je het samen doet.

Weet je niet meer hoe de muziek bij Schindlers list klonk?  Klik hier >>> voor de originele soundtrack.

Reageren

23 april: Weer zelf zingen.

Eigenlijk zou ik gistermorgen weer naar de kerk, maar in de avonddienst/vesper om 19.00 zong de Cantorij Roden, dus ik koos voor die viering. Gerard ging wel naar de morgendienst (want voetbal zondagavond) en zo kwam het dat we ochtendviering in de Catharinakerk weer gescheiden van elkaar meemaakten: hij in de kerk, ik via Kerkomroep. Aan de koffie in de zon hadden we het samen nog even over de preek. Walter Meijles hield een indrukwekkend verhaal over het thema ‘de goede herder’ en had ons allebei geraakt met zijn woorden. (Ook terugluisteren? Zie Kerkomroep, Roden, Catharinakerk, 23 april 10.00 uur).

Rond 18.30 uur wandelde ik naar de Brink. Toen ik binnenkwam was de cantorij nog aan het oefenen/inzingen; fijn om al die vertrouwde gezichten weer te zien en hun koorzang te horen.
Het was überhaupt goed om weer in de kerk te zijn; na zoveel kerkdiensten via internet was het een verademing (letterlijk en figuurlijk) om zelf weer  in de gemeente mee te zingen. Dat is wel een nadeel van het volgen van een kerkdienst op afstand: het zingen klinkt niet mooi en je neemt er zelf geen deel aan.

In de vesper werden liederen gezongen uit de bundel ‘Zangen van zoeken en zien’.
In de orde van dienst stonden de liederen mét bladmuziek afgedrukt en in wisselzang met de cantorij zongen we liederen van de hand van o.a.  Huub Oosterhuis, Antoine Oomen, Peter Rippen, Michaël Steehouder en Chris van Bruggen.

De Catharinakerk.
Cantorij Roden.
De liefdevolle reacties van gemeenteleden dat ik er weer was.
Het voelde als thuiskomen.

Graag vestig ik ook nog de aandacht op een ander stukje PKN-gemeentewerk dat ik een warm hart toedraag.
De gehaakte Rodermarktrondjes kregen een tweede leven, daar schreef ik al over in het blog ‘Van rondjes naar vierkantjes‘.
Inmiddels zijn de dekens klaar. Op 18 april kwamen de dames bij elkaar en werden er foto’s gemaakt van het eindresultaat. Hierbij een link naar de website van de PKN-website met meer foto’s en een kort verslagje van Hetty Veerman.

Reageren

16 april: Psalm 139 “Ken je mij?”

Voor de vierde zondag op rij luisterde ik gistermorgen thuis via Kerkomroep naar de viering van onze PKN-gemeente vanuit Op de Helte.
Kaïn en Abel stonden centraal in deze viering en naast dit verhaal uit Genesis hoorden we de gelijkenis van de barmhartige samaritaan.
Er was nog een lezing die centraal stond vanmorgen: Psalm 139. “Heer die mij ziet zoals ik ben”; voor mij voor altijd verbonden met de begrafenis van mijn vader, waarvoor we deze Psalm als thema uitkozen.

Psalm 139 werd niet gelezen maar gezongen. Het was een vertaling van Huub Oosterhuis, gezongen door zijn dochter Trijntje. Hierbij een link naar een pagina op de website van de Protestantse Gemeente in Didam; hierop vind je een link naar het You Tube-fimpje van de uitvoering van “Ken je mij?” door Trijntje Oosterhuis, de tekst van het lied én daarnaast de tekst van Psalm 139.  Ontroerend vond ik het.

Verrassend was voor mij het lied dat na de preek werd gezongen met de titel “De druk  van alledaagse dingen”. Het voordeel van thuis achter je PC zitten is, dat je zo’n titel dan gelijk kunt googelen en drie seconden later de tekst voor je neus hebt.
Het werd gezongen op de melodie van ‘U kennen, uit en tot u leven’, lied 75 uit het Liedboek uit 1973.
Een hedendaagse tekst, die opvalt omdat hij nogal afwijkt van de teksten die we zo dikwijls zingen in onze gemeente. Vertrouwd hoor, niks mis mee, maar dit is een lied in de taal van nu en dan komt het toch anders over.
Oordeel zelf:

1. De druk van alledaagse dingen
waar is het eind en het begin?
Ergens weerklinkt een oud verlangen:
Leven met hart en ziel en zin.
Breng ons dan in herinnering
uw adem, geest van het begin.

2. Omringd door sporen van agressie:
wereld waarin de angst regeert,
waarin onze wens te zijn geborgen,
andermans leven torpedeert.
Breng ons dan in herinnering,
compassie voor de vreemdeling.

3. Leer ons vanuit jouw woord te leven.
Liefde die niemand tot iets dwingt,
zorg die ons dichter bij elkaar brengt,
vreugde die ons voor altijd bindt.
Breng ons dan in herinnering,
uw zachtheid die de dood bedwingt.

4. Liefhebben, houden van mijn naaste,
wees ons nabij, geen mijn en dijn.
Ogen die vragen: Maak Jij mij vrij
om kwetsbaar mens te kunnen zijn?
Breng mij toch in herinnering,
blijf en spreek van dat ene ding.

tekst: Barbara Leijnse

Reageren

12 maart: Om al uw tekens te verstaan.

Hinsz-orgel in de Catharinakerk Roden

De wekelijkse viering op de zondagmorgen was gistermorgen weer in de Catharinakerk op de Brink. Sinds een paar weken verschijnt er op de beamer een paar minuten voor aanvang van de dienst deze tekst: Onder orgelspel bereiden we ons in stilte voor op deze viering. Dit wordt gedaan om de gemeenteleden tegemoet te komen die vonden dat daar helemaal geen gelegenheid voor was. Daar valt wat voor te zeggen.

Het is namelijk meestal erg gezellig in de kerk voordat de viering begint.
Mensen ontmoeten elkaar en beginnen te praten: “Wat een weer hè? Hoe ist met de kinder? ” en/of woorden van gelijke strekking. Geanimeerd kleppen we heel wat af met elkaar.
Soms kwam  de voorganger al binnen met de kerkenraad en dan hadden we nog helemaal niet door dat ‘het’ al was begonnen.
Onze gemeente moet nog wel een beetje wennen aan deze nieuwe gang van zaken.
Zit je namelijk helemaal vooraan, dan kun je de beamer niet goed zien en weet je dus niet dan het grote zwijgen is begonnen. Gistermorgen zaten er nog enkele dames heerlijk met elkaar te kwekken toen iedereen verder al zijn mond hield. Dat gaat op den duur toch ongemakkelijk voelen; uiteindelijk werd het stil en luisterden we met elkaar naar het ingetogen orgelspel van Arjan Schippers.
Een prima nieuwe maatregel. Wil je nog even met deze en gene bijpraten dan kan dat (kom dan op tijd, dan heb je nog even) en het voelt heel goed om je mond even te houden om ruimte te maken voor wat er komen gaat.

In de viering ging het over het teken van de 12 stenen in de Jordaan (Jozua 4) en het teken van de vijf broden en twee vissen (Johannes 6). Na de overdenking vierden we het Heilig Avondmaal en werden we bepaald bij de tekens die Jezus ons gaf: het brood als teken van zijn lichaam en de wijn als teken  van zijn bloed. Tijdens het avondmaal speelde Arjan ‘Pie Jesu’ uit het Requiem van Fauré. Ken je het niet? Luister hier >>>naar de uitvoering van Kathleen Battle.

Het slotlied was Lied 978 ‘Aan u behoort o Heer der heren’.
In het laatste couplet kwamen de tekens nog weer voorbij.
Laat dan mijn hart U toebehoren en laat mij door de wereld gaan
met open ogen, open oren om al uw tekens te verstaan
Dan is het aardse leven goed, omdat de hemel mij begroet.
Een waardevolle viering.

Na de viering was er koffiedrinken in De Deel.
Konden we naar hartenlust bijpraten.

Reageren

26 februari: Storm, aardbeving en vuur.

De profeet Elia ontmoet God in het gefluister van een zachte bries (Oude Testament, Koningen) en Jezus ontmoet Mozes en Elia op een berg (Nieuwe Testament, Marcus).
Deze beiden verhalen stonden gistermorgen op het leesrooster voor de viering in de Catharinakerk. We hoorden vanaf de kansel dat Mozes en Elia (toch twee grote namen uit de geschiedenis van Israël) het in hun leven beslist niet gemakkelijk hebben gehad.
Zij verschenen op dat moment aan Jezus om hem een hart onder de riem te steken.

De predikant maakte in zijn overdenking een mooie vergelijking. Je hebt in je leven allemaal wel moeilijke momenten; het leven kan als een storm om je heen razen, je leven kan op zijn grondvesten schudden als bij een aardbeving en je kunt het gevoel hebben dat je leven in brand staat omdat er veel te veel tegelijk aan de hand is.

Maar God zit niet ín die elementen; Hij is er in het gefluister van een zachte bries.

Wij kregen vanmorgen had advies om te laten zien wat ontmoetingen met God met ons doen. Als je een Goddelijke aanwezigheid hebt ervaren, deel het met anderen. Wat heeft het met je gedaan? Net als de verhalen uit de bijbel kunnen ze andere mensen helpen.
Net als Mozes en Elia bij Jezus deden: er zijn. Steunen.

Het kerkelijk jaar is een cyclus en in die cyclus komen vaak dezelfde verhalen voorbij.
Vorig jaar stonden deze verhalen centraal op 13 maart. Omdat ik ook schrijf over de waarde van de vieringen op de zondag kan ik gemakkelijk terugkijken en teruglezen.
Het is interessant om te lezen wat ik vorig jaar over deze tweede zondag in de Veertigdagentijd (Reminiscere) op dit weblog deelde. Zie Mozes en Elia. 

Bij deze verhalen zongen we vanmorgen o.a. lied 545 met een heel toepasselijke tekst.
Jezus staat in majesteit door een stralenkrans omgeven,
op de berg der heerlijkheid, licht uit licht en eeuwig leven. 
Mozes en Elia zijn zijn getuigen, want zij weten:
Hij voltooit de lange lijn van de wet en de profeten. 
Daarom spreken zij met Hem van zijn uitgang en zijn lijden
later te Jeruzalem in de volheid van de tijden. 

Dat de tekst zo goed bij de viering paste zag ik pas ná het zingen; tijdens het zingen was ik zo druk met de noten en de melodie dat de betekenis van wat ik zong helemaal niet tot me doordrong.
Jammer! En wat missen we op dit soort momenten een cantorij…..
Zo’n nieuw lied zou eigenlijk voor de viering aangeleerd moeten worden (net als in de jaren ’70 bij het toenmalige nieuwe liedboek), maar dat vergt natuurlijk weer organisatie en energie. Maar het  zou de gemeentezang wel erg ten goede komen en de betekenis van de tekst beter uit laten komen.
Ik gooi maar even een balletje op, misschien wordt het opgevangen.

Reageren

23 februari: Mafkees? Revolutionair? Profeet? Messias?

Jozef was ik al eens. En Farizeeër. Ook stond ik al eens als de verschijning van de profeet Eilia op een berg waar ik samen met Mozes aan Jezus verscheen.
Woensdagavond was ik even een Joodse leider. Met onze gespreksgroep hadden we deze avond een keer geen gesprek met elkaar, maar deden we als groep mee aan ‘Bibliodrama’ onder leiding van Bart Elbert.
Centraal stond het verhaal uit Johannes 2:13-25. Jezus komt op het tempelplein in Jeruzalem en wordt zo kwaad over de handel die daar is ontstaan, dat hij de handelaren met hun vee de tempel uitjaagt en de tafels van de geldwisselaars omgooit. (verhaal lezen? klik hier voor dit gedeelte in de basisbijbel)
We beleefden met elkaar op verschillende manieren de vele aspecten van dit verhaal.
We konden vragen stellen aan de spelers in dit verhaal en kregen verrassende antwoorden.
We maakten kennis met een brave geldwisselaar die zich van geen kwaad bewust was; je had nu eenmaal speciaal tempelgeld nodig en hij bewees de tempelgangers een dienst door al hun verschillende muntgeld om te wisselen. Een goede baan. Hij had ook vier bloedjes van kinderen die allemaal gekleed en gevoed moesten worden.
De handelaar was ook goed bezig. Door de het vee bij de tempel aan te bieden, hoefden de mensen van buiten Jeruzalem die naar de tempel kwamen niet met hun eigen vee te zeulen. Ze kochten gewoon een rund of een duif op het tempelplein. En ja, daar verdiende hij wel wat aan: een mens moet toch ergens van leven nietwaar?

De twee Joodse leiders ergerden zich groen en geel aan die mafkees die zo’n chaos veroorzaakte in hun zorgvuldig in stand gehouden domein. Al was één van hen wel danig aan het twijfelen gebracht over hun eigen rol. Daar kon de ander helemaal geen begrip voor opbrengen. Oproer en chaos kunnen leiders zich nu eenmaal niet veroorloven, dus er werd gehandhaafd.

Eén van de toeschouwers gaf de sfeer heel duidelijk weer. Hij durfde zich niet uit te spreken over wat Jezus had gedaan: hij was bang.
De muren hebben oren; voor je het weet wordt je zelf opgepakt!
Een andere toeschouwer vertelde dat hij vegetariër was en zich zorgen maakte om het welzijn van de dieren die geofferd werden. Maar daar hadden de Joodse leiders en de handelaar helemaal geen boodschap aan: het was een offer voor God; voor de goede zaak!
En geheel volgens de regels: het vlees was kosjer, varkens bijvoorbeeld kwamen er niet in.
Andere toeschouwers hadden bewondering voor Jezus. Dat hij dat durfde: zo in opstand komen tegen de gevestigde orde!

Na afloop zaten we in de kring voor een kleine evaluatie.
Iedere keer is het weer verbazingwekkend hoe een verhaal tot leven komt als je er met elkaar zo in duikt. Hoe het voor de verschillende personages in het verhaal geweest moet zijn.  Hoe Jezus zijn zelfbeheersing verloor; hij was tenslotte ook ‘gewoon’ een mens.
Hoe bijzonder het was wat hij deed.
Het deed ons denken aan wat Luther deed in de 16e eeuw: je durven uitspreken tegen de gevestigde orde.
Daarbij ontdekten we hoeveel parallellen er waren met onze huidige maatschappij.
En over rollen gesproken: onze rol daarin.

Op 4 maart zal de ochtend-viering in het teken staan van dit verhaal en zal Ds. Elbert de ervaringen van woensdagavond gebruiken. Altijd bijzonder om dan zo’n viering mee te maken.
Dit seizoen ook nog een keer meedoen? 14 maart en 25 april zijn de data, 20.00 uur in Op de Helte. Nog twee avonden om op verhaal te komen.

Benieuwd naar eerdere bibliodrama-verhalen?
Jozef
schriftgeleerde.
Elia 

Reageren

21 februari: Er zijn is genoeg.

Maandagmiddag fietste ik naar verzorgingshuis Vredewold voor een bezoekje aan mijn ex-buurvrouw Zwanny. Het was al even geleden dat ik haar had opgezocht; dat had alles te maken met de zorg en de aandacht die mijn moeder de laatste maanden van haar leven nodig had. De laatste keer dat ik Zwanny bezocht was mei, toen had ik mijn gitaar mee;  (zie De uil in de olmen) die had ik nu bewust thuis gelaten. Van een gemeentelid van de PKN had ik gehoord dat het niet zo goed met haar ging, ik wilde haar graag nog een keer bezoeken.

Het viel me inderdaad niet mee. Er was geen herkenning meer en ze lag in bed, maar ze deed nog wel haar best om een gesprek te voeren. Dat lukte ook al niet heel goed meer; ze vroeg herhaaldelijk hetzelfde en was voortdurend in de war. Dan is het voldoende om er te zijn. Geruststellend een gesprekje voeren over het weer en het eten. En over haar overleden echtgenoot Jan die ze zich niet meer voor de geest kan halen. Over Roden, waarvan ze niet weet dat ze er ooit gewoond heeft. Of Leek, waarvan ze niet weet dat ze er nu woont.

Er speelde een CD van een Christelijk Mannenkoor op de achtergrond met Johannes de Heer liederen, maar daar hoorde ze kennelijk niks van. Toen ik haar vroeg naar de muziek zei ze dat ze geen muziek hoorde.
“Wat vond jij vroeger een mooi lied”? vroeg ik haar. “De weg was recht, de weg was krom, nooooit kwam Berend Botje weerom!” Ze zong het helemaal helder en keek me stralend aan. “Die ken ik nog wel!” Samen zongen we het hele lied van Berend die naar Zuidlaren ging maar in Amerika terecht kwam. Daarna zongen we De Heer is mijn herder, Ga niet alleen door ’t leven, Welk een vriend is onze Jezus en Scheepke onder Jezus’hoede.

Ze mag dan helemaal in de war en dement zijn, op het moment dat ik iets anders zong dan zij was het weer dezelfde, heel soms een beetje kribbige Zwanny van vroeger. Ze kon heel dwingend zijn als ze het niet met je eens was……ook maandagmiddag kreeg ik commentaar, ik zong per ongeluk wat regels van een eerste couplet van een lied, terwijl zij het tweede zong. “Hij schraagt m’als ik wankel, Hij draagt m’als ik viel!”

Niet meer weten waar je woont en wel discussiëren over een liedtekst; het blijft onbegrijpelijk.

Reageren

19 februari: Onvoorwaardelijke liefde.

Zondagmorgen ‘heel rustig’ betekent vaak ’s avonds een viering.
Dat was vorige week al het geval en ook gisteren zaten we om 19.00 u in de Catharinakerk; maar we waren veel minder ontspannen dan bij Bach.
Met het PJAG-kwartet werkten we mee aan deze viering.

De organist zou Erwin Wiersinga zijn, maar die mailde vrijdag dat hij verhinderd was; hij liet zich vervangen door zijn leerling Matthew Schembri.
Om half zes stond hij ons al op te wachten, minstens zo gespannen als wij.
Matthew studeert aan het Prins Claus conservatorium in Groningen en hij oefent wel vaker in deze kerk met Erwin. Na het inspelen en oefenen waren zowel Matthew als de kwartetleden helemaal gerust gesteld. Toen kregen we van koster Didi een heerlijke kop koffie en aten we een broodje en een mandarijntje.

Het zingen ging  helemaal goed; de liederen met orgel/Matthew en drie liederen die we zelf begeleidden met gitaren. Het thema van de viering was ‘onvoorwaardelijke liefde‘, het thema van ‘Kerk in Actie’ voor de 40dagentijd. Daarom zongen wij o.a. ‘de liefde’, een lied dat Gerard en ik samen ook zingen.
Onderaan dit blog kun je dit lied beluisteren; het is de letterlijke tekst van 1 Corinthiërs 13, wij hebben het lied overgenomen van de gospelgroep ‘Marturion’ uit Beilen, die het eind jaren ’70 uitbracht.

Het was een mooie vesper, waarin de teksten en de liederen goed op elkaar afgestemd waren. We kregen fijne reacties na de viering. Eenmaal thuis kregen we nog een telefoontje van een kerkbezoeker; hij had wel gezegd dat het kwartet mooi gezongen had, maar hij was vergeten om te zeggen dat het zo’n mooie, waardevolle vesper was geweest. Een groot compliment voor de ZWO die deze dienst had voorbereid, die kunnen ze in hun zak steken!

Benieuwd naar  de viering? Je kunt hem terugluisteren op Kerkomroep. 18 februari, Catharinakerk 19.00 u.

‘Maar meeste van die is de liefde….”:

 

Reageren

15 februari: Zuks bedenk ie van te veuren niet.

Een muzikale duuzendpoot, dat is een goeie umschrieving veur Daniël Lohues.
In januari schreef ik al dat ik op 14 februari veur de karke een aomnd zul verzörgen over dizze veulziedige Drent. Dit stun d’r in het activiteitenboekie: 
Graag neem ik je mee op een verkenningstocht naar de duizendpoot Daniël Lohues.

Dat gaan we doen door te luisteren naar zijn muziek en het lezen en bespreken van zijn teksten. (meer lezen: zie: Lohues de…. ).

Lichtelijk gespannen is een understatement; ik haar flink last van ‘kloet’n in de boek’.
Zingen veur publiek: ik drei mien haand d’r niet veur um. Maor dit was een soort lezing en ik haar het zölf bedacht. In november haar ik d’r deur de drokte rondom het overlieden van mien moe nog hielemaol niet over naodacht wat ik zul gaon doen. Pas nao de karstvekaansie kwam d’r ruumte in de kop. En ie kunt het wel mooi bedenken, maor de deelnemers moet het ok een beetie leuk vinden. Niet iederiene is zo wég van Lohues as ik….
As uutgangspunt nam ik alle underdielen die ik nuumt haar in de ankondiging en bij ieder aspect keus ik wat liedties uut. Wij luusterden d’r naor, lazen met (de teksten kreeg iedere aanwezige in een boekie veur zich) en wij preuten in kleine groepies over wat wij heurd hadden en wat dat met oons deu. Zo ontstun d’r vanzölf ‘verbinding’, wat dan weer mooi paste bij het thema van dit seizoen ‘Samen-ver-binden’.

Wat ik, naost de verbinding, graag wol bereiken met dizze aomnd, was het vestigen van de aandacht op de warkelijk prachtige teksten die Lohues schref; dat is prima lukt.
Het kostte mij gien enkele muite om de aomnd an mekaar te praoten, ik heb d’r van geneuten. Nao ofloop was wel duudelijk dat ok de meinsen in de zaal het naor de zin hadden had; complimenten bint altied fijn. Maor het mooiste compliment had een hiel verdrietige achtergrond. D’r was ien oldere mevrouw die ik niet kende. Ze was ok niet hiel prominent aanwezig in de kringgesprekken. Toen ze weggung nam ze mij eem apart: ze wol mij persoonlijk bedanken veur de veur heur betiekenisvolle aomnd.
Heur zeun was vief jaor geleden op 44-jaorige leeftied overleden. Die was hielemaol gek west van Daniël Lohues en luusterde altied naor muziek van hum. Daor haar zij nooit veul van begrepen. Toen de ankondiging veur dizze aomnd in het karkeboekie kwam haar ze dacht: “As ik wat te weten wil kommen over Lohues, moet ik daor hen gaon”.
En ze was d’r; ze vertelde dat ze d’r hiel veul an had had. Het reup hiel veul op an emotie, maor op heur manier had ze z’r van geneuten. Zuks bedenk ie van te veuren niet a’j zo’n aomnd veurbereidt.

Naost zanger is Lohues ok schriever en ien van zien columns uut het Dagblad van het Noorden heb ik gisteraomnd veurlezen. ‘Deurzwemmen’ stiet d’r boven. Klik hier  PDF Doorzwemmen, column 16 december 2017  veur een PDF met de tekst.
Met dank aan de ‘meester himself’.

Reageren

12 februari: Als een wenk uit de hemel.

Gistermorgen zaten we met ons gezin aan een uitgebreide combi van ontbijt en lunch. Daardoor misten we de kerkdienst van zondagmorgen. Eerlijk moet ik bekennen dat dat niet alleen van de brunch kwam…. we waren ook heel benieuwd of Sven Kramer een medaille zou winnen. Maar we hadden een andere viering in het verschiet. Collega Ruud kwam een paar weken geleden vertellen dat hij met ‘zijn koor’ zou komen zingen in Roden. Dat koor is het Bach-ensemble Vries >>>, dat niet alleen bestaat uit zangers maar ook uit orkest leden. Gisteravond was het zover; om 19.00 u begon de Cantate-viering.

J.S. Bach
(Standbeeld in Leipzig)

Centraal stond de cantate ‘Herr Jesu Christ, wahr Mensch und Gott'(BWV 127) van Johann Sebastian Bach. Predikant Theo van Beijeren ging voor; hij is een Bach-liefhebber en -kenner en daar liet hij ons gisteravond uitgebreid van meegenieten. Hij vertelde over de herkomst van dit stuk; dat het speciaal geschreven was voor deze zondag (de laatste zondag voor de 40-dagen-tijd begint) en welke teksten erbij hoorden. (Meer weten? zie >>>) Ook de liederen die de gemeente zong waren hierop afgestemd.

De organist, Kees Steketee, trakteerde ons voor de viering al op een prachtig voorspel dat hoorde bij het lied ‘Wat God doet, dat is welgedaan’.
Natuurlijk kan ik van alles vertellen over de viering, maar dat ga ik niet doen.
Na zijn korte overdenking zei de predikant “Laten we de verkondiging dan maar verder aan zijn muziek overlaten”.  Bach’s muziek is ooit door een kenner omschreven als ‘een wenk uit de hemel’. Het bijwonen van deze dienst raakte me door de woorden van de voorganger en de muziek; ik was in tranen bij de aria “Die Seele ruht in Jesu Händen” en ik genoot van het koor, het orkest en het orgel. Een bijzonder beleving.

Deze viering bepaalde voor mij, naast de gezamenlijke brunch met ons gezin, voor een groot deel de waarde van mijn dag.
Je kunt de hele viering terugluisteren op www.kerkomroep.nl (Op de Helte, 11 februari, 19.00 uur.) Neem de moeite en ga er eens voor zitten. Het zal niet zo indringend zijn als gisteravond, maar je krijgt wel een goed idee van wat wij hebben gehoord.
Alleen geïnteresseerd in de cantate? Een professionele uitvoering van  deze Cantate kun je beluisteren via internet, klik hier >>> voor een uitvoering van Herreweghe.

Reageren

Pagina 31 van 50

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén