Categorie: Muziek Pagina 7 van 39

17 maart: Now is the hour.

Door Ada

Op 17 maart 2022

Eén van mijn guilty pleasures is foute muziek; in casu smartlappen.
Op Spotify heb ik een afspeellijst met smartlappen waar ik helemaal in kan verdrinken.
Meestal geniet ik daarvan als ik alleen thuis ben, want dan kan ik naar hartelust meezingen: met Corry en de Rekels, Anneke Grönloh, Conny Francis, Freddy Quin en Nina & Frederik, om maar wat te noemen.
“ALS WIJ SAMEN BRUILOFT VIEREN…..!’

Eén van de liedjes in de lijst is van Bing Crosby en het heet ‘Now is the hour’.
Dat kende ik niet, maar in een oud accordeonboek vond het ik lied en ik probeerde het te spelen.
Die melodie kende ik!
Dat was een christelijk liedje van vroeger, Johannes de Heer of zo.
Dan duurt het even voordat ik het heb, maar ik vond het: ‘Doorgrond mijn hart en ken mijn weg, O Heer’.
O wat een mooie melodie en wat een mooie tegenstem.
Na maanden en maanden oefenen kan ik het nu spelen en ik vind het prachtig; met m’n accordeon op schoot kan ik zo genieten van zo’n meeslepende melodie.
Op Spotify vond ik verschillende uitvoeringen van ‘Now is the hour’ , maar die van Bing Crosby vond ik het mooist.

Vorige week was Gerard een avond weg en was ik aan het rommelen/uitzoeken van een kastje met liedboeken en oude muziek.
Daar passen heel goed smartlappen bij.
Bing kwam ook voorbij.
Heerlijk.
Ook even zwijmelen?
Hierbij een link naar een YouTube-video

Meer lezen over mijn liefde voor smartlappen?
Lees dan ‘Smartlappen; heerlijk! uit oktober 2014, Droomland uit juli 2016, Eéééduard en zijn Lena uit juli 2018 of ‘So wie im Märchen’ uit augustus 2019.

Reageren

15 februari: Mijn jaren ’60 hoor ik niet terug.

Door Ada

Op 15 februari 2022

In Muziek, Sweet memories

De afbeelding die je hiernaast ziet is een collage van de nummers waarop ik heb gestemd in de week van de jaren ’60 op Radio 5.
Het is een beetje een recalcitrant lijstje, want (het zal ook niet…) ik vind iets van die week.
Wat ik vind heb ik ook bij mijn lijstje als motivering voor “La Mama” van Corry Brokken weergegeven.

Mijn lijst bestaat uit muziek waar ik goede herinneringen aan heb.
Wat mij opvalt in deze week, is dat we bijna alleen maar Engelstalige muziek horen, terwijl in de jaren ’60 vooral heel veel Nederlandse, Duitse en Franse muziek te horen was. Dat hoor ik niet terug in deze week.
Op deze manier wordt de muziek uit de jaren ’60 maar van één kant belicht; mijns inziens is dat de kant die de dj’s en programmamakers zelf leuk vinden. Zelf knapte ik erg op van Corry Brokken bij de Arbeidsvitaminen van dinsdag 15 februari. Ik ben benieuwd of ik in de lijst van a.s. vrijdag een bredere selectie uit de jaren ’60 te horen krijg.
Dit is trouwens het enige punt van kritiek: ik geniet van deze week. Wat mij betreft organiseren jullie ook nog eens een week van de jaren ’50. Eén dag met die oude muziek zou ook al heel fijn zijn.

Maar ondanks dat ik er iets van vind, zit ik ook wel heel erg genieten.
Zie je me zitten vanmorgen?
Met m’n kopje koffie achter mijn toetsenbord, luisterend naar de Arbeidsvitaminen?
Corry Brokken met ‘La Mama‘.
Heintje met ‘Ich bau dir ein Schloss’
John Woodhouse met ‘Melodia’.
Eerlijk gezegd: vroeger als kind en puber vond ik John Woodhuis niet te pruimen.
Hij kwam regelmatig voorbij op de banden van mijn vaders bandrecorder, maar ik was destijds met hele andere muziek bezig.
Eerlijk gezegd vind ik het nu ook nog niet geweldig, maar bij het horen van die melodie zit ik weer met m’n ouders en mijn broer aan de kamertafel met het beige pluchen tafelkleed.
Kopje koffie, potje klaverjassen, bandrecorder aan.
Nostalgie in optima forma.
Sweet memories.

Weet je niet meer hoe ‘Melodia’ klonk?
Als je voor 1965 geboren bent herken je het vast.
Hierbij een link: John Woodhouse

Reageren

15 januari: Afstudeervakanties.

Door Ada

Op 15 januari 2022

In Alledag, Sweet memories

Het woord ‘afstudeervakantie’ slaat op een vakantie die een student neemt als de studie is afgerond.
Meestal een feestvakantie waarin de student in kwestie even helemaal uit zijn bol kan gaan.
In ons gezin hebben wij als ouders onze dochters zo’n afstudeervakantie aangeboden.

…..drie fotoboeken….

Wie mijn blog al even leest weet dat de laatste afstudeervakantie met Carlijn was in augustus van dit jaar: zij koos voor Gotland.
13 blogs schreef ik er maar liefst over.
Toen we het op oudejaarsavond hadden over het hoogtepunt van 2021 stond ‘Gotland’ bovenaan.
Na de reis naar Gotland kwam ik op het idee om voor alle drie de dochters een ‘Afstudeervakantie-boek’ te maken.
In mijn hang naar structuur heb ik vanaf het moment dat wij digitaal gingen fotograferen (2006) alle foto’s gearchiveerd in jaren en kwartalen, zodat ik de foto’s die gemaakt zijn bij specifieke gebeurtenissen vrij eenvoudig kan opzoeken.

In de avonduren van oktober en november maakte ik drie fotoboeken, voor iedere dochter één, die we met een toepasselijk gedicht aan de dames cadeau gaven op het Sinterklaasfeest.
De beelden van Gotland stonden natuurlijk nog op mijn netvlies, maar de foto’s van de andere twee vakanties bekeek ik met heel andere ogen; met het bekijken en uitzoeken van de foto’s kwamen ook de herinneringen terug.
Frea nam ons in 2011 mee naar Granada, de stad waar zij tijdens haar studie een half jaar gewoond had.
Harriët koos in 2014 voor Kroätie. Zij had daar met een band tijdens een rondreis een serie optredens verzorgd en was erg onder de indruk geweest van de natuur in dat land.

Toen we met onze oudste dochters na hun studie op reis gingen bestond deze website nog niet, dus heb ik er ook geen blogs over geschreven.
Nu de herinneringen door het maken van de fotoboeken weer naar voren zijn gehaald ga ik dat alsnog doen.
Geen dertien blogs, maar één of twee verhalen met de hoogtepunten.

Drie afstudeervakanties.
De dochters gingen niet uit hun bol op de manier die bedoeld wordt in de eerste alinea van dit blog; als ouders meegaan wordt het sowieso een heel ander verhaal.
Geen wilde feesten, maar wel regelmatig lekker uit eten, geen drinkgelagen, maar wel terrasjes en gezellige avonden, geen katers, maar mooie dingen bekeken met elkaar en uitgebreide gesprekken gevoerd met z’n drieën.
Als we tegenwoordig een vakantie met de kinderen doorbrengen, dan is dat met de hele club, 8 personen.
We hoeven daarvoor geen huisje meer te huren, we reserveren af en toe Casa Grada in Westerbork.
Nieuwe gezinstradities worden in het leven geroepen en we genieten met volle teugen van wat ons in deze fase van ons leven ten deel valt.
Aan het begin van ieder jaar maak ik een fotoboek van het jaar daarvoor.
Want digitaal archiveren is belangrijk, maar ik zit toch het liefst met een album op schoot door onze herinneringen te bladeren.
Even genieten van onze sweet memories.

Reageren

22 december: Alternatief voor Mariah.

Door Ada

Op 22 december 2021

In Muziek

Gistermorgen fietste ik in de kou naar de Jumbo.
Ik zette mijn fiets neer; uit de luidsprekers op het plein tegenover klonk blikkerige kerstsfeermuziek.
Van mij hoeft dat niet.
Maar mij wordt niets gevraagd, dus ik moet het gedogen.
Meestal lukt dat ook wel, maar gistermorgen werd ik danig op de proef gesteld.
Mijn oren hoorden ‘All I want for Christmas is YOU HOE HOE HOE!!’
Gezongen door Mariah Carey.
’s Morgens om 09.00 uur.

Nou snap ik heus wel dat we tegenwoordig niet meer massaal ‘de herdertjes lagen bij nachte’ en ‘komt allen tezamen’ luisteren, maar het mag toch wel iets genuanceerder?
En met minder geschreeuw?
Vandaag kom ik met een alternatief.
Het lied heeft ongeveer dezelfde strekking als de hit van Mariah, maar het is een stuk aangenamer voor je oren.
Het is een nummer uit 1957, gezongen door Julie London: ‘I’d like you for Christmas’.

Een kerstklassieker, met van die heerlijke hoehoe koortjes.
Hierbij een link naar een uitvoering op You Tube.
Zeg nou zelf….als je mag kiezen ’s morgens om 09.00 uur?

Reageren

15 december: Credo van Ede

Door Ada

Op 15 december 2021

In Muziek, Streektaol

Dinsdagmiddag luusterde ik naor oflevering 6 van de podcastserie ‘de Nedersaksen’.
Was opvolden, boven stofzoeger d’r deur en ondertussen genieten van mooie gesprekken en streektaolmeziek.

In de eerste vief ofleverings kwamen d’r allent maor mannen veurbij en veurnamelijk uut Overiessel, dizze keer kwamen d’r een Drent, Bernard Gepken en een vrouw, de Grunningse zangeres Marlene Bakker, an ’t woord.
Beiden praotten ze gien Nedersaksisch. Jammer vind ik dat. De presentatoren blieft consequent heur eigen streektaal praoten, maor het blef vrömd um een zangeres die in het Grunnings zingt allent maor Nederlands te heuren praoten.

Op verzoek van Marlene weur d’r een nummer draaid van Ede Staal: ‘Credo – Mien bestaon.’
Dat kende ik netuurlijk nog vrogger; wij hadden LP’s en CD’s van dizze Grunningse zanger.
A’j al ies wat van hum heurt tegenwoordig, dan is dat altied ‘Het hef nog nooit, nog nooit, zo donker west….’ maar dit lied is minstens zo mooi.

Hierbij een link naor een uutvoering van dit lied op You Tube.
Het leven bezungen in het Grunnings; zo mooi, ik mus d’r dinsdagmiddag eem van reren.
Luuster maor ies; de tekst stiet hierunder, misschien is het dan ok een beetie te begriepen a’j ’t Nedersaksisch niet machtig bint.

Ik vroag de wind mor dij verstaait mie nait
Ik vroag de zee dij zingt heur aigen laid
Geef mie de nacht din heb ik onderdak
Doarom, zing ik

Ik zai de vogels tegen d’oavendlucht
Ik denk mien leven in ’n vogelvlucht
Geef mie de nacht din heb ik onderdak
Doarom, doarom zing ik
Ik wait der is ’n tied van kommen
En ook een tied van goan
En alles wat doar tussen ligt
Ja, dat is mien bestoan

Veur d’ain duurt ’t leven veul te kort
Veur d’aander veul te laang
D’ain is blied dat ’t zover is
En d’aander dij is baang

Ik mis dij naait meer bie mie binnen
’t Wordt kolder om mie tou
En in mien menselekhaid vroag ik mie of
Woarom zo jong, zo gaauw

Soms vuil ik mie gelukkig
Din hang ‘k aan mien bestoan
Din zing ik mit de vogels met
Din proat ik tegen de moan

Din binnen we mit zien baaiden
‘k Zet alle klokken stil
En ik verneuk miezulf din weer
Want ‘k wait dat dat nait wil

’t Geluk liekt sums zo hail dicht bie
Din main ik dat ’t ter is
En in mien aigenwiezeghaid
Din griep ik altied mis, mis, mis

Ik wait der is ’n tied van kommen
En ook een tied van goan
En alles wat doar tussen ligt
Ja, dat is mien bestoan

Reageren

3 december: Het verhaal van ‘Avond’.

Door Ada

Op 3 december 2021

In Muziek

Mijn hele leven ken ik de muziek van Boudewijn de Groot.
Op mijn elfde kreeg ik een gitaar. Dat was 1971. In het begin van de jaren ’70 ontdekte ik de liedjes van Boudewijn de Groot uit de jaren ’60. Verdronken vlinder, Testament, de Noordzee: allemaal liedjes die ik ook kon spelen en zingen. Natuurlijk was ik nog veel te jong om die teksten te begrijpen, maar ik zong ze vol overtuiging.
Ik ben hem altijd blijven volgen. In de jaren ’80 kocht ik het album ‘Van een afstand’ op cassette en een dubbel-cassette met zijn verzamelde werken, in 1996 kocht ik de CD ‘Een nieuwe herfst’, in 2004 ‘Eiland in de verte’ en nog later ‘Achter glas’ uit 2015.

Twee weken geleden hoorde ik op de radio dat er een podcast serie was gemaakt over Boudewijn de Groot: een popbiografie, gemaakt door Bert Kranenbarg van Radio 5.
Vijf afleveringen heb ik inmiddels gehoord; steeds wordt er een ander aspect van De Groot belicht.
Eén verhaal haal ik er uit, het wordt verteld op podcast nummer 3 die als titel ‘Avond’ heeft.
We kennen allemaal dat lied: ‘en je kunt niets zeker weten en alles gaat voorbij, maar ik geloof, ik geloof in jou en mij.’

In de podcast wordt het verhaal van dat lied verteld door degene over wie het lied gaat: Anja Bak.
Zij kwam als 16-jarig meisje bij Lennaert Nijgh over de vloer en hij maakte werk van haar: stapelverliefd.
Toen hij de tekst van ‘Avond’ had geschreven had hij het papier over de keukentafel naar haar toegeschoven en zij had al lezend gedacht: “Hé, dit gaat over mij!”
Ze gingen samenwonen en later ook trouwen.
Het lied werd op muziek gezet door Boudewijn de Groot en het werd ingezongen door Rob de Nijs; hij bracht het uit in 1973 op zijn album ‘In de uren van de middag’.

Veel later kregen Anja Bak en Boudewijn de Groot een relatie.
Hij maakte toen voor haar een opname van het lied ‘Avond’; een tekst geschreven door haar ex-man, gezongen door haar toekomstige man.
Op het huwelijk was Lennaert Nijgh getuige. (!)

Het lied is nooit echt een hit geweest, maar heeft in de loop van de jaren wel de status van ‘Evergreen’ bereikt.
Het wordt gedraaid op bruiloften én op begrafenissen.
Een veelzeggend lied met een veelkleurige achtergrond.
O, wat hou ik van zulke verhalen.

Ook benieuwd naar de verhalen over Boudewijn de Groot?
Hierbij een link naar het podcast-overzicht van Radio 5.

Reageren

9 november: Snap jij het?

Door Ada

Op 9 november 2021

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Vorige week schreef ik over onze cantorij-repetitie op dinsdag 2 november.
‘Toen wij mopperden dat we een mooi, bekend lied niet vierstemmig zongen, zei Karel: “Hierbij moet je aan het gezamenlijk belang denken. Er zitten in deze gedachtenisdienst misschien mensen in de kerk die niet zo vaak komen en daardoor ook niet bekend zijn met onze liederen. Als wij dan vierstemmig zingen is het lastiger om de melodie mee te zingen; wij zingen dus éénstemmig en geven de gemeente daarmee wat ‘wind in de rug’.
Wij knikten gedwee ondanks het generatieverschil en zongen éénstemmig.
Hele blog lezen? klik dan hier: ‘Niemand leeft voor zichzelf’.

Het lied in kwestie was ‘Licht dat ons aanstoot in de morgen’.
Toen we vorige week hoorden dat het eenstemmig moest was de teleurstelling voelbaar: wat jammer.
Maar het was voor een goede zaak: we gingen de gemeente ondersteunen.

Toen we zondagmorgen dit lied met de gemeente zongen kon zelfs iemand zonder verstand van kerkmuziek wel horen dat de gemeente onze ondersteuning niet nodig had: het werd van harte en uit volle borst meegezongen.
Mensen, ik kon het niet laten: ik zong gewoon de altpartij. Die ken ik uit mijn hoofd en is te mooi om niet mee te zingen.
In de eerste dienst was ik de enige burgerlijk ongehoorzame en Karel had het volgens mij niet gehoord, ik kreeg in ieder geval geen reprimande na de dienst.
In de tweede viering zong ik weer de altpartij, maar deze keer deed buurvrouw alt ook mee en naast mij hoorde ik buurman tenor ook zijn eigen partij zingen.
Stonden we daar een beetje illegaal en stiekem te genieten op de tweede rij.
Als je zelf in een koor zingt snap je dit.
Zing je niet in een koor en zou je dit wel willen snappen? Kom dan een keer langs op onze repetitie op de dinsdagavond om 19.30 uur.

Vanavond is er geen cantorij-repetitie.
Er is bij iemand corona geconstateerd, dus we moeten ons laten testen en voorzichtig doen.
Het zal toch niet weer 5 maanden duren voor we weer mogen zingen met onze cantorij?

Reageren

5 november: Hé! Een heksenhand….!

Door Ada

Op 5 november 2021

In Lezen, Sweet memories

Woensdagmiddag raapte ik een heel groot blad op dat van een boom was gevallen.
Heel mooi geel en bruin, van minstens 25 cm doorsnee.
Geen bijzonderheid in deze tijd, het is immers herfst.
Ik legde het blad plat op ons aanrecht: misschien kon er nog iets mee doen in een bloemstuk of zo.

De volgende dag toen ik uit het werk kwam was het blad helemaal verschrompeld.
“Kijk” zei ik tegen Gerard, “een heksenhand…..”
Hij keek me aan of hij het in Keulen hoorde donderen.
“Heksenhand? Hoezo?”
“Weet je niet meer van dat spannende prentenboek uit de bibliotheek dat we vroeger voorlazen voor de kinderen?”
Nee dus.

Ik vroeg het via de gezinsapp aan de dochters; ik stuurde een foto van het blad en vroeg: “Wat is dit? Waar doet je dit aan denken?”
4 minuten later kreeg ik al antwoord: HEKSENHAND!

Er zijn van die boeken die je niet vergeet. Dit was er zo een.
Het begon zo:
Jakkes! Wat is dat afschuwelijke, bruine, gekreukte ding dat George daar aan de muur ziet hangen?
Papa weet het – maar het is zo afschuwelijk, in het begin wil hij het zelfs niet zeggen,
Maar George smeekt. En dus, na te hebben gewaarschuwd dat het heel eng is begint vader een verhaal over een gruwelijke, lelijke heks, die hij op een nacht heeft betrapt in de kamer van George. Vader probeert de indringster weg te jagen en wordt bijna door de heks overmeesterd…….. als moeder binnenkomt met een zwaard dat in de bezemkast stond en de hand van heks afhakt.
De hand verschrompelt en papa en mama prikken de hand met een punaise aan het prikbord als herinnering om ’s nachts de deur op slot te doen.
Natuurlijk vertellen ze George later het ware verhaal van het verschrompelde, bruine ding.

Het was een feest om dit boek voor te lezen.
Het verhaal dat de vader vertelt werd eng door de geluiden die hij hoorde; zacht, kakelend lachen, smakkende geluiden, glibberige geluiden, ritselen, tikken…..
dan kun je je als voorlezer helemaal uitleven in stemmetjes en geluidjes.
Ik kan het gevoel van een warm kinderlijf tegen me aan nóg voelen.
Ze gingen steeds dichter bij me zitten……

Sweet memories.

Reageren

2 november: Voor-genieten.

Door Ada

Op 2 november 2021

In Muziek

Dinsdagmorgen: een vrije dag met behoorlijk lijstje van ‘dingen te doen’.
Als ik de gordijnen openschuif kijk ik in de mist.
Zou deprimerend kunnen zijn, ware het niet dat het deze week op Radio 5 stemweek is voor de Evergreen Top 1000 aan het eind van de maand.
Deze week heeft volgens mij twee doelen:
1. Dat zoveel mogelijk mensen hun stem gaan uitbrengen voor die lijst; men brengt je met oude muziek alvast in de stemming, een soort voor-genieten als het ware.
2. Dat je al een groot deel van de lijst hoort, zodat je eigenlijk twee evergreen top 1000 weken hebt, maar dan deze week zonder al die nummers.

Wat de redenen ook zijn: het maakt mij niet uit, ik geniet met volle teugen van de muziek die wordt aangeboden.
Vandaag ga ik mijn stem ook uitbrengen, één van de ‘dingen te doen’.
Daarbij laat ik mij niet leiden door wat ik allemaal hoor: ik heb mijn eigen lijstje met altijd dezelfde nummer 1.

Ga je ook nog stemmen?
Bedenk dan ook van te voren wat jouw evergreens zijn; als je je laat leiden door de lijst die wordt aangeboden gaat het ongeveer zo: “Oh ja, die is leuk!” denk je dan. “O, en die ook!’ “O, dat is lang geleden, die wil ik ook!” Dan zit je aan het eind van de ‘B’ al op de limiet van 20 nummers…..

Reageren

21 oktober: Schlagers & glamrock.

Door Ada

Op 21 oktober 2021

In Muziek, Sweet memories

Eerlijk gezegd vind ik het zelf ook een beetje genant, maar ik heb een zwak voor Duitse schlagers uit de jaren ’70.
De basis daarvoor is gelegd bij mijn ouders thuis, die graag naar de Duitse televisie keken.

Dinsdagmorgen.
Mijn vrije dag en Gerard werkt thuis.
We drinken samen koffie, op de radio de Arbeidsvitaminen.
“Ja, ja, so blau, blau, blau blüht der Enzian
Wenn beim Alpenglühn, wir uns wiedersehn
Mit ihren ro-ro-ro-roten Lippen fing es an
Die ich nie vergessen kann…”
Heino op de radio.
Word ik blij van van binnen.
Heino’s naam lijkt op heimwee en daar heeft het vooral mee te maken.

Rond 11.00 uur ga ik achter m’n toetsenbord zitten om een blog te schrijven over de ambivalente gevoelens bij de witblonde zanger met zijn zonnebril.
Na het nieuws hoor ik:
“And there she walked in looking like dynamite
She said now come along boogaloo through the night
And by the way she’s moving well…”
MUD! Daar word ik nog blijer van.
Mijn popidolen uit de jaren ’70: nog steeds voel ik een kriebeltje van binnen als ik onverwacht hun muziek hoor.

Muziek.
Maandagavond was op het journaal dat investeerders hebben ontdekt dat er met muziekrechten goud geld te verdienen valt.
Muziek als verdienmodel.
Voor mijn gevoel is dat niet de bedoeling van muziek, maar ik kan het ook niet uitleggen; er wordt tenslotte al eeuwen veel geld verdiend met muziek.
Muziek is in mijn leven ongelofelijk belangrijk.
Zingen, gitaar en accordeon spelen, maar vooral ook luisteren.
Ik kan volledig opgaan in muziek: dan valt alle ruis van de waan van de dag van me af en kan ik me helemaal ontspannen.
Het hoort bij alle levensfase’s die ik inmiddels heb doorlopen; mijn herinneringen vallen samen met muziek.
Muziek geeft plezier, je kunt er van genieten, maar het is ook troostrijk in moeilijke periode’s.

De Griekse filosoof Plato zei het 400 jaar voor Christus al:
Muziek en ritme vinden hun weg tot in de geheime plaatsen van de ziel.
Plaatsen voor Bach en Mozart, maar ook voor Mud en Heino.
Af en toe schrijf ik er eens over, hierbij twee links.

april 2015: Sweet memories: Mud.
maart 2019: Heino – Schwarze Barbara

Reageren