Categorie: Muziek Pagina 16 van 39

29 oktober: Accordeonnen.

Door Ada

Op 29 oktober 2018

Morgen ga ik weer aan het werk. Wat een heerlijke herfstvakantie had ik: alle tijd voor leuke dingen, o.a. zingen en musiceren. Met Saakje heb ik gestudeerd op de cantate van Bach voor het projectkoor van Wim Opgelder, samen oefenden we de altpartij.
Verder heb ik bijna iedere dag accordeon gespeeld.
De meeste mensen weten wel dat ik gitaar speel; regelmatig sta er ik mee om mijn nek en doe ik mee met koortjes en kleine orkestjes.
Maar ik speel niet alleen gitaar, sinds een paar jaar heb ik zelf een accordeon.
Dat is best een duur instrument en voordat we die kochten heb ik daar ook wel even over nagedacht.

Naast de gitaar was de accordeon een instrument dat ik heel graag wilde leren bespelen. Dat komt van mijn ome Wim. Die had er één op zolder staan en als puber mocht ik die wel eens een paar weken lenen. Toen leerde ik mijzelf de liedjes die nog in mijn hoofd zaten van de mandolineclub van Marinus Boer (lees hierbij het blog Whispering Hope >>>) o.a. Droomland, in ’t groene dal en Whispering hope. Ik speelde alles uit mijn hoofd, want noten lezen kon ik niet.
Toen ik mijn eigen accordeon kreeg vond ik dat ik ook het notenschrift onder de knie moest krijgen, dus ik kocht de lesboeken Knop & Toets deel 1 en 2.
Al een aantal jaren ben ik stug bezig. Knop & Toets 3 en 4 ben ik inmiddels ook doorgekomen en verder is het vooral een kwestie van oefenen, oefenen en oefenen.
En ook nog oefenen.
Inmiddels heb ik een map aangelegd met liederen die ik kan spelen en het gaat na al die jaren steeds beter.
Met een accordeon heb je je eigen orkestje op schoot. Je speelt de melodie, soms tweestemmig en met de bassen geef je het ritme en ondersteun je de melodie met akkoorden. Na mijn hartoperatie kon ik een aantal maanden niet spelen; toen heb ik het echt gemist. Na al die jaren oefenen vond ik het eigenlijk wel tijd om iemand te zoeken om samen mee te spelen. Deze herfstvakantie leek me een geschikt moment, dus ik vroeg kwartet-collega Piety of ze zin had om een keer met mij accordeon te spelen. Woensdagmorgen kwam ze koffiedrinken mét haar accordeon.
Wat was het leuk. En spannend en moeilijk.
Want samen spelen is weer heel iets anders dan in je eentje.

We hebben twee liedjes uitgezocht die we gaan instuderen en over een maand gaan we weer samen koffiedrinken en een uurtje spelen.
Mandoline-club van twee dames.
Leuk!

Reageren

2 oktober: Kallem aon met leve doorgoon.

Door Ada

Op 2 oktober 2018

In Muziek

Maandagmorgen 11.00 uur. De eerste huishoudelijke klussen zijn klaar en ik zit met een kop koffie achter m’n beeldscherm de website van de kerk bij te werken.
Op de luidsprekertjes de Arbeidsvitaminen, Radio 5.
Benny Neyman komt voorbij en ik hoor flarden van zinnen voorbij komen:

‘Doodgewoon met leven doorgaan, laat maar waaien, laat maar gaan”

“Je moet je eigen lasten leren dragen
Dan valt het achteraf misschien wel mee
Wat heeft het nou voor zin te zitten klagen
Kom, waai maar lekker met het leven mee”

De kerkdiensten van a.s. zondag, de linkjes en de afbeeldingen liet ik even voor wat het was. Het was niet eens een mooi lied, het was de tekst die me raakte.
Doodgewoon met leven doorgaan.
Zondagmiddag sprak ik op een feestje een familielid dat bij de uitvaart was geweest van één van de jongens die omkwamen bij het dodelijke ongeluk in Assen van twee weken geleden. Twee jonge levens eiste dat ongeluk en zondagmiddag ving ik door de verhalen even een glimp op van al die andere levens die ook onherstelbaar beschadigd zijn door dit ongeluk.
‘Doodgewoon met leven doorgaan’ is dan een dooddoener.
Alle woorden schieten trouwens in zulke situaties te kort.

Als ik het op mijn eigen leven betrek: ik probeer wel te leven zoals in het liedje wordt bezongen. Proberen niet te teveel te blijven in hangen in wat je in het leven aan nare dingen overkomt en vooral benadrukken wat wel goed gaat. Stilstaan bij geluksmomenten maar daarbij ook de tijd nemen voor het verwerken van verdriet.
‘Doodgewoon met leven doorgaan’ betekent soms ook: even niet zelf zwemmen, maar je met de stroom/tijd mee laten drijven.

Zo zit ik dan te mijmeren bij mijn toetsenbord.
Inmiddels is er weer een ander liedje op de radio.
‘I love you because’ gezongen door Jim Reeves met die prachtige stem van hem.
Mmmmmm.
Mooi.
Waar was ik ook al weer mee bezig?
Wie ging er zondag ook maar weer voor?
Een prinses? Oh ja: zondag is de Zandprinses>>> in Op de Helte!

Toen ik voor dit blog wilde linken naar het lied “Laat maar lekker gaan” van Benny Neyman, ontdekte ik dat het eigenlijk een Maastrichts lied is. ‘Kallem aon met leve doorgoon” ……op internet vond ik alleen maar de Limburgse versie. Veule mooier ok nog es.
Hierbij een link naar een YouTube video met het nummer en een link naar een PDF dat ik heb gemaakt Laot mer lekker goon met de Limburgse tekst van het lied met daarnaast de Nederlandse tekst; een vertaling mag je het niet noemen.

Reageren

25 september: Hoch und weit (2)

Door Ada

Op 25 september 2018

In Muziek

O, wat moet ik hard werken voor het projectkoor van Wim Opgelder. (zie Hoch und weit (1) van 5 september >>>). Regelmatig zit ik met de map op schoot lastige riedeltjes te oefenen. Hard werken moeten we ook op de koorrepetities op zondagavond.
Wim gaat er van uit dat we de noten allemaal kennen, dus op de repetities wordt veel gezongen en bijgeschaafd en worden er aanwijzingen gegeven over hard, zachter, uitspraak enzovoorts.

Natuurlijk loopt het niet gelijk allemaal soepeltjes. De eerste keer dat we de cantate ‘Nun danket alle Gott’ zongen was het een kakofonie van stemmen en door elkaar heen lopende zinnen en melodieën. We lachten wat toen we (ook niet allemaal tegelijk) bij het eind aankwamen, maar Wim riep positief: “Er zit wel al wat, mensen!” Ik zag boven menig hoofd denkbeeldige vraagtekens staan.

Wim geeft originele aanwijzingen. Een bloemlezing:
– “Bij die noot/dat woord moet je je gehemelte optillen”. Huh?
– ” Dit zijn toch loopjes waar iedere bas van droomt”.
– “Alle noten in die zin mogen wel op dieet.” Wim bedoelt: minder zwaar zingen.
– “Zing bij dat ‘Strei-hei-hei-hei-heit’ maar geen ‘hei-hei-hei’ maar ‘ha-ha-ha’. Dat is dan trouwens wel weer in tegenstelling met het woord Streit.”
– “Sopranen: laat dat frö-hö-hö-hö-lig eens klinken als een ping-pong-balletje.”

De sopranen mogen ook niet klinken als een fietspomp. “Ik heb geen belang bij piepende sopranen!” Mochten wij als alten al zelfgenoegzaam achterover hangen na zo’n opmerking, dan wordt dat even later wel weer afgestraft als wij een hoge ‘e’ moeten zingen en blijkt dat Wim ook niet zit te wachten op piepende alten. Ik playback die paar woorden wel; ik klink bij die ‘e’ namelijk zelfs niet meer als een fietspomp….meer als mijn favoriete Disney-figuur Madam Mik Mak en daar zit helemaal niemand op te wachten.

Johann Sebastian Bach

Hard werken dus. Maar ook ontzettend genieten! ‘Machet die Tore weit’ van Teleman, ‘Ich freue mich im Herrn’ van Homilius en de kantate ‘Nun danket alle Gott” van J.S. Bach.
(beetje idee krijgen van waar we mee bezig zijn? Hierbij een link naar een uitvoering van het laatste stuk van Bach). Complexe muziek maar o, zo mooi om te zingen
Nu ik niet meer bij de cantorij zing haal ik m’n hart op aan die zondagavonden vierstemmig zingen. Zelfs het inzingen is leuk: niet te lang met op het eind een maffe canon.
Na een hele avond veel kleine nootjes en veel lastige riedeltjes sloten we afgelopen zondag de repetitie af met “Ich freue mich im Herrn’ dat er al redelijk goed in zit.
‘und meine Seele ist freuheuheuheuheuheulig in meinem Gott!’
We gingen helemaal fröhlich naar huis.

Reageren

6 september: Easy and sad

Door Ada

Op 6 september 2018

In Muziek

Soms ben ik niet in de gelegenheid om naar Radio 5 te luisteren; als ik niet in mijn eigen auto zit bijvoorbeeld. Als ik dan zelf een andere zender mag bedenken dan wordt het Radio 1 of Radio 2, maar qua muziek voel ik me daar niet meer thuis. Als vijftig plusser hou ik het meest van de muziek uit mijn jeugd, (jaren 70) maar ik kan ook erg genieten van ouder materiaal. Afgelopen week kwam in de Arbeidsvitaminen Frank Sinatra voorbij met ‘One for my baby and one more for the road’. Zo worden ze toch niet meer gemaakt?

Frank zingt over het desolate gevoel dat je hebt als je relatie net is verbroken. Je ziet hem in gedachten zitten aan de bar ’s nachts om kwart voor drie. Hij drinkt glas na glas en hij vertelt de barman hoe beroerd hij er aan toe is en vraagt om de muziek wat aan te passen. “Make the music easy and sad…..”

Easy and sad is wat je hoort als je dit lied beluistert. De ‘vlam’ die hij heeft gevonden moet gedoofd worden, anders explodeert die misschien nog, dus hij drinkt er nog een voor zijn liefje en één voor de reis.

But this torch that I found
It’s gotta be drowned
Or it soon might explode
So make it one for my baby
And one more for the road

Aan het einde bedankt hij de barman voor zijn luisterend oor.
I hope you didn’t mind my bending your ear.. .
Wat een melancholie; ik mag er graag naar luisteren.
Het lied is al geschreven in 1943 en door eindeloos veel artiesten gezongen; voor mij is dit de mooiste uitvoering.

Luister naar Sinatra’s versie >>>, hij zingt het ‘easy and sad’….

Reageren

5 september: Hoch und weit (1)

Door Ada

Op 5 september 2018

In Muziek

Vorig jaar hebben Gerard en ik meegedaan aan het projectkoor Agioso van Wim Opgelder in Zuidlaren.
Daarover schreef ik blogs in de serie “Wa-ha-ha-hachet auf!” (zie >>>)

Dit jaar hebben we ons aangemeld voor een vervolg op dit project, dat nu wordt uitgebreid met drie andere stukken, o.a. ‘Machet die Tore weit’ van Telemann.
Halverwege de zomervakantie kregen we de stukken al met de bijbehorende CD: alle partijen afzonderlijk ingezongen door Wim, zodat je kunt oefenen.

yoga met Wim

Alle alt-partijen zette ik op mijn telefoon; iedere dag beluister ik ze in ieder geval één keer, te weten ’s morgens vroeg tijdens de dagelijkse yoga/pilates-oefeningen.
Wim zingt opwekt: “Mache die Tore weit, und die Türen in der Welt hoch, hoch, hoch dass die König der Ehre einziehe!” Bij de rek- en strekoefeningen (ander woord voor yoga/pilates) steek ik precies bij het ‘hoch, hoch’ beide armen in de hoogte en rek me helemaal uit. Op de maat van de muziek werk ik de verschillende oefeningen af. Op deze manier komt de altpartij dagelijks voorbij en dat vergemakkelijkt het instuderen enorm.

Zondagavond was de eerste repetitie. Tot mijn spijt was Wilma, mijn zangmaatje van de vorige keer, er niet bij, maar aan de andere kant naast mij zat Saakje, vorig jaar nog bij de sopranen, nu gepromoveerd tot alt.
Het ging (voor een eerste keer) heel behoorlijk, de eerste delen konden we in ieder geval al vierstemmig zingen. Het laatste deel “Nun danket alle Gott” stierf in schoonheid. Thuis had ik al moeite om de nootjes eruit te krijgen, maar ik hoopte dat de anderen het wel zouden kunnen, dan slepen we elkaar er wel door. Maar er viel niets te slepen: niemand kon het zingen.

Na afloop meldde ik ons af voor de volgende repetitie (want feestje) en vroeg Wim of hij het huiswerk dan kon doormailen.
“Dat ga ik niet doen, je moet voor alle volgende keer gewoon alle stukken kunnen zingen.”

Dat is dan ook maar weer duidelijk.
Niet zeuren, aan het werk. Hoch, hoch….!

Reageren

31 augustus: Paul McCartney

Door Ada

Op 31 augustus 2018

In Muziek

De hele zomer hebben we weer naar ‘de Slimste mens’ gekeken.
Meestal keken we uitgesteld, maar we hebben geen aflevering gemist, we hebben er van genoten.
Vanavond is de finale, dan weten we wie zich dit jaar de Slimste mens mag noemen.

Afgelopen week kwam het gesprek tussen de vragen door op Paul McCartney.
Er werd gerefereerd aan ‘de karaoke-video’ met hem en zelfs Maarten van Rossem was er positief over. Daar had ik inderdaad al meer mensen over gehoord, maar het was er nog niet van gekomen om hem te bekijken. Gisteravond zag ik het filmpje op mijn tablet, samen met Frea en Jon op de bank. Wat prachtig, wat bijzonder en wat emotioneel.

Even een beetje achtergrondinformatie: in Engeland is er een TV-programma met de naam ‘The late show’. Dat wordt gepresenteerd door James Corden, een bekende Engelse musicalster. Onderdeel van die show is ’the Carpool Karaoke’ en het is inmiddels razend populair. Corden strikt bekende artiesten om met hem een stuk in de auto te rijden. Ondertussen hebben ze een gesprekje en draaien ze muziek van de betreffende artiest, die dan samen met Corden luidkeels gaat meezingen. Het leverde al spectaculaire beelden op met Adele, Elton John en Stevie Wonder. Zoek maar eens op internet met de term ‘carpool karaoke James Corden’.

Terug naar Paul McCartney. Deze video is de állerleukste tot nu toe in deze serie.
Ik ga er helemaal niets over zeggen, kijk en geniet.
Wel even tijd voor uittrekken, duurt 25 minuten; maar dan heb je ook wat!

Paul McCartney Karaoke>>>

(De video is niet ondertiteld. Als je de Engelse taal niet machtig bent zul je niet alles kunnen volgen, maar ik kan je aanraden het filmpje toch te bekijken. Ook zonder alles wat gezegd wordt te begrijpen is het de moeite meer dan waard.)

Reageren

5 augustus: Dan ga je weer terug naar je vrouw…..

Door Ada

Op 5 augustus 2018

In Muziek

Van 28 juli tm 5 augustus vindt het Gay Pride festival plaats in Amsterdam; om te vieren dat je kunt zijn wie je bent en mag houden van wie je wilt. Het jaarlijkse hoogtepunt daarvan is Canal Parade, dan vaart er een bonte stoet van boten door de Amsterdamse grachten met daarop feestelijk uitgedoste lesbiennes, homo’s, bi-seksuelen en transgenders. In het journaal zagen we beelden van het plezier dat van de boten afstraalde; wat een feest was het weer.

In datzelfde journaal zaten beelden van Moskou. LHBT-groeperingen vroegen met een regenboogvlag aandacht voor hun zaak en werden één voor één opgepakt en afgevoerd.

Wat een tegenstelling. Wat mag je dan blij zijn dat je in Nederland woont.
Alhoewel, wat ik begrijp van de homo’s en lesbiennes om mij heen is dat het geaccepteerd lijkt, maar in werkelijkheid blijft het een strijd. “Wij lopen in Groningen ’s avonds laat niet hand in hand’ vertrouwde een lesbisch stel mij kortgeleden toe.

In de jaren ’70, ik woonde nog thuis, kocht ik het album Levenslang van Robert Long op cassette.
Voor mij de eerste kennismaking met liefde tussen twee mannen; daar was ik in Hoogersmilde nog niet mee geconfronteerd.
Het lied ‘Thorbeckeplein’ vond ik het meest bijzonder. In mijn beleving beleefde de zanger een romance met een vrouw; pas in de laatste regel kwam ik tot de ontdekking dat het een man was. omdat Long zong: ‘dan ga je weer terug naar je vrouw…’.

Daar moest ik op z’n minst erg aan wennen. Mijn ouders waren duidelijk over wat ze van homo’s en lesbienes vonden en die mening was niet erg genuanceerd. Mijn vader en ik waren het dus ook over dit onderwerp grondig oneens en dat botste regelmatig. Het bandje van Robert Long hoefden mijn ouders dan ook niet te horen. Long heeft heel veel betekend voor de LHBT-wereld in Nederland. Het zou fijn als als zo’n Canal Parade overal in de wereld kon. Ook in Moskou bijvoorbeeld…..

Luister naar het ingetogen ‘Thorbeckeplein >>>’.

Reageren

21 juli: Eéééduard en zijn Lehenaaaaa….

Door Ada

Op 21 juli 2018

In Muziek

Op mijn MP3-speler staat een verzameling muziek die ik in de loop van de jaren heb verzameld en waar ik graag naar luister. In de loop van de jaren heb ik daar al wat nummers van besproken in een blog in de categorie ‘Muziek’.
Vandaag een lied dat eigenlijk helemaal niet kan.
Het is een smartlap in de ware zin van het woord en het wordt gezongen door de Zangeres zonder Naam.

Mijn oma Vrieswijk had een zwak voor de zangeres, ze had volgens mij een plaat met muziek van haar. Oma werd daarom hartelijk uitgelachen door haar zonen, die het echt beláchelijke muziek vonden. Ik kan me nog herinneren dat mijn vader een keer op een verjaardag spottend begon te zingen en uithaalde met ‘Daar zat Eééééduard met zijn Lehenaaaa….’ waarop de rest meeblérde: ‘sloten daar een huwelijksband’.

Nou had oma die zonen al heel wat jaren en ze trok zich er niks van aan; gelijk had ze, zij vond het nou eenmaal mooie muziek. Een aantal jaren geleden zocht ik met de zoekterm ‘Eduard Lena’ en kwam uit bij het lied dat ik zocht.
Het is prachtig van lelijkheid. Het begint met de zin ‘In het lommer van ’t priëeltje…’
Als het voorbijkomt en ik ben alleen, dan zing ik het mee, een mens moet zichzelf soms een guilty pleasure gunnen. Dan denk ik ook altijd even aan oma en aan mijn vader.

Luister naar de Zangeres zonder Naam >>>

Het is een triest verhaal.
Maar nog triester is dat Eduard na het overlijden van Lena helemaal niets meer met zijn leven doet . Hij doet zijn hoed en mantel af, treedt in het klooster en treurt zijn hele leven om zijn Lena, tot hij rust bij haar in ’t graf.
Wat zonde van zo’n mooie jongen…….

Reageren

1 juli: Margherita

Door Ada

Op 1 juli 2018

In Muziek

Van sommige liedjes weet ik nog waar ik was en wat ik deed toen ik ze voor het eerst hoorde. Dat geldt ook voor Margherita van Marco Borsato.

1995. Baby Carlijn deed haar middagslaapje, Frea en Harriet waren naar school en ik werkte een grote maandag-afwas met veel glazen weg. Ook toen hadden we al leuke feestjes. In een programma op de radio was Marco Borsato te gast. Hij was bekend omdat hij de soundmixshow had gewonnen. Hij zong tot dan toe Italiaanse en Engelse teksten en was mij nog niet echt opgevallen. Hij vertelde in die radio-uitzending dat hij een Nederlandstalig album had opgenomen. Twee nummers van dat album werden gedraaid: De meeste dromen zijn bedrog en Margherita.

Het laatste nummer bracht me in tranen; ik weet nog dat ik de afwaskwast in het water liet glijden en alleen maar luisterde. Wát een emotie. Het nummer begint heel rustig met pianospel en heel langzaam bouwt de treurnis op. “Dat je alles met je meeneemt wat me lief is in dit leven…….. ik zou niets liever willen dan mijn hoofd weer in jouw handen, maar wat tot een uur geleden nog zo veilig heeft geleken, is een hele grote leugen en een kaartenhuis gebleken.”
De muziek is aangezwollen, het effect wordt nog even aangezet met een jankende saxofoonsolo en dan wordt de begeleiding weer teruggebracht tot heel zacht pianospel.

In mijn gedachten zie ik dan zo’n man gedesillusioneerd met lege handen staan.
“Het is net of iemand anders in jouw lichaam is gekropen”
Hij realiseert zich wat er gaat gebeuren en grijpt zich vast aan de laatste strohalm: “Wil er iemand me vertellen dat ik alles heb gedroomd….”

Luister naar Marco Borsato’s Margherita >>

Nog steeds vind ik het een prachtig nummer.
Het bewijst dat Nederlandstalig van wereldklasse kan zijn.

Reageren

25 juni: Kippenvel. Zo mooi.

Door Ada

Op 25 juni 2018

In Muziek

Vorig jaar was er een reclame op televisie van een oudere mevrouw die een jeugdvriend opzoekt. Je ziet haar met de trein reizen en als ze de vriend daadwerkelijk ontmoet vlamt de oude liefde weer op. Heel romantisch. Wat mij werkelijk ontroerde was de muziek die onder het filmpje zat: ‘Take this waltz’ van Leonard Cohen.

Voor een wals ben ik sowieso al wat gevoelig, maar deze is zo meeslepend, dat ik er door werd gegrepen toen ik het filmpje voor het eerst zag.”Wat is dit!? Wat mooi! Waar is deze reclame voor? ” Leve internet in dit soort situaties . In no time had ik het lied gevonden. Prachtig. In het begin luisterde ik er regelmatig naar, maar het verdween wat naar de achtergrond. Zondagavond deden Gerard en ik een spelletje en ik zette een muziekje op. En net toen ik een tweede stad bouwde kwam ‘Take this waltz’ voorbij.

Onmiddellijk kreeg ik kippenvel op mijn armen en een brok in de keel. Sommige muziek doet dat met mij; ik kan het niet uitleggen. Soms is een lied verbonden met een herinnering of aan een persoon. Maar bij dit lied van Cohen is dat niet het geval; het raakt me en eigenlijk wil ik niet weten waarom dat zo is. Luister maar eens.

Take this waltz >>>

Voor de liefhebbers: hierbij een link naar de commercial van de NS>>> waar ‘Take this waltz’ onder gezet is.

De NS maakte trouwens ook nog een versie van de commercial met een minder romantische afloop. Benieuwd? Klik hier >>> voor die versie. Je komt dan op de website ‘Reclamewereld’ en daarna kun je doorklikken naar het filmpje.

Dit blog draag ik op aan Gerard; hij is jarig vandaag!
Gelukkig heb ik niet, zoals de geliefden in de commercial, hoeven wachten tot mijn oude dag om de liefde van mijn leven te vinden.

Reageren