een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Kerk & gemeente Pagina 38 van 56

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

29 januari: Broeder Waninge.

Gistermorgen was er een bijzondere viering in Op de Helte.
Er werden nieuwe ambtsdragers bevestigd; Hadewich Schimmel als pastoraal ouderling en ‘mijn’ Gerard als ouderling met een bestuurlijke taak.
Bij de ingang werd iedereen welkom geheten door ds. Walter Meijles en wij werden begroet als ‘broeder en zuster Waninge’. Dan schiet ik al in de lach; het past zo niet meer in de huidige omgangsvormen binnen onze kerk, al voelen we ons natuurlijk wel als één grote familie met elkaar verbonden.

Het was een feestelijk gebeuren gistermorgen. Er was familie (dochters,  schoonzoon,  twee broers/schoonzussen) en het was een mooie viering.
De liederen die we zongen pasten goed bij het bijzondere karakter van de viering en de orgelbegeleiding van Erwin Wiersinga was weer prachtig.
De bijeenkomst begon met een vrolijke noot: er ging iets mis.
(Vind ik stiekem altijd erg leuk; als gemeentelid dan. Als het jezelf betreft is het ineens een stuk minder grappig……)
De dominee kondigde aan dat we Psalm 11 gingen zingen, Erwin speelde ook psalm 11, maar op de beamer verscheen Psalm 111. Na één regel stopte het orgelspel, de gemeentezang was halverwege de regel al in schoonheid gestorven.
Erwin hing vervolgens over de balustrade bij het orgel: “Wat ging er mis?”
De voorganger vroeg aan Erwin: “Wat heb je ingestudeerd?”
Dat is geen goede vraag aan een gelauwerd organist. Kostelijk was zijn reactie: “Ingestudeerd?!? Het is u vraagt wij draaien….”
Daarna zongen we Psalm 111.

In de overdenking vergeleek de voorganger de nieuwe ambtsdragers met de profeten in het oude Israël.  Er waren nogal wat overeenkomsten.
– Een aanvankelijke weerstand tegen de roeping, maar na enige druk toch de schouders er onder zetten.
– Je taak niet voor eigen rijkdom uitvoeren. Sterker nog: het kost nogal wat investering van je eigen tijd en energie en wat je er voor terug krijgt? Je mag hopen dat het in balans is.
– Hun handelen toont hun ware aard.

Na de preek was de korte plechtigheid van de bevestiging, beide ambstdragers lieten een duidelijk ‘Ja’ horen en kregen de zegen.

Bloem van de kindernevendienst. 

De kinderen van de nevendienst hadden een mooie bloem gemaakt voor de nieuwe kerkenraadsleden (het thema van de viering was “Je hoeft niet bang te zijn”) en ze kregen ook een roos ‘gemaakt door  de Schepper’  zoals de dominee treffend opmerkte. Na viering waren er veel felicitaties en goede woorden van  de andere gemeenteleden.
Na de koffie namen we de familie nog even mee naar huis voor een drankje en om nog even na te praten.
Zwager Jan vond één lied qua tekst bijzonder goed bij de viering passen, lied 345 ‘Gij hebt uw woord gegeven’, met name de woorden van het tweede couplet.
Nu ik U heb gegeven mijn woord op deze dag,
geef dat met heel mijn leven ik daarvoor instaan mag, 
dat ik het in mijn daden waarmaak aan iedereen.
Maak zichtbaar uw genade door mij en om mij heen.

Inderdaad, erg toepasselijk.
Maar, broeders en zusters, dat geldt niet alleen voor kerkenraadsleden.

Reageren

26 januari: Af&Toe-koor.

Gisteravond zaten we met 14 mensen in Op de Helte; 3 bassen, 2 tenoren 5 sopranen en 4 alten.  En drie gitaren en een tamboerijn.

Het was de eerste bijeenkomst van een nieuw koor in onze PKN gemeente.  Een experiment. Het idee is dat ik een digitale kaartenbak beheer met mensen die wel eens willen zingen in een koor.  Als de gelegenheid zich voordoet en een predikant graag een koor bij een viering wil, schrijf ik een mail naar mijn bestand ‘Kaartenbak Af&Toe’ met de datum van de viering, wat we gaan zingen en op welke data we repeteren.

Wie kan op die data en de uitgekozen liedjes leuk vindt meldt zich aan; bovengenoemde groep dus.  We zaten aan het begin van de avond in een kring om de tafel en het leek wel een verjaardag van de familie Waninge: de mannen bij elkaar en de vrouwen ook. Bij het verdelen van de stemmen kwam dat goed uit.  Gisteravond verkenden we met elkaar de drie liedjes die we gaan zingen.

Leuk was het; ik heb er van genoten. Het zingen heeft een half jaar op een erg laag pitje gestaan door de zorgen rondom mijn moeder. Nu is er weer ruimte voor dit soort activiteiten en ik haal m’n hart er aan op.

Samen zingen, samen lachen en  musiceren. Schutteren met de partijen bij de piano. We hadden midi-files gekregen van Tom om thuis  te oefenen, maar dat had niet iedereen gedaan. We kwamen er trouwens best goed uit; na een uur hadden we de drie liedjes twee keer doorgezongen.  Maandagavond is de volgende repetitie. Eėn bas kan er dan niet bij zijn: een kleine ingreep aan zijn hoofd betekent een dagje huisarrest.  “Kun je maandag als jullie oefenen in de kerkzaal de apparatuur van ‘kerkradio’ aanzetten?  Dan kan ik thuis meezingen.”
Wat zullen wij van deze dingen zeggen? Dat het fijn is dat mensen zo fanatiek zijn en zo graag willen zingen!

Zondag 4 februari gaan we zingen in de Ik zie jou viering om 10.00 uur. We hebben er zin in!
Woon je in Roden en omstreken en wil je in mijn digitale kaartenbak? Je kunt een reageren onderaan dit blog.

Reageren

21 januari: Een sobere viering in Roderwolde.

Spekglad was het vanmorgen.  Wij hadden het plan opgevat om in Roderwolde naar de kerk te gaan; daar is één keer in de maand een ‘ochtendgebed’ in plaats van een gewone viering. Dit wordt gedaan omdat de kerk (in verband met minder predikanten) anders te vaak op zondag dicht zou zijn. Glibberend maar zonder ongelukken kwamen we aan.

Door onze Hoogersmildiger achtergrond voelt het  kerkje altijd vertrouwd. Het kleine orgel,  de houten banken,  de klok waarvan je het touw hoort schuren en de collectezak aan een steel met een belletje er aan; waar dus ook nog mee ‘gehengeld’ wordt langs de kerkgangers. Ons kent ons in deze gemeenschap. Schijnt de zon door één van de kerkramen hinderlijk  in je ogen, dan loop je zelf even naar voren om het gordijn dicht te doen. Dat deed de man die twee banken voor ons zat; hij gebaarde even naar de anderen “Die ook?” Ja, die ook.

“Wat is eigenlijk een ochtendgebed?” vroegen wij ons af.  We kregen een papiertje met de orde van dienst en constateerden dat het een sobere viering is, georganiseerd door gemeenteleden. Er werden enkele liederen gezongen,  de schriftlezing werd uit twee vertalingen voorgelezen, er werd gebeden, gecollecteerd en af en toe was er stilte,  een moment van bezinning. Het deed me denken aan wat vroeger door monniken in kloosters werd gedaan: de metten. Meer weten van de metten? Zie metten >>>

Geen preek of andere meningen, alleen een paar verzen uit de bijbel en alle ruimte voor eigen interpretatie. Vanmorgen lazen we het gedeelte uit Marcus waarin Jezus Simon, Andreas, Jacobus en Johannes roept.  Ze gooien hun netten neer,  laten iedereen achter en volgen hem.  Ik vroeg me af wat voor impact het op mijn leven zou hebben als ik dat zou doen. Zou ik dat doen?

Bijzonder in Roderwolde is het klokgelui tijdens het Onze Vader; een mooie traditie. Mensen in het dorp die niet in de kerk zijn,  weten dan dat op dat moment het Onze Vader wordt gebeden.

Na de viering (die maar een half uur duurde) was er koffiedrinken in het jeugdgebouw.
Dat was uitermate gezellig: we spraken wat oude bekenden, maakten kennis met mensen die we nog niet kenden en dronken ondertussen twee koppen koffie. Dat koffiedrinken duurde langer dan hele viering. Toen we naar huis gingen was het al lang niet meer glad…..

Reageren

15 januari: Niet helemaal bij de les. Helemaal niet eigenlijk.

Vorig jaar gingen we op zondag 15 januari even naar mijn moeder voor een kop koffie.  Op 15 januari 1960 waren ze getrouwd (zie 2015 >>>),  maar sinds mijn vader was overleden was er weinig feestelijks meer aan de datum. Maar het werd nog altijd wel even benoemd; soms  haalden we wat herinneringen op, maar soms was ook alleen er zijn al voldoende. Nu staat hun mooie trouwfoto in onze kast en hoeven we niet meer naar Hoogersmilde.

Daar dacht ik aan toen we gistermorgen in de Catharinakerk zaten. Het verhaal van de  bruiloft te Kana stond centraal. We zagen een mooie foto van Willem Alexander en Maxima op hun trouwdag en we hoorden het verhaal uit het boek van Winnie de Poeh over Teigetje die gaat trouwen met het bos. Verder werd natuurlijk het verhaal voorgelezen over de bruiloft waar de wijn op was.

Het overkomt me niet vaak,  maar gisteren kon ik mijn aandacht niet goed bij de viering houden.

Eerst werd ik al bepaald bij de bovengenoemde trouwdag van mijn ouders waarbij mijn gedachten met me op de loop gingen.  En toen de voorganger aan zijn overdenking begon,  veronderstelde hij dat Maria al wist wat Jezus in zijn mars had. Net zoals moeders van nu soms al in hun kinderen zien waar hun sterke punten liggen en wat ze daarmee in het leven kunnen doen. Toen dwaalden mijn gedachten naar onze dochters en popten er daarna weer allerlei zijstraatjes op  in mijn hoofd. Flarden van het verhaal van de predikant kreeg ik mee, maar ik kwam er niet goed in.  Zelfs het zingen ging minder als anders, het leek wel of ik er niet helemaal bij was.  Dat is jammer maar niet onoverkomelijk; van anderen hoor ik dat iedereen daar wel eens last van heeft.

Wat ik mee zal nemen uit deze viering is de opmerking van de dominee over onze eigen rol. Net als bij Maria en Jezus verwachten mensen soms iets van ons. Er zijn genoeg situaties in mensenlevens waarbij de wijn even op is. Kun jij niet….? Kunnen wij niet?

De preek niet gehoord en er toch iets van meenemen. Dat was al eens eerder gebeurd, heel toevallig ook met het verhaal van de bruiloft te Kana als thema. En met bijna dezelfde conclusie:  omzien naar elkaar,  luisterende oren bieden en je handen laten wapperen. Benieuwd naar dat verhaal?  Zie 18 januari 2015 >>>. Toen zongen we nog met de Catharinacantorij!

Reageren

8 januari: Veul heil en zegen

De viering van onze PKN-gemeente stond gistermorgen in het teken van Drie Koningen. Ze stonden met z’n drietjes op de tafel en de dominee noemde hun namen: Caspar, Melchior en Bart, oh nee…..  Balthasar.
Hij vertelde daarbij dat de voorletters van hun namen C, M, B staan voor de Latijnse woorden  Christus, Mansionem (huis)  en Benedicat (zegen). In sommige landen is het gebruik om die letters met krijt op de deurpost te zetten.

Wist ik niet.  Thuis zocht ik het op en vond heel veel informatie over Drie Koningen, hun geschiedenis, tradities en gebruiken. Ook lezen?  Zie Driekoningen >>>.

De voorganger verbond de oudejaarsviering van vorige week (zie Janus >>>)  met deze eerste viering van het nieuwe jaar door het nogmaals afspelen van het lied ‘Mens, durf te leven!’ en drukte ons op het hart om het leven in al z’n aspecten vooral te omarmen. Maak je levensreis, net zoals de drie koningen op reis gingen naar het onbekende. Beleef van alles, doorleef van alles, zie om naar elkaar, vergeet niet te genieten en zie de reis als je levensdoel.

Als ik voor mezelf spreek vond ik het samen zingen in deze viering erg fijn.  Mooie melodieën en Erwin Wiersinga als begeleider op het orgel; we zijn een bevoorrechte gemeente met zo’n organist.  Na de viering was er koffiedrinken in de hal.  We wensten elkaar ‘veul heil en zegen’ in 2018.
Ds. Elbert was daar de viering ook al mee begonnen, weliswaar met de kleine, maar zeer belangrijke  toevoeging  ‘dat wij elkaar tot heil en zegen mogen zijn’.
Zo’n klein zinnetje, het zette mij gelijk aan het begin van de viering al aan het denken.
We wensen een ander ‘veul heil en zegen’, maar elkaar tot heil en zegen zijn maakt het actief. Je moet zelf iets doen. Proberen om elkaar tot heil en zegen te zijn.
Niet alleen de waarde van de dag, maar voor een heel jaar!

Reageren

2 januari: Janus

Januari,  de eerste maand van het nieuwe jaar.
Op het moment dat ik dit blog zit te schrijven is het nieuwjaarsdag 21.30 uur.
Vanmiddag heb ik de kerstbomen afgetuigd en alle andere kerst-dingen opgeruimd en/of weggegooid.
Met nog een paar vakantiedagen voor de boeg heb ik vandaag heel erg zitten nagenieten van de afgelopen week.
Donderdagmiddag haalden we Frea en Jon van Schiphol voor een week kerstvakantie aan de Boskamp.  Zaterdagmiddag kwamen ook de andere dochters met hun vrienden bij ons en gingen we met elkaar ‘op petret’: Fokke maakte een familie-foto-reportage.
Zaterdagavond vierden met elkaar het uitgestelde Sinterklaasfeest.
Zondagmiddag ging Gerard oliebollen bakken die ook gelijk allemaal werden opgegeten, zondagmiddag genoten we van de tuinhaard, glühwein, soep en warme broodjes en zondagavond zaten we met onze club het oude jaar uit.
Maandagmorgen kwam ook mijn broer nog langs met zijn gezin en toen was mijn voorraad chips, drinken, kaas, worst en andere lekkere dingen helemaal op.
Wel 8 blogs had ik erover kunnen schrijven!
Maar ik heb mijn tijd bewust besteed aan ons gezin: het was onvergetelijk.
Maar ik maakte natuurlijk wel aantekeningen, misschien deel ik nog iets in de komende weken…….

Zondagmorgen, Oudejaarsdag, zaten Gerard en ik in de Catharinakerk voor de laatste viering van het jaar.  Daar maakten we kennis met Janus, de Romeinse god van het begin en het einde.  Naar hem is de maand januari genoemd. Janus heeft twee gezichten: de ene kant van het beeld is een jong gezicht dat vooruit  kijkt naar het nieuwe jaar; de andere kant is van een oude man die terugkijkt op het afgelopen jaar.

We werden in de viering opgeroepen om goed om ons heen te kijken, zelf na te denken en vervolgens aan de slag te gaan.

De overdenking werd afgesloten met een video van Wende Snijders. Zij zong op heel indringende wijze het lied, ‘Mens, durf te leven.’ Eigenlijk was dat de preek in een notendop. De dominee noemde het een klassieker van Ramses Shaffy, maar dat is niet de hele waarheid. Ramses heeft het lied gezongen, maar het is in 1917 al geschreven  door Dirk Witte en destijds uitgevoerd door Jean Louis Puisisse.

De tekst is dus al honderd jaar oud, maar het heeft nog niets aan zeggingskracht ingeboet.
Meer weten over dit lied?  Zie Wikipedia>>>
Klik hier  Mens, durf te leven  voor een PDF met de tekst.
Als je klikt op deze link >>> zie je de versie van Wende Snijders die wij in de viering hoorden.

Daarmee gaan we het nieuwe jaar in!

Reageren

22 december: Vier het leven

Op 9 oktober (zie >>>) schreef ik dat Gerard en ik een schilderij hadden gekocht.
Toen vertelde ik nog niet wat het was, inmiddels is het echt in ons bezit en hangt het in onze woonkamer.

Het is een schilderij dat gemaakt is door Wimmy Barf, één van de kunstenaars die dit jaar een kunstwerk aanleverde voor de Kunstkalender van de ZWO van onze PKN-gemeente.
Het werk heet “Op het leven” met als ondertitel: “Vier het leven…… vandaag!”
Het past bij ons en het past bij ons huis.
Het plaatje op dit blog is wat klein, maar als je op de foto klikt komt hij groter in beeld.

Wimmy: bedankt voor het delen van je talenten en het verkopen van dit werk aan ons.

Reageren

18 december: Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder.

De eerste ‘Waai binnen’-viering!
Zo werd de viering van gisteravond in Kerknieuws aangekondigd.
Vorige week maakte ik er al een beetje reclame voor (zie ‘Beetje reclame mag best…’>>>).
We gingen alle onderdelen uit de titel van dit blog, het lied van Ramses Shaffy, bij langs.

Ik was onder de indruk van het verhaal van Janny de Jong. Op het podium stond een groot houten bord waar alle woorden van ‘Zing, vecht, huil etc.’ opstonden.
Ze vertelde hoe het lied haar in de jaren ’70 raakte op het moment dat ze het heel druk had met twee babymeisjes, waar van te voren maar op één was gerekend. Midden in de chaos en verwarring van die tijd hoorde ze het lied van Ramses op de radio. Ze schreef alle woorden op een briefje en plakte dat op de tegeltjes in de keuken. Het werd haar lijflied. Als het briefje te vettig en vies werd schreef ze de woorden opnieuw op een nieuw briefje en werd het weer op de tegeltjes geplakt. Later in haar leven kreeg ze de woorden op een houten bord, dat nu een prominente plaats inneemt in hun huis.
“Het lied gaat mijn hele leven met mij mee, het bezingt alle onderdelen die bij een mensenleven horen”.

We zongen de woorden van Ramses wel 8 of 9 keer met de hele gemeente, steeds afgewisseld met muziek die iemand bij een bepaald onderdeel had opgegeven.
Bijvoorbeeld “Thank you for the music” van Abba bij ‘Zing’
Of “I’m no good” van Amy Winehouse bij ‘Vecht’.
Of ‘Like a little prayer’ van Madonna bij ‘Bid”.
We kregen over het algemeen een summiere uitleg waarom een bepaald lied was gekozen, naar bij “Omarm je mij” vertelde Annieke wat meer over wat dit lied voor haar betekende.
Ontroerend was haar verhaal: het lied was gebruikt bij de campagne ‘Omarm Psoriasis’, een ziekte waar Annieke aan lijdt. (meer weten? zie >>>).

Maar veel uitleg was meestal niet nodig: de muziek en de teksten spraken voor zich.
Er was ruimte genoeg voor eigen interpretatie. De muziek werd afgespeeld op de beamer, sommige nummers werden gezongen door Hijack en soms zong de hele gemeente, begeleid door Arjan Schippers op de piano.
Zelf genoot ik erg van het zingen van ‘With a little help from my friends” van de Beatles.
En natuurlijk van Carlijn. Hun laatste nummer was ‘Son of a preacherman’.
Ook luisteren? Klik hieronder voor de uitvoering van dit nummer door Hijack.

Volgend jaar weer een ‘Waai binnen’-viering: ik ben alvast van de partij!

Reageren

14 december: Beetje reclame mag best…..

Deze website gebruik ik eigenlijk nooit voor commerciële doeleinden of reclame, maar vandaag maak ik een kleine uitzondering.
A.s. zondag om 19.00 uur is de eerste “Waai binnen”-viering in Op de Helte.

Dit staat er over deze bijzondere viering op de website van onze PKN-gemeente:
We laten ons inspireren door het lied van Ramses Shaffy: Zing –Vecht- Huil- Bid- Lach- Werk en Bewonder. 
Die woorden hebben we gevuld met verhalen en nummers uit de Top2000. 
Carlijn en haar band, Hijack, (zie >>> voor hun website)  zingt voor ons enkele nummers en Arjan bespeelt de piano als wij samen zingen. 
Een muzikaal moment om elkaar te ontmoeten, te horen en te zien.

Onze jongste dochter Carlijn zingt dus zondagavond in de ‘Waai binnen’-viering.
Gerard gaat zondagmiddag met InBetween zingen op de Kerstmarkt in Leek van 15.15 tot 15.35 uur en een uur later nog een keer van 16.15 tot 16.35 uur.
En Aaltje?
Die gaat zondagmorgen uitslapen, zondagmiddag kerstkaarten schrijven en zondag einde middag soep koken voor de bandleden van Hijack.
Daarna waaien we allemaal binnen in Op de Helte: inloop vanaf 18.30 uur!

Reageren

10 december: Het hef nog nooit zo donker west…..

Vanmorgen zat ik in de kerk in Roderwolde en voelde me een beetje als mijn opa Vrieswijk. In mijn jeugd gingen we regelmatig een weekend naar Klazienaveen waar mijn grootouders woonden en mijn opa wilde dan op zondagmorgen  graag naar een kerk in de buurt (Zwartemeer of zo) om een bepaalde dominee te horen. “Mien Va reist weer een dominee achternao” zei mijn vader dan.

Vanmorgen ging ik naar Roderwolde om Theo van Beijeren te horen. Maar dat was niet de enige reden: de Cantorij Roden werkte mee aan de viering!
Daar zat ik dan in het publiek.
De meeste muziek had ik zo mee kunnen zingen en ik  zag de mij zo vertrouwde Joop en Jaap (waar ik altijd voor stond) op de achterste rij staan; och man, wat kriebelt het dan. Maar tussen droom en daad staan in dit geval dan wel geen wetten in de weg, maar wel praktische bezwaren.

Het is vandaag de tweede zondag van Advent, twee kaarsen werden aangestoken. We hoorden de overbekende lezing uit Jesaja 40 en we lazen over de roepende in de woestijn: Johannes de Doper. De predikant legde uit dat Jesaja een nieuwe tijd aankondigde met de bekende woorden “Troost, troost mijn volk”; het volk mocht vanuit de Babylonische ballingschap terugkeren naar hun eigen land. Ook Johannes kondigde een nieuwe tijd aan: de komst van de Messias. Daarbij moest de dominee denken aan het lied Het hef nog nooit, nog nooit zo donker west’ van Ede Staal.

De plaats waar Johannes doopte staat omschreven als ‘ Bethanië over de Jordaan’. Huis der armen betekent dat. “Laat Advent dan van daaruit gebeuren” vond de voorganger “bijvoorbeeld bij de voedselbank of bij al die plekken waar mensen troost en een helpende hand nodig hebben.”

Gerard ging vanmorgen naar de viering in Op de Helte.
Gisteravond na het weerbericht wist ik nog niet zeker of ik wel naar Roderwolde zou moeten gaan, maar wat ben ik blij dat ik gegaan ben!
Ondanks alle mooie muziek van de cantorij in de viering ging ik naar huis met Ede Staal in mijn hoofd.
Luister via deze link>>> ook eens naar het prachtige lied.

Reageren

Pagina 38 van 56

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén