Vanmorgen zat ik weer voor het eerst in de ochtenddienst in de kerk, de Catharinakerk deze keer. De vijfde zondag na Pasen heeft de naam Cantate, dat ‘Zingt’ betekent; en zingen hebben we gedaan. Dominee Elbert had prachtige muziek uitgezocht bij het verhaal over Noach en Jezus’ uitspraak ‘Ik ben de wijnstok jullie zijn de ranken’.
Aan het begin van de viering merkte de voorganger op dat we eigenlijk de hele dienst wel zingend konden doen: had van mij gemogen!
Het aanvangslied was psalm 98 “Zingt een nieuw lied voor God de Here!”
De predikant las daarbij een korte tekst van Karel Eykman.
Bergen kunnen het:
door het ruisen van 1000 bomen in bossen, roepen en zingen ter ere van de Here.
Zeeën kunnen het:
door het bruisend geluid van golven in de branding, juichen en swingen ter ere van de Here.
Mensen kunnen het: tot het uiterste einde van heel deze aarde dansen en springen ter ere van de Here.
Wij zijn de echo van Gods naam op aarde.
U zij de glorie, Zolang wij ademhalen, ja zelfs het Wilhelmus: het zingen verbond ons vanmorgen. Het voelde zoals de dominee zei in het gebed: U wilt wonen in ons lied en wij mogen de lofzang gaande houden.
Voor goed zingen zijn wij als gemeente wel afhankelijk van de instrumentale begeleider en vanmorgen was Arjan Schippers onze organist. Tijdens de collecte speelde hij het thema van de film ‘Schindlers list’ wat bij mij onverwacht tranen veroorzaakte. Wat een goede keuze met het oog op de herdenkingen aan het eind van deze week.
Soms heb je van die vieringen waar je helemaal blij en warm van wordt van binnen. Via Kerkomroep had ik deze viering thuis ook kunnen volgen, maar wat was ik blij dat ik er vanmorgen weer bij kon zijn. Zingen is toch het fijnst als je het samen doet.
Weet je niet meer hoe de muziek bij Schindlers list klonk? Klik hier >>> voor de originele soundtrack.
Toen mijn vader overleed hadden we dat nog nooit zelf gedaan: dat deed hij altijd! Wij hebben zijn behangspullen geërfd; een houten koffer met behangersgereedschap en een behangtafel. En een oud, zwart kussen van een bank waar je met je knieën op kunt zitten. Zo’n stom ding veroorzaakt soms zo’n klein golfje in mijn maag: dan zie ik hem gewoon nog op de grond zitten. Op de foto hier rechts zit hij op dat kussen in de vensterbank op onze 
