Categorie: Alledag Pagina 131 van 263

4 februari: Tolereren. Niet respecteren.

Door Ada

Op 4 februari 2020

Zondagavond op de terugweg van Niekerk naar Roden luisterde ik naar Radio 1; ik viel midden in een gesprek over het gebruik van het woord ‘neger’.
Een vertegenwoordiger van de uiterste rechterflank van ons politieke bestel vond dat hij dat woord gewoon mocht gebruiken.
Het staat in de Dikke Van Dale en het feit dat hele bevolkingsgroepen zich beledigd voelen was voor hem geen reden om het woord niet meer te gebruiken.
Hij had er gewoon geen boodschap aan.
Voorts beriep hij zich nog op de vrijheid van meningsuiting; de opmerking ‘houdt jouw vrijheid van meningsuiting niet op bij de gekwetstheid van iemand anders’ lachte hij weg.
Kom op zeg. We zijn bezig met politiek en in de politiek moet je daar gewoon tegen kunnen.

Wat een ongenuanceerd gebral; daar kan ik nooit lang naar luisteren, de radio ging weer uit. Ik weet dus niet wat de eindconclusie van het gesprek was.

Vrijheid van meningsuiting betekent dat we meningen moeten tolereren, niet dat we er respect voor moeten hebben.

Reageren

3 februari: Taizé in Niekerk.

Door Ada

Op 3 februari 2020

In Kerk & gemeente

Een aantal weken geleden was ik bij Piety om een uurtje samen accordeon te spelen.
Op piano-muziekstander lag Taizé-muziek en ze vertelde dat ze binnenkort meezong in een projectkoor in Niekerk in een speciale Taizé-viering.
“Waar ligt dat eigenlijk, Niekerk?” vroeg ik aan Gerard.
Hij dacht dat het bij Enumatil lag. Was ook zo. Gisteravond slingerde ik over landweggetjes in een omgeving die nog geen 15 kilometer bij Roden vandaan ligt en die voor mij volslagen onbekend is.

De viering was in de Liudgerkerk, een eeuwenoude kerk uit de 12e eeuw.
Het pad er naar toe was helemaal afgezet met glazen potten waar waxinelichtjes in brandden; wat een sfeervolle aanblik!
Eenmaal binnen werd duidelijk dat men z’n best had gedaan om de Taizé-sfeer zo goed mogelijk te treffen. Overal in de kerk stonden kaarsjes, het liturgisch centrum was met een groot, oranje doek aangekleed (zie foto) en de medewerkers (koor en sprekers) waren gekleed in stemmig geel/rood/oranje.

Van Piety had ik begrepen dat het koor al vanaf september aan het oefenen was en dat was goed te horen.
Meerstemmige Taizémuziek is sowieso al prachtig en als het wordt uitgevoerd door een goed koor, dan voegt het echt iets toe. De begeleiding bestond o.a. uit een keyboard, maar dan wel één die orgel, piano én gitaar kon laten horen. Ik heb echt rond zitten kijken waar die gitarist nou toch zat…… later begreep ik pas dat die er niet was. Verder was er begeleiding van een hobo, een viool, een klarinet en een dwarsfluit, die prachtige tegenmelodieën speelden; bij sommige liederen werden er zelfs tegenmelodiën gezongen!
Er was één ding dat ik erg jammer vond: het koor nam heel veel van de liederen voor haar rekening en als de gemeente al mee mocht zingen dan was het maar één of twee coupletten. Onderdeel van de Taizé-beleving is juist ook veel samen zingen en dat heb ik gisteravond gemist. Zelfs bij de gebedsresponsie ‘O Lord hear my prayer’ bleef de dirigent maar met de rug naar ons toestaan. Op deze manier neem je niet echt deel aan het gebed en dat vond ik een gemiste kans.

Voor het overige was het een mooie, ingetogen Taizé-bijeenkomst..
Zitten in een historische kerk (wel ouderwetse, harde banken trouwens), luisteren naar vertrouwde teksten, bidden, zingen en stilte: een geschenk voor mezelf.
Even stilstaan bij wat me bezig houdt.
Bij de ingang hadden we een kaarsje gekregen.
Tijdens het zingen van het lied ‘C’est toi, ma lampe, Seigneur’ (U bent mijn licht, Heer) werd het licht vanaf de paaskaars door de hele kerk doorgegeven. Dat doen we in Roden alleen in de paasnacht; ik vond het een plechtig moment.

We sloten de viering af met ‘Blijf met Uw genade bij ons’.’
Met mijn brandende kaarsje heb ik tot het eind meegezongen.
Wat je dan voelt kan ik niet goed onder woorden brengen.
Ik had het niet willen missen.

Overigens: ik moet nog eens op de fiets naar Niekerk.
Het is daar erg mooi, maar in het donker in de auto zie je daar weinig van!

Reageren

2 februari: Hebt u daar een bon voor? (2)

Door Ada

Op 2 februari 2020

In Alledag

Het verhaal over de verloren geraakte IKEA-bonnen kreeg gistermorgen onverwacht nog een staartje.

De postbode bracht een IKEA-envelop met twee maaltijdbonnen en een kaartje. Mijn envelop. Dat kon ik zien, want de vouwen van zoals hij in mijn tasje hadden gezeten zaten er nog in. Ons adres stond op die envelop en de vinder van vorige week zaterdag heeft de envelop weer dichtgeplakt en op de brievenbus gedaan.

Nou ja zeg!

De vinder had zelf gratis een lekkere maaltijd kunnen eten met twee personen: geen haan die er naar had gekraaid.
Er staat geen naam bij de afzender, dus ik kan de persoon in kwestie niet bedanken.
Wat hij/zij heeft bereikt is dat mijn vertrouwen in de mensheid in het algemeen weer wat is toegenomen!

Reageren

31 januari: Brexit.

Door Ada

Op 31 januari 2020

In Alledag

We kunnen allemaal wel een beetje Engels; taal is communciatie en meestal begrijpen Nederlanders en Britten elkaar goed.
Wat wel eens fout gaat aan beide kanten is de ondertoon.
Engelsen zeggen dingen die ze niet bedoelen.
Een paar voorbeelden.

1. How are you?
Hij bedoelt ‘Hallo!’
Wij begrijpen: Hij wil weten hoe het met ons is en we geven hem uitgebreid en eerlijk antwoord.

2. Correct me if I’m wrong…
Hij bedoelt: ‘Ik denk dat ik gelijk heb, maar….
Wij begrijpen: Hij is onzeker over wat hij zegt.

3. That’s not bad.
Hij bedoelt: Dat is eigenlijk best wel goed
Wij begrijpen: Dat is op zijn best middelmatig.

4. Perhaps you would like to think about….
Hij bedoelt: Ik raad je met klem aan om hierover na te denken.
Wij begrijpen: Hij doet een suggestie, maar ik kan doen wat ik wil.

5. I was a bit disappointed that…
Hij bedoelt: ik was behoorlijk teleurgesteld
Wij begrijpen: niet echt belangrijk.

6. Please think about that some more
Hij bedoelt: Slecht idee, ik adviseer je om er nog eens naar te kijken.
Wij begrijpen: Het idee staat ze wel aan.

7. That’s interesting
Hij bedoelt: ik ben lichtelijk geïnteresseerd.
Wij begrijpen: Ze zijn onder de indruk!

8. You must come for dinner sometime
Hij bedoelt: Ik ben beleefd, dit is geen uitnodiging.
Wij begrijpen: Ik krijg binnenkort een uitnodiging voor een etentje.

Frea woonde 7 jaar in Engeland, Jon woont nu anderhalf jaar in Nederland.
Samen hebben ze nog wel eens plezier om ‘het overgebleven koekje’.
Als een Engelsman vraagt: “Wie wil dat laatste koekje nog?” dan bedoelt hij dat hij dat laatste koekje zelf graag zou willen opeten.
Frea dacht bij die vraag altijd: “O, jammer als er nog één koekje overblijft!” en bood dan aan dat laatste koekje wel te willen opeten. Het is per slot van rekening een Waninge.
Het duurde minstens anderhalf jaar voordat een Engelsman haar er op wees dat je zo’n vraag over het overgebleven koekje altijd met ‘Nee’ beantwoordt.

Afbeelding: Elionas2 via Pixaby

Met kerst had ik zelf meringues gebakken. Er was nog één over.
Voordat ik kon vragen ‘Wie…?’ had Jon hem al te pakken.
Hij leert snel en niet alleen onze taal.

Vandaag verlaten de Britten de EU.
Dat spijt ons zeer.
Maar misschien bedoelen ze wel iets anders en begrijpen wij het verkeerd…….

Solong friends.

Reageren

30 januari: Podcast.

Door Ada

Op 30 januari 2020

In Alledag

Vorig jaar om deze tijd schreef ik over mijn ontdekking van Spotify. (Zie Waarom nu pas?>>>) Toen schreef ik:

Scrollend door de app ontdekte ik een heel scala aan mogelijkheden die ik op de computer nog niet eens had gezien, o.a. Podcast.
Soms voel ik me een fossiel in deze maatschappij, want ik weet nog maar sinds kort wat een Podcast is. Dat is dus nu het volgende wat ik ga ontdekken: wat is een leuke Podcast voor mij?

Inmiddels zijn we een jaar verder en ja hoor, ik heb eindelijk de podcast ontdekt; alle goede dingen komen langzaam.
Dat komt door Bert Kranenbarg; hij heeft een middagprogramma op Radio 5 en heeft in het kader van ‘100 jaar radio’ een serie podcastafleveringen gemaakt onder de titel ‘Radioreuzen’>>>.
In de serie heb ik al geluisterd naar een interview met o.a. Frits Spits en Felix Meurders, zeer populaire en invloedrijke discjockeys in de jaren ’70.

Vanmiddag luisterde ik naar aflevering #12: ‘Heel oude radio’.
Zo oud, nog voor mijn tijd.
Fragmenten uit ‘de bonte Dinsdagavondtrein’ en stukjes uit het hoorspel ‘Paul Vlaanderen’, programma’s die eind jaren ’50 al stopten.
Met achtergronden en goede herinneringen.
Wat had ik dit nog graag met mijn ouders willen delen.
Ze vertelden wel eens dat ze vroeger altijd samen naar de radio luisterden.
Bij mijn vader thuis mochten ze niet luisteren naar de bonte dinsdagavondtrein, want dat was van de AVRO, dus niet christelijk. Als de ouders eens niet thuis waren of bij anderen was het ontzettend spannend om toch te luisteren. En over al dat leuks dat je had gehoord dan later je mond te moeten houden!

Vanmiddag hoorde ik Willem Parel zeggen: “Niet op reagere Lena…. ’t is ma0r waoterverref!”
Daar had mijn vader dat dus vandaan.

Reageren

29 januari: Hebt u daar een bon voor?

Door Ada

Op 29 januari 2020

In Alledag

Af en toe haal ik iets bij de IKEA.
Zaterdag na de bierproeverij gingen we daar nog even heen, want ik moest nog een opbergsysteem voor mijn kasten hebben en we zouden daar met z’n achten nog wat eten.
Ik nam een tegoedbon mee die nog op ons prikbord hing: twee gratis maaltijden ter waarde van 9 euro mochten we daarvoor eten.
We schoven aan in de rij (niet te geloven hoeveel mensen daar nog zijn op zaterdagavond om 18.30 u) en zetten ons dienblad vol met eten.
Toen ik moest afrekenen zei ik tegen de kassajuffrouw: “Even wachten hoor, ik heb twee maaltijdbonnen, die pak ik even.”

Ze waren er niet.
Niet in mijn tasje, niet in mijn zakken, niet in Gerards zakken.
Nergens.
Waarschijnlijk laten liggen in de loungebanken vóór de roltrap waar we zaten te wachten op de rest van de groep; daar had ik ze al even uit de envelop gehaald.
Op zo’n moment wens je dat er een luikje in de grond zit waar je doorheen kunt zakken.
We konden ook niet even snel terug naar die loungebanken om te kijken of de envelop daar nog lag: je moet eerst door de hele IKEA heen om daar te komen.
Zweedse logica.
Ik wou het eten al betalen, maar de kassajuffrouw vond het kennelijk zielig voor mij en zei: “Eet het eerst maar op en ga dan die bonnen maar zoeken. Ik schrijf even op een papier wat jullie hebben opgegeten, daar kun je dan mee afrekenen als je bonnen weer hebt.
Lief ja.

….opbergsysteem….

Na het eten ging ik met de meiden en twee mannen de IKEA in voor het opbergsysteem en Gerard en Cees gingen de bonnen zoeken, maar Gerard appte later dat de bonnen niet waren gevonden.
“Dan ga ik nu betalen” zei ik en zocht het restaurant op.
Het was al ruim na achten en er zat niemand meer bij de kassa. Ik schoot één van de andere medewerkers aan, vertelde mijn verhaal en zei dat ik dus nog even wilde afrekenen omdat we de bonnen niet gevonden hadden en gaf hem het briefje van de kassajuffrouw.
“Komt u nou echt met dit briefje terug om nog te betalen?”
Het onbegrip stond in hoofdletters boven zijn hoofd.
“Hoeveel waren die bonnen waard?”
Hij rekende uit hoeveel wij meer hadden opgegeten dan die twee bonnen, zodat ik uiteindelijk maar € 5,= hoefde te betalen. Zonder bonnen.

Een sterk staaltje van ‘ kundlojalitet’.
Weet je niet wat dat is?
Zoek maar op in het Zweeds-Nederlandse woordenboek.
Of op Google translate.

Reageren

28 januari: Lessons and carols in Roden.

Door Ada

Op 28 januari 2020

In Kerk & gemeente

De afbeelding hiernaast laat zien wat Gerard en ik zondagavond in Op de Helte hebben beleefd.
Bij de titel zul je denken: “Carols? Het is toch al kerst geweest?”
Dit staat er over op de website van Choral Voices:

Voor veel mensen is op 1 januari de kersttijd voorbij. Anderen houden 6 januari, Driekoningen, aan als datum waarna de kerstversiering kan worden opgeruimd.
De kersttijd eindigt in de christelijke traditie echter pas veertig dagen na de geboorte van Jezus op 2 februari met Maria Lichtmis of Presentatie van de Heer in de tempel. De traditionele Joodse wet schrijft moeders voor om veertig dagen na de geboorte van het kind een zuiveringsoffer te brengen.

In de Anglicaanse traditie wordt de dag dat Jozef en Maria Jezus in de tempel brachten gezien als het moment dat het licht in de wereld kwam. Daarom worden er voorafgaand aan de Lichtmis, (Candlemass) van oudsher kaarsen gezegend.

Choral Voices zingt voor het zevende jaar in de weken voor 2 februari een vesper met een serie Bijbellezingen (Lessons) en liederen (Carols) waarbij stilgestaan wordt bij het vervolg van het kerstverhaal uitmondend op de Presentatie van de Heer in de tempel. Bij de presentatie zegende de oude Simeon de ouders en het Kind en besefte hij dat hij de Messias aanschouwde. In deze Lessons and Carols for Epiphany klinken werken van onder andere John Rutter, John Gardner, Kenneth Leighton en Giovanni P. da Palestrina. De muziek is afwisselend vrolijk, statig, uitbundig, ingetogen, eeuwenoud en modern. Er is uiteraard alle gelegenheid om mee te zingen met de hymnes.

Vrolijk, statig, uitbundig, ingetogen en modern. En ontroerend. Dat staat er niet bij, maar dat was het wel. Plechtig ook. Geen aan- en afkondigingen, geen welkom en geen afsluiting. De viering begon in het donker met alleen een stem die het eerste gedeelte van het evangelie van Johannes las, het koor daarna hoorde je ver weg: dat stond in de hal.
Vervolgens kwamen ze statig de kerk binnenlopen en volgden we verder de orde van dienst. Zo’n vesper had ik nog nooit meegemaakt; het was oorstrelend mooi wat we hoorden.
Nou wou ik dat ik kon zeggen dat je de viering kunt terugluisteren via Kerkomroep, maar dat is niet het geval; gemist is in dit geval dus echt gemist en geloof mij, je hebt echt wat gemist. Om toch een idee te krijgen, hierbij een link naar hun website >>>.
Als je naar onderen scrollt kun je klikken op ‘Audio en video’.

Bijzonder was dat de hele viering in het Engels was.
Onze eigen Sijbrand deed het geweldig, hij heeft sowieso al een mooie stem en een mooie Engelse uitspraak. Er stond nog een lid van onze PKN-gemeente op het podium: Jacolies.
Zij had flink reclame gemaakt voor dit evenement en kan tevreden zijn: de kerk zat bijna vol! Na afloop was er een collecte bij de deur voor de onkosten van deze avond; de enige tekst in de orde van dienst die in het Nederlands was….. maar het hielp wel.
Van wat ik heb gezien werd er ruimhartig gegeven.
Zeer terecht.

Reageren

27 januari: Bob en de bierproeverij in Groningen.

Door Ada

Op 27 januari 2020

In Alledag

Gerard kreeg in juni op zijn verjaardag van de kinderen een bierproeverij; die zou worden geconsumeerd als ‘het hele gedoe’ (kuren en stamcelbehandeling) achter de rug zou zijn.
In december constateerden we dat het al weer redelijk goed ging met Gerard en we planden we de bierproeverij: 25 januari 2020.
Zaterdagmiddag meldden we ons bij Baxbier brouwerij Groningen en namen plaats in het proeflokaal, een kroeg waar we het met z’n achten gelijk al weer heel gezellig hadden. De bierproeverij was namelijk niet alleen voor Gerard, de goede gevers hadden zichzelf ook bij het evenement uitgenodigd.

Eerst kregen we een rondleiding door het pand met daarbij een uitgebreide inleiding over de oprichting en het vervolg: Baxbier Brewery werd in 2014 opgericht door wielervrienden Jeroen Bax en Sepp Jansen. Wat uit nieuwsgierigheid thuis in de keuken begon werd al snel veel meer dan dat. Meer weten? zie >>>
Onze gids vertelde ons o.a. over de vele soorten bier die ze uitbrachten en over het verschil tussen bier in een flesje en bier in blik. Daarna nam hij ons mee de brouwerij in, we zagen grote balen mout en enorme ketels waar het bier in wordt gebrouwen.

Maar er moest natuurlijk ook geproef worden, daarom waren we daar tenslotte.
Eenmaal terug in het proeflokaal werden er een aantal kleine glaasjes verschillende soorten bier gepresenteerd, waarbij een gastvrouw uitlegde wat voor bier het was.
Gerard vond dat er bij bier ook ‘iets lekkers’ hoorde en bestelde eerst twee schalen nacho’s en daarna nog een bittergarnituur.

Wat vond ik van de verschillende biersoorten?
Dat weet ik niet.
Ik was de BOB.
Bier is namelijk niet mijn favoriete drank; als ik al bier drink dan is het alcoholvrij.
Toen ik werd gevraagd wat ik wilde drinken koos ik voor rooibosthee; daar kunnen ook best nacho’s en bitterballen bij.

Wat een leuk verjaardagscadeau!
En wat een leuke kroeg; als je naar binnen gaat denk je: ‘In welke uithoek van Groningen zitten we hier?’, maar als je eenmaal binnen bent is het proeflokaal een heel gezellig café. Met heerlijke jaren ’50/’60 muziek.
En een biljarttafel, een ouderwetse flipperkast en twee dartborden met pijltjes.
Met tafels waaraan je een spelletje kunt doen, maar ook zithoeken met banken en fauteuils en je kunt er ook een hapje eten.
Aan de achterkant van de brouwerij ligt het Reitdiep, dus als je het proeflokaal uitloopt kom je op een terras aan het water.

Daar wil ik in de zomer nog een keer zitten.
Met een heerlijk koel alcoholvrij biertje.

Reageren

26 januari: Klein nieuws.

Door Ada

Op 26 januari 2020

In Alledag

Een kort blog vandaag.
Vrijdagavond zag ik op de website van de NOS een kort filmpje van nog niet één minuut.
Naast alle berichten over het Corona-virus in China, politiegeweld tegen demonstranten in Parijs en sexuele intimidatie op Nederlandse universiteiten was het een pareltje.

Vier weken geleden raakte in Almere een zwaan gewond.
De Dierenambulance heeft het dier weer opgelapt en dus kan hij terug naar zijn maatje. Bij de hereniging bleek dat de liefde voor elkaar niet is verdwenen.
Klik hier voor de video >>>

Klein nieuws waar ik zomaar even heel blij van werd.

Reageren

25 januari: In balans met zalm.

Door Ada

Op 25 januari 2020

In Alledag

Net zoals het zwemmen op maandagavond en de cantorij op dinsdagavond is na de kerstvakantie de FysiYoLates op vrijdagmiddag ook weer van start gegaan.
Vorig week begonnen we het seizoen met oefeningen met een zitbal, vandaag kregen we allemaal een balanskussen.
“Wat moet ik me daar bij voorstellen?” vroeg Gerard toen ik thuis kwam.
Toevallig had ik foto’s gemaakt voor dit blog, dus ik kon het hem gelijk laten zien.
Het kussen is rond met een diameter van ongeveer 35 centimeter en het heeft een gladde kant en een kant met noppen.

Gistermiddag was het de bedoeling dat we op het balanskussen gingen staan.
Als het kon met het kussen met de noppenkant naar boven, maar ik doe de oefeningen altijd op blote voeten en dat was niet fijn, dus ik draaide het kussen om.
In het begin lijkt het alsof je vliegles neemt, zo sta je te zwaaien met je armen, maar na een aantal minuten went je lichaam aan de instabiele ondergrond en sta je iets rustiger.
Maar ‘iets rustiger’ betekent niet stil; je heupen, benen, enkels en voeten, eigenlijk alle delen van je lijf zijn bezig met het in balans houden van het lichaam.
Trijntje vertelde ondertussen dat zelfs als je gewoon op de grond stilstaat, dat je dan nooit helemaal stilstaat, omdat iedere beweging van je lichaam (zoals de ademhaling) dis-balans veroorzaakt, waardoor je lijf heel subtiel bezig is om die balans steeds een beetje te corrigeren. Probeer het maar eens.

Trijntje vertelde niet alleen iets over staan & balans, maar ook iets over het bereiden van zalm. Ze was namelijk vergeten het geluid van haar telefoon uit te zetten en er kwamen nogal veel dwingende piepjes uit. “Even kijken hoor.”
Het bleek een zoon te zijn die zalm wilde klaarmaken en aan moeder vroeg wat daar nou in moest. Prei? Lente-ui? Bos-ui? Trijntje gooide het gelijk maar in de groep.
Eén iemand dacht lente-ui, maar anderen dachten (al wiebelend op het kussen) dat die nu niet te koop was: het is immers nog geen lente. O nee. Bos-ui dan. In het antwoord vermeldde ze er voor de duidelijkheid maar even bij dat zoonlief niet voor de bos-ui naar het bos hoefde.
Toen zette ze het geluid er voor de zekerheid maar af. Kinderen, ook mijn dochters, hebben soms geen idee dat hun gevraag even niet uit komt……

Toen we een aantal minuten op dat kussen hadden gewiebeld en we weer gewoon op de grond mochten staan voelde de bodem hééél plat en heel stabiel; als een rots in de branding stonden we.
Later deden we liggend op het matje nog oefeningen met het kussen onder onze rug.
“Steek nu je benen recht omhoog en teken cirkeltjes met je voeten in de lucht.”
Je hebt er vast wel een beeld bij.

Na die oefening was de grond weer heerlijk plat zonder kussen en konden we ons overgeven aan het laatste deel van de les: ademhalingstraining.
Heel diep in- en uitademen.
Niet moeilijk, wel heel goed voor je longen.

Meer lezen over de avonturen bij Trijntje?
Hierbij een link naar het vorige blog over FysiYoLates >>>
Onderaan dat blog staat weer een link naar voorgaand verslag.

Reageren